Hoe gaat het met Ron Hogenboom?
DELFT - Ron Hogenboom (53) kwam uit een echte Delft-familie, maar beleefde zijn mooiste momenten bij DHC.
Hogenbooms opa was voorzitter van Delft en begon, net als zijn neven Marcel en Wilco van Buuren aan de W.H. van Leeuwenlaan. "We hebben de verhuizingen naar de Juniusstraat en Kerkpolder meegemaakt. In de B-junioren ging ik naar DHC en daar was mijn opa absoluut niet blij mee."
- Hoe ging het bij DHC?
"Ik begon bij de B-junioren en speelde later in de regionale A-jeugd, waar we tegen de profclubs uit de regio speelden. Dat was prachtig. Ik was er eerste keeper omdat Pim Sybesma naar de selectie was overgeheveld. Toen hij vertrok kwam er voor mij een plek vrij in de selectie."
- Toch keepte je nauwelijks in het eerste?
"Dat kwam doordat Hans Suiker, de beste amateurkeeper van Nederland, voor me stond. Bovendien had ik in september, na de legendarische wedstrijd die we van Fortuna wonnen, een zwaar auto-ongeluk op de Brasserskade, waarbij ik mijn knie verbrijzelde. Door mijn enorme drive keepte ik in februari mijn eerste wedstrijd weer, terwijl de dokter een maand later zei dat ik weer rustig mocht beginnen met trainen. Ik schikte me in mijn rol als reserve, maar toen er meer keepers werden aangetrokken, keek ik verder."
- En toen?
"Ik had de sportzaak van Hans Dorjee in De Hoven overgenomen, waar de broer van Eddy Treijtel langskwam. Eddy was trainer bij DFC in Dordrecht en vroeg of ik daarheen wilde. Het was een prachtige kans om van zo'n grote keeper te leren. Toen hij na twee jaar werd ontslagen, was het voor mij ook gedaan."
- Wat deed je daarna?
"Pierre van Zinnen, toen trainer van Delft, kwam in de winkel en vroeg of ik de keepers wilde trainer. Dat wilde ik, mits ik met de selectie mocht meetrainen om fit te blijven. Met onder meer Barend Colijn, Robert van den Berg, Willem Warnaar, Martin en Erwin Verhagen en de gebroeders Stift was het geweldig. Uiteindelijk vroeg Pierre of ik wilde keepen en dat deed ik."
- Bleef je daar?
"Nee, later klikte het niet met trainer Frans de Vries. Mijn beste vriend, John Vaderloos, elftalleider bij Wippolder, vroeg of ik daar wilde keepen. Mijn oom Wim van Buuren was er trainer en later Jan de Letter. Het werd een mooi seizoen, maar mijn knieën werkten tegen. Daarop ben ik het seizoen erna naar DHC gegaan met de vraag of ze een derde keeper konden gebruiken. Dat heb ik een paar maanden met veel plezier gedaan, tot ik door mijn knieën echt moest stoppen."