Hoe gaat het met Cor van Rossum?
DELFT - Cor van Rossum (68) begon laat met voetballen, maar had een geweldige tijd bij BEC.
"Ik ben ruim na mijn twintigste begonnen. Ik deed aan Taekwondo met mijn trainingsmaatje Jan Koster. Om andere spieren te trainen, ben ik gaan voetballen. Ik kwam in het tiende terecht."
- Waarom koos je voor BEC?
"Ik was via de duivensport bevriend met Johan Gagesteijn, die bij BEC speelde. Daar deed ik weleens mee in een veteranenelftal, waar de grensrechter van het eerste kwam kijken. Piet de Vries haalde me al snel bij de selectie en al gauw speelde ik in het eerste. Met Taekwondo stopte ik, wat ze daar betreurden, want ik had talent."
- Met wie speelde je?
"In het begin was ik linksback en waren Jan Olsthoorn, Ton Verhoeven en Cees Ottenvanger de andere verdedigers. We hadden met Theo Bader een geweldige keeper, maar hij liep een chronische schouderblessure op. Ik begon bij Piet de Vries als linksback. Toen hij werd opgevolgd kwam ik in het centrum terecht, wat me beter beviel."
- Hoe was de sfeer?
"Heel goed. BEC was een echte vereniging, waar hele families langs de lijn stonden. Bij Piet de Vries stond alles misschien een beetje teveel in het teken van presteren. Daarbij waren er maar weinig spelers die van een biertje hielden. Hij werd opgevolgd door Peter Hoed, die soms ineens zei: 'Mannen, zullen we gaan trainen of kaarten'. Onder allebei heb ik een geweldige tijd gehad. Ik heb tien jaar in het eerste gespeeld."
- Wat herinner je je het best?
"Dat waren de derby's tegen Delfia. Op zaterdag- en zondagavond liepen we in de stad samen de polonaise, maar op zondagmiddag op het veld waren het stevige duels. Die wedstrijden waren, zeker ook vanwege de publieke belangstelling, heel bijzonder. Verder was er nog die wedstrijd tegen Spoorwijk."
- Wat was daar aan de hand?
"Ik was aan het revalideren van een knieblessure die ik tijdens mijn werk had opgelopen, die me een jaar aan de kant had gehouden. Ik begon voorzichtig te lopen en de trainer vroeg of ik mee wilde doen. De fysiotherapeut raadde het af, maar ik deed het toch. Uiteindelijk kopte ik de winnende binnen die voor lijfsbehoud zorgde. Met m'n knie kwam het nooit meer helemaal goed."
- Heb je spijt?
"Dat niet, maar ik had het beter niet kunnen doen. Waar ik wel spijt van heb, is dat ik met Taekwondo ben gestopt. Achteraf had ik graag willen zien of ik het net als Jan Koster tot de wereldtop had geschopt."