Erelidmaatschap voor DSVP's duizendpoot
PIJNACKER - Al sinds de oprichting van DSVP in 1948 is Jan Wenteler betrokken lid. Wegens zijn jarenlange verdiensten benoemde voorzitter Peter de Jong hem vorige maand tot erelid van de Pijnackernaren.
Afgelopen weekend had Wenteler eindelijk weer eens wat te juichen. Na een teleurstellend seizoen verzekerde zijn club zich middels een 1-2 overwinning bij Duindorp alsnog van een langer verblijf in de derde klasse. "Ik heb me tijdens de wedstrijd achter het doel zitten verbijten met mijn camera. Daarbij heb ik geprobeerd zoveel mogelijk mijn mond te houden, want commentaar wordt door Duindorpers niet altijd op prijs gesteld. Gelukkig kwam uiteindelijk alles nog goed."
"IK SLAAP ER SLECHT VAN"
Dat is niet alleen fijn nieuws voor DSVP, maar ook goed voor de nachtrust van de 81-jarige huisscribent van de Pijnackernaren. "Want als verloren wordt heb ik er goed de ziekte in. Ik slaap er ook slecht van. Als ik zaterdag aan het eind van de middag thuiskom, hoort mijn vrouw aan de manier waarop de deur dichtslaat of DSVP heeft gewonnen of niet."
Eenmaal thuisgekomen begint Wenteler met het bewerken van de foto's van de middag, een verslag voor Haaglanden Voetbal, een verslag voor de DSVP-site en een stukje in de Telstar. "Een opleiding heb ik er nooit voor gehad. De ambachtsschool haalde ik met vijven en zessen en één negen. Die was voor Nederlands."
De manier waarop Wenteler bij DSVP terechtkwam, was bijzonder. "Al van jongs af aan ging ik bij Oliveo kijken en toen ik oud genoeg was, meldde ik me daar aan. Daar kwam echter niets van in, werd mij gezegd, want ik was niet Rooms Katholiek. Kort erop werd DSVP opgericht en van die club ben ik vanaf het begin lid."
Het verenigingsleven werd er in huize Wenteler met de paplepel ingegoten. "Mijn vader was terreinknecht bij de vereniging. Ik weet nog dat hij de lijnen met een industrieel restproduct dat hij bij Kenti haalde en een stoffer zette." Lang duurde het niet voordat ook Jan zich in de vereniging ging mengen. "Al op mijn dertiende schreef ik zo nu en dan verslagen van wedstrijden. Later, toen Ben Horsthuis de redactie van het cluborgaan 'De Schijnwerper' uit handen gaf, heb ik dat overgenomen. Oorspronkelijk werden stencils gedraaid in de kantine, maar ik ging op zoek naar sponsoren om het te laten drukken."
Zijn inbreng in de club hield niet op bij het schrijven van verslagen en het nemen van foto's. "Toen Wim de Jong het beheer van de kantine naast zich neerlegde, werd me gevraagd of ik het wilde overnemen. Dat heb ik een aantal jaren gedaan aan de Boezemweg en uiteindelijk heeft de ledenvergadering beslist dat ik dat na de verhuizing naar de Groene Wijdte ook mocht doen. Dat heb ik een aantal jaar volgehouden, tot ik erachter kwam dat het niet met het gezinsleven te combineren viel."
"IK ZAG HET WEL"
De club liet de voetbalfanaat, die als senior niet verder kwam dan DSVP 13 ('Ik was een hardwerkende middenvelder die het wel zag, maar de snelheid en brutaliteit miste'), echter nooit in de steek. "Ik ben tweede secretaris geweest, heb de verantwoordelijkheid over de totozaken gehad. Ik had eens een zak geld die ik naar de Suezkade in Den Haag moest brengen. Ik raakte aan de praat en had de zak op het dak van mijn auto laten staan. Gelukkig stond hij er toen ik thuiskwam nog steeds."
Achtenzestig jaar DSVP vormt een belangrijk deel van Wentelers leven. "De mooiste herinneringen zijn de uitwisseling met de Haarby Boldklub in Denemarken en de prachtige jaren onder Dick Advocaat, waardoor we nog steeds de club met de grootste reeks ongeslagen competitiewedstrijden zijn. Erkenning in de vorm van het erelidmaatschap is mooi, al denk ik wel dat er anderen zijn die het meer verdienen."