De reisverhalen van Hein Andréa: bepaald geen succesverhalen
DELFT – Hein Andréa reisde per fiets, bakfiets en met paard en wagen door Europa. Hij trotseerde talloze regenbuien, plakte honderden banden, overwon tegenslagen en schreef er een boekje over.
Het is getiteld 'Reisverhalen Hein Andréa'. Het zijn namelijk bepaald geen succesverhalen. Gelukkig kan de hoofdrolspeler er zelf nog het hardst om lachen. De vele tegenslagen vormen wel een leidraad in zijn reizen, vertelt de 70-jarige Delftenaar. "Dat maakt het wel tot een leuk boekje. Het is een soort leedvermaak. Mensen kunnen vaak wel genieten van andermans pech." Bovendien: "Als een reis gladjes verloopt, dan valt er niet veel te vertellen. En tijdens mijn reizen ging altijd veel mis. Zoals een maanden durende fietstocht door Frankrijk in 1980, toen het onophoudelijk regende. "Kamperen en regen is een slechte combinatie", weet Andréa. "Als je dan ook nog kinderen erbij hebt, is het helemáál ellende. Nee, die reis was geen feest. Maar het is net als met een marathon: als je dan de eindstreep haalt, geeft het toch voldoening. En als je na een dag door de regen ploeteren in een tochtige boerenschuur mag slapen, voel je je de koning te rijk."
Een echt grote tegenslag was er nooit. "Het was vaak meer een veelvoud aan dingen die misgingen. Had ik onderweg van Praag naar Enschede, in Duitsland, een lekke band. Dat is vervelend. Liep ik 5 kilometer naar een hotel, was het hotel vol. Net als het volgende hotel. Vervolgens vond ik op aanwijzingen van iemand een hut in het bos. En vlak voordat ik aankwam, barstte het noodweer nog eens helemaal los. Had ik eindelijk die hut gevonden, pompte ik m'n band op, ging het pompje stuk. Toen ben ik de volgende dag, sjouwend met al m'n spullen omdat ik m'n banden niet wilde belasten, die man gaan zoeken om een pompje te lenen. Kon ik vervolgens die hut niet meer vinden. Toen ik daar, sjouwend met al m'n spullen, langs een kruisweg van Christus liep. Daarop zag ik beelden waarop Jezus z'n kruis droeg. Op dat moment ontging de symboliek me niet." In Spanje belandde hij eens met paard en wagen in een afgrond. In Frankrijk werd hij meerdere keren, toen hij de kost verdiende in de stierenarena, door een stier op de hoorns genomen. Eén keer werd hij van achter gegrepen en werd hij, zittend op de hoorns, meters meegenomen. Een andere keer zat hij klem tussen een vijgenboom en stier. Hij heeft er, zoals hij het noemt, z'n 'stierenknie' aan over gehouden.
Gelukkig waren er ook meer gelukkige momenten. Hij kampeerde vaak in het wild. "Soms op prachtige plekjes, midden in de natuur en langs het water. Lag ik, als het lekker weer was, te slapen onder de blote hemel. 's Ochtends dook ik dan een riviertje in. Dat was genieten." Verder vroeg hij zich dikwijls af waar hij aan was begonnen. "Vooral als vrouw en kinderen erbij waren, want dan had ik niet alleen verantwoording ten opzichte van mezelf." Kunnen we iets van zijn boek leren? "Ja", antwoordt hij. "Dat er meer manieren zijn om op vakantie te gaan dan vliegend en voorzien van alle luxe. Afzien kan versterkend werken voor het gevoel van welvaart. Tijdens het afzien blik je terug en ontkiemt je vreugde voor het kleine geluk." Het boekje met reisverhalen van Hein Andréa is voor 8 euro verkrijgbaar bij de boekhandels Huyser en De Omslag.