Hoe gaat het met Erik Righarts?
Erik Righarts (42) werd groot bij Delfia, maar speelde als selectievoetballer vooral bij d.v.v. Delft.
Righarts begon in de F'jes bij Delfia onder Dik van der Mast. "Op zaterdag speelde je dan soms drie wedstrijden, want bij andere elftallen was er altijd wel iemand nodig. Ik begon centraal achterin met Erik Mangert. Later werd ik door Ben Wessels, de beste trainer die ik in de jeugd heb gehad, in de spits gezet. Ik scoorde niet, maar kon de bijsluitende middenvelders wel voor de keeper zetten."
- Wanneer kwam je bij het eerste?
"Dat was rond mijn achttiende, ik ging als enige van mijn lichting over naar het eerste. Trainer Martin Stoelinga had gasten als Egmond Blinker, Chris Treling en Leo Rontberg gehaald. Dat was prachtig. Ik speelde linksback, de minst favoriete plek waarop ik heb gespeeld. Als je bij een uitwedstrijd aankwam, voelde het alsof je voor Real Madrid speelde. Zoveel ontzag was er voor die gasten. "
- Waarom ging je naar Delft?
"Na dat seizoen moest ik in dienst en ging ik voor de VN naar Bosnië. Toen ik terugkwam, was er voor mijn gevoel veel veranderd bij Delfia. Daarom besloot ik een nieuwe uitdaging aan te gaan bij Delft, waar veel bekenden van me speelden. In het begin streden we met onder meer Jeroen van den Bos, Kees Stift en Hans Ruggenburg tegen degradatie. We wonnen twee keer van Schipluiden, wat een grote rol speelde in het veilig spelen. Mike de Blij snapt nog steeds niet hoe het kan, want zij waren twee keer veel beter."
- Haalden jullie ook successen?
"Ja, onder Richard Middelkoop ging het echt lopen. Hij is een geweldige trainer. In die tijd kwamen jongens als Tim Steenks, Reza Metzhöfer en Henry Paradja door. Dat was wekelijks genieten. Later kwamen George Stroomberg en René Lander terug en sloten ook gasten als Paul Etienne, Oscar Laguna Burgos en Marcel Karlas aan. Onder Richard speelde ik vaak, maar onder zijn opvolger Joop Hoornweg minder. Hij koos meer voor 'echte voetballers', terwijl ik een dienende speler was."
- Heb je goede herinneringen?
"Vooral aan de nacompetitiewedstrijd tegen Vredenburch. Onze vaste penaltynemer Rob de Vries zat er helemaal doorheen en het kwam op penalty's aan. Hij ging achter die bal staan en schoot hem onberispelijk in de rechter benedenhoek. Achteraf bleek hij links onderin gemikt te hebben. Het feest was er niet minder om."
- Doe je nu nog wat in de voetballerij?
"Ik speel met heel veel plezier in een vriendenelftal bij Delfia. Daarnaast ben ik leider bij de E1 van Oliveo, waarin mijn zoon Milan speelt. Dat is geweldig."