Marcello Houtman (centraal) in actie tijdens het inladen van hulpgoederen voor vluchtelingen.
Marcello Houtman (centraal) in actie tijdens het inladen van hulpgoederen voor vluchtelingen. Foto: Deniz Kirhan

Spontane hulpactie voor vluchtelingen levert onverwacht veel goeds op

DELFT – De vakantie van Deniz Kirhan (39) en haar man Marcello Houtman (49) pakte iets anders uit dan verwacht. In het Turkse Bodrum besloten ze spontaan een hulpactie voor vluchtelingen op Kos op te zetten. Met succes.

In de kustplaat Bodrum zag het Delftse echtpaar geregeld plukjes vluchtelingen rondzwerven, wachtend op een overtocht naar het Griekse eilandje Kos, slechts vier kilometer verderop. "Je kon het in de verte zien liggen", vertelt Deniz. "We vonden het heel onwerkelijk om in Bodrum in parkjes en op straat vluchtelingen te zien." Twee dagen later zagen ze voor het eerst de foto met daarop het Syrische peutertje Aylan Kurdi, die dood in de branding ligt. Dat kwam hard binnen bij Deniz en Marcello, zelf ouder van een bijna 2 jaar jonge tweeling. Ze wijzigden de vakantieplannen. Ze wilden de vluchtelingen op Kos helpen. In Turkije vluchtelingen helpen was lastig, omdat ze erg verspreid waren. Via Facebook kwamen ze in contact met de Stichting Bootvluchtelingen, die op Kos bootvluchtelingen bijstaat. Ze riepen hun vrienden via sociale media op geld over te maken. Hiermee wilden ze spullen kopen voor vluchtelingen. Hun oproep was niet aan dovemans oren gericht. Bijna tachtig vrienden, bekenden en zelfs onbekenden maakten ruim 4000 euro over. "Dat was voor ons ongelofelijk. We kregen bovendien onwijs veel lieve reacties. We hebben de stichting gevraagd waar ze behoefte aan hadden." Bewapend met een lijstje aan hulpgoederen sloegen ze in Turkije aan het shoppen. Lokale ondernemers trakteerden de twee, als ze hoorden waarvoor het was, dikwijls op mooie kortingen. Ook met het vervoeren van de spullen naar Kos werden ze geholpen.
Dus bereikten ze zonder veel moeite en kosten de Griekse grens. De Delftenaren overhandigden de spullen aan de Stichting Bootvluchteling, die hen meteen aan het werk zette en Deniz en Marcello drinken en fruit liet uitdelen. "Dat laatste was heel confronterend. Dan deel je opeens water uit aan mensen als jij en ik. Syriërs die helemaal niet zo arm waren, maar door bombardementen hun huis kwijtraakten en vrijwel niets meer hebben. Die kampeerden daar met of zonder tent in een park, of stonden in een rij te wachten voor een schoon shirt. Daar zagen we ook de veerkracht van kinderen, die zo ver van huis gewoon buiten speelden, alsof er niets aan de hand was. Heel heftig om als trotse papa en mama te zien. Als wij ergens anders waren geboren, hadden wij daar óók zo met ons gezin kunnen zitten. Ik kon sommige ouders, die een beetje Engels spraken, verder alleen maar heel veel sterkte wensen met de rest van hun reis." Deniz en Marcello zijn ondanks hun hulpacties nog wel aan vakantie toegekomen. "We hebben wel een balans proberen te vinden. Dan gingen we 's ochtends tenten en matrasjes kopen en 's middags met ons gezin naar het strand." Deniz hield een fijn gevoel aan hun vakantie over. "Ik heb wel het idee dat we wel iets hebben kunnen betekenen voor de vluchtelingen op Kos." Niemand kan miljoenen vluchtelingen helpen. "Maar als veel mensen kleine acties organiseren, al is het maar door ze op stations welkom te heten, dan kun je met z'n allen wel degelijk heel veel betekenen."