Judith Nab dook met kinderen en wetenschappers in onbekende gebieden. Dat leidde tot een bijzondere voorstelling, waarvan Theater de Veste van alle theaters de primeur heeft.
Judith Nab dook met kinderen en wetenschappers in onbekende gebieden. Dat leidde tot een bijzondere voorstelling, waarvan Theater de Veste van alle theaters de primeur heeft.

'Ik hoop dat meer volwassenen zich door kinderen laten inspireren'

DELFT – Judith Nab werkte jarenlang aan een groot project. De zoektocht van Nab, wetenschappers en kinderen naar het onbekende leidde tot de theatrale wetenschappelijke installatie 'Mijn huis, de rest van de wereld en daarbuiten'. Deze staat vanaf 8 juni twee weken op het podium van Theater de Veste.Nab sprak en fantaseerde met kinderen en wetenschappers over drie gebieden die bestaan, maar waar weinig over bekend is. Zo kwamen ze terecht in zeeën, de binnenkant van de aarde en het heelal. "Wat mooi is aan die gebieden, is dat het zo onbekend is", vertelt ze. "Dat wát je erover verzint weleens waar kan zijn. Mooi om daar met kinderen over te praten. Voor hen is niet belangrijk of iets waar is of niet." Bezoekers stappen tijdens de voorstelling in een huisje. Vervolgens worden ze omringd door een verzameling aan beelden en geluiden die zijn gebaseerd op ideeën, tekeningen en visioenen van kinderen en wetenschappers. Ook zijn 'talking heads' van kinderen en wetenschappers te zien die hun ideeën toelichten. "Zo vertelt één kind over zijn idee voor een voertuig dat op gedachten kan reizen. Er blijkt nu al een robotarm te bestaan die wordt aangestuurd via de hersenen. Dat komt dus al eng dichtbij het idee van dit kind."
-Waarom heb je hier zo lang en intensief aan gewerkt?
"Het boeide me, dat is dan mijn uitgangspunt. Daardoor dacht ik: misschien dat het anderen ook boeit. Ik vond het mooi te zien dat de verbeelding van kinderen soms heel dicht bij de wetenschap ligt. Ik wil op een serieuze manier benadrukken dat creativiteit de bron is van vooruitgang. Mensen raken al snel beperkt door wat we 'realistisch' noemen. Ik heb kinderen gesproken in Leiden, Almere, Zurich en Frankfurt. Ik zag ze vooral als collega's. Mensen waar ik iets van kan leren, in plaats van andersom. Ik hoop met 'Mijn huis, de rest van de wereld en daarbuiten' te bereiken dat meer volwassenen zich laten inspireren door kinderen. Dat ze samen met hun kinderen komen kijken en iets delen waarbij de verhouding van opvoeder en kind even wegvalt." Kijk voor meer info en kaartverkoop op theaterdeveste.nl.