Een jaar lang elke dag een uur fietsen levert Schipluidense
sportverslaggever Léon de Kort nog meer moois op dan verwacht
SCHIPLUIDEN – Journalist Léon de Kort volgt sportevenementen en wielerkoersen al jaren op de voet, maar leefde zelf zo onsportief mogelijk. Tot hij twee jaar geleden 130 kilo woog en besloot een jaar lang elke dag een uur te fietsen. Dat lukte. En hij schreef er een boek over.
Door: Jesper Neeleman
"Ik wilde kijken wat het dagelijkse uurtje fietsen zou doen met m'n kop en m'n lichaam", begint Léon de Kort. Hierover zou hij voor het blad Fiets een serie schrijven. Op 25 december 2013 was het zover. Léon de Kort wurmde zich in een koerspak en liet zich fotograferen door Nico Alsemgeest. Die deed z'n best om z'n dorpsgenoot er voordelig uit te laten zien. De Kort zag er echter, zo schrijft hij in zijn boek, uit als een everzwijntje. "Ja, verschrikkelijk. Ik woog dik 130 kilo."
Gelukkig kon hij rekenen op goede contacten en begeleiding vanuit de wielerwereld. Hij werd getest, geholpen en geadviseerd door de trainers, artsen en diëtisten van de Belkin-ploeg. Naast meer fietsen ging hij namelijk ook minder – en vooral gezonder - eten. "Door die combinatie was het goed vol te houden." De kilo's die er de eerste maanden afvlogen, motiveerden volop. Dus fietste hij door. En door. En door. En langer dan 365 dagen. De Kort zat zelfs 503 dagen achter elkaar dagelijks een uur op een fiets. Pas op de avond van de Champions League-finale gooide hij de handdoek in de ring. "Daar heb ik geen spijt van. Ik wist dat ik een keer moest stoppen."
De 52-jarige Schipluidenaar keek die avond vooral voldaan terug op 503 fantastische dagen. Daarin gebeurde veel. Robert Geesink leerde hem in de bergen van Sierra Nevada de fijne kneepjes van het klimmen. Ideaal voor De Kort, die ook tijdens het verslaan van de Tour de France middenin in bergen dagelijks dat uurtje moest fietsen. "Dan zat ik elke ochtend om half zes op de fiets, colletjes op te rijden." Andere keren reed hij in het vlakke Schipluiden en omgeving. "Moest ik weer tegen die pleuriswind in fietsen. Het lijkt wel of het hier altijd harder waait dan in het buitenland. Maar het is hier ook schitterend, hoor. Dan zie je 's morgen vroeg opeens een vosje lopen, bijvoorbeeld. Daar kan ik van genieten. Mensen die 's ochtends lang in bed blijven liggen, weten niet wat ze missen." In de Australische woestijn fietste hij onder een temperatuur van 46 graden Celsius met een oud prof bergop. "Die hitte was waanzinnig. Dan is fietsen niet gezond meer." Frisser was het toen hij op het vliegveld in Polen Rafal Majka zou interviewen. "M'n vlucht terug werd vanwege mist gecanceld, dus ik moest daar overnachten." Hij had echter alleen een T-shirt en trainingsjack aan. "Daarin heb ik toen, terwijl het vroor, rondjes gefietst. Dat was zó koud. Maar ik had wel aan m'n plicht voldaan." Een andere keer gooide een visser, die stond te snoeken, per ongeluk z'n kunstaas tegen De Kort aan. Eén van de haken bleef in z'n oor hangen. "Toen heb ik, met een bloedend oor, tegen hem gezegd: beschouw mij maar als je grootste vangst van de dag." De Kort werd vaker geveld door pech. Hij reed in Italië op een stuk van 500 meter eens drie keer lek, in Frankrijk verdwaalde hij. Met zijn zoon Tristan fietste hij de Alpe d'Huez op. "Hij reed me, ongetraind, helemaal zoek. Heel leuk om als vader en zoon zoiets te doen." Ook mooi was die keer dat hij bij de Quick Step-ploeg was en op één van hun hometrainers z'n dagelijkse uurtje trapte. Tom Boonen fotografeerde de Schipluidenaar en twitterde de foto de wereld in, met daarbij het bericht dat Quick Steps een nieuwe renner aan het testen was. "Toen had ik er op Twitter opeens tweehonderd volgers bij."
Er waren enkele momenten dat hij zich niet kon beheersen en plots twaalf stroopwafels achter elkaar nuttigde. Verder leefde hij vooral erg gedisciplineerd en volgens de door hemzelf opgestelde strenge doch rechtvaardige regels. "Om dingen te bereiken moet je opofferingen doen, dat is het leven", zegt hij daarover. "Ik vond het niet zwaar dit te doen." Die opofferingen hebben bovendien meerdere mooie gevolgen. De Kort raakte ruim 30 kilo kwijt, voelt zich beter dan ooit en schreef een mooi boek over het jaar waarin hij dagelijks koerste. "Die dagen vlogen voorbij. Ik kan het iedereen aanraden dit eens te doen, al is het niet zo vanzelfsprekend dat het ook lukt. Cees Ammerlaan, die weleens met me meegaat naar de Tour, leek het ook leuk om een tijdje te doen. Maar na drie dagen sloeg hij een dagje over, want hij had toch even geen zin…" Het boek @ Elke Dag Een Uur – van vet naar fit in 365 dagen - is verkrijgbaar in de boekhandels en op www.bol.com.