Silvia Dellaghezza
Silvia Coenen-Dellaghezza (55) is lerares Italiaans in onder meer Buurthuis Het Voorhof. De liefde bracht haar ruim dertig jaar geleden naar Delft. Nu woont ze hier nog altijd, samen met haar man.
1. Waarom wil je in je leslokaal worden gefotografeerd?
"Ik werk hier met ontzettend veel plezier. Het geeft zoveel voldoening als je de vorderingen van je cursisten ziet. Als ze terugkomen van vakantie uit Italië en me vertellen dat ze complimenten hebben gekregen voor hun Italiaans, maakt dat me ontzettend blij."
2. Hoe ben je Delftse geworden?
"Dertig jaar geleden kwam ik hier om te trouwen met een Nederlandse man, die ik had ontmoet in Griekenland. Ik ben nog steeds met hem getrouwd en nooit meer uit Delft weggegaan."
3. Een klassieke vakantieliefde?
"Niet helemaal. Ik werkte in Griekenland voor een hotelorganisatie in Porto Cheli, een schitterende kustplaats op de Peloponnesos. Mijn man was daar voor zaken. Hij was blond, had blauwe ogen en… het klikte meteen."
4. Hoe komt een Italiaans meisje van 19 in Griekenland terecht?
"Ik was nogal avontuurlijk ingesteld. Geboren en opgegroeid in Milaan, besloot ik na mijn middelbare school om naar het buitenland te gaan. Ouders van een vriendin runden een hotel in Porto Cheli. Ik werkte afwisselend een halfjaar daar en een halfjaar in Milaan. Ik organiseerde vooral excursies en ging reisbureaus langs om het hotel te promoten. Dat heb ik van m'n 19de tot m'n 26ste gedaan."
5. En vervolgens?
"In 1987 begon ik aan m'n volgende avontuur: ik ben naar Nederland gekomen en hier getrouwd. Een hele verandering, ik was nu vooral 'de vrouw van'. Ik had geen verleden hier en geen eigen vrienden. Toen ik hier kwam was ik heel erg verliefd, en dan vind je alles geweldig. Ik weet nog dat m'n vader zei: 'Is er dan helemaal niets in Nederland dat niet klopt?'."
6. Waren de verschillen groot met hetgeen je gewend was?
"In het begin wel. Het klimaat, maar ook de mensen. Iedereen was beleefd en aardig, maar ook afstandelijk. Er is overigens veel veranderd: dertig jaar geleden moest je naar een delicatessenwinkel voor Mozzarella of Ricotta, nu is alles bij de supermarkt verkrijgbaar. En de Nederlanders zijn tegenwoordig minder gesloten dan vroeger en zijn ook 'La Dolce Vita' meer gaan waarderen."
7. Hoe heb je hier je weg gevonden?
"Eerst ben ik de taal gaan leren. Niet iedereen gelooft het misschien, maar ik heb veel cursussen Nederlands gevolgd. We hebben ook al vlot kinderen gekregen, die zijn inmiddels 28 en bijna 26. In het begin, tot de jongste zo'n vier jaar oud was, ben ik vooral moeder geweest."
8. Als ik burgemeester van Delft was, dan...
"Ik begrijp dat al die werkzaamheden in de Spoorzone nodig zijn, maar ik zou de verkeersveiligheid nog meer aandacht geven."
9. Hoe ben je lerares geworden?
"Ik gaf vriendinnen en kleine groepjes thuis Italiaanse les, gewoon voor de lol. Als ik met vakantie in Milaan was kocht ik daar boeken 'Italiaans voor buitenlanders' en die gebruikte ik. Toen ik voor een van mijn cursussen Nederlands een sollicitatiebrief moest schrijven, heb die echt opgestuurd en kon ik aan de slag als lerares Italiaans."
10. Wil je nog iets kwijt aan onze lezers?
"Ik raad vooral de oudere lezers aan een vreemde taal leren, natuurlijk het liefst Italiaans. Het houdt je geest jong, verbreedt je horizon en je komt in contact met anderen. Een cursus volgen is veel meer dan alleen iets leren. Ik zie vriendschappen ontstaan, cursisten gaan samen uit eten samen, naar de film, etc. Het verrijkt je leven."