Bart Beck en Ferry van Rijn luisteren naar een vertegenwoordigster van een vakantiebureau voor chronisch zieken en hun mantelzorgers. (foto: Dennis van den Berg)
Bart Beck en Ferry van Rijn luisteren naar een vertegenwoordigster van een vakantiebureau voor chronisch zieken en hun mantelzorgers. (foto: Dennis van den Berg) Foto: Dennis van den Berg

Een kijk op het Alzheimer Café

DELFT – Maandelijks worden allerlei voorlichtingsbijeenkomsten met betrekking tot chronische ziekten als dementie en Parkinson georganiseerd. Maar hoe ervaren patiënten en hun mantelzorgers deze bijeenkomsten? "Je hoeft niet alles alleen te dragen."

Normaal gesproken gaat hij op maandagen naar het koor waarin hij zingt. Maar dit keer heeft Ferry van Rijn de koorrepetitie overgeslagen om aanwezig te zijn bij het Alzheimer Café Delft. Ditmaal staan de mantelzorgers van dementerenden centraal in de voorlichtingsbijeenkomst. Van Rijn is gevraagd door de organisatie van het café als ervaringsdeskundige. Jarenlang zorgde hij voor zijn echtgenote, die eerst de ziekte van Parkinson kreeg en daarna hieraan gerelateerde dementie ontwikkelde. In maart 2015 werd Van Rijns vrouw opgenomen in een verpleeghuis. "Opeens ben je dan geen mantelzorger meer, maar de zorgen blijven", vertelt Van Rijn tijdens de bijeenkomst aan gespreksleider Bart Beck. Die laatste zoomt in op de wijze waarop partners van dementerenden hun steeds zwaarder wordende taak uit alle macht proberen vol te houden. "Moet je blijven zorgen voor je partner tot je er zelf bij neervalt?" is hierbij de centrale vraag. Van Rijn heeft inmiddels wat afstand kunnen nemen van zijn taak als mantelzorger en komt tot de conclusie dat dat zeker niet de bedoeling is, maar dat vrijwel elke mantelzorger dat wel geneigd is om te doen: "Inclusief ikzelf. Je wilt eigenlijk niemand tot last zijn en draagt daarom zoveel mogelijk in stilte, totdat het niet meer gaat. Vaak ten koste van je eigen gezondheid en sociale leven." Hij roept andere mantelzorgers op om hulp te vragen wanneer ze die nodig denken te hebben: "Ik weet dat het lastig is en niet goed voelt, maar je hoeft niet alles alleen te dragen."

Laagdrempelig
Een moeder en haar dochter bezoeken het Alzheimer Café vanwege hun echtgenoot en vader, die in het beginstadium van dementie zit. Het is de vijfde keer dat ze zijn gekomen: "Om te praten met lotgenoten, die weten wat je meemaakt. Het is laagdrempelig, je raakt gemakkelijk met elkaar in gesprek." Een man is al vaker geweest en is nu voor het eerst met zijn vader bij het Alzheimer Café. "Mijn moeder begint te dementeren en mijn vader heeft het daar nogal moeilijk mee. Dat hij nu is meegegaan, is een grote stap voor hem. Hij hoeft nog niet zo nodig met andere mensen te praten, hij doet het gewoon in zijn eigen tempo."
Leo Groenendijk heeft zelf een vorm van dementie. Hij komt samen met zijn partner Lies van Gemert geregeld naar het Alzheimer Café voor de sociale contacten. "Ik doe vaak dienst als zijn externe geheugen", omschrijft Van Gemert treffend. Ondanks zijn aandoening is Groenendijk niet bij de pakken neer gaan zitten; zo gaat hij vier dagen per week naar de dagbesteding en blijft hij zodoende actief. "En hier kom ik ook graag voor een praatje", verklaart hij.
Het Alzheimer Café vindt plaats op iedere tweede maandag van de maand, met uitzondering van de maanden juli en augustus. Het programma start om 19.30 uur en eindigt rond 21.00 uur. Tot 21.30 uur is er gelegenheid om na te praten. De toegang is gratis. Tot en met april 2016 is Wijkcentrum De Vleugel aan de Aart van de Leeuwlaan 4 nog de locatie van het Alzheimer Café: vanaf mei 2016 verhuist het café naar het Hampshire Hotel Delft Centre aan de Koepoortplaats 3.