Straattaal klinkt deze week uit: Dasstraat

Door Rianne Dekker

Onder het motto: “Achter iedere deur schuilt een ander verhaal”, komen in deze rubriek bewoners van een straat aan het woord. Hun verhalen gaan over hun levensloop, baan, hobby, prestaties, plannen of herinneringen. Deze keer in Straattaal: 

Jan en Lia Righarts

Jan (72) en Lia (70) verruilen regelmatig hun gezellige woning aan de Dasstraat voor een dagje uit in een straal van 100 kilometer. Binnen deze afstand blijft het nog leuk met het oog op een vergoeding. Maar dat geld is beslist niet de reden waarom ze alweer acht jaar figureren in commercials, tv-series en films. “De grootste kick is toch wel het ontmoeten van verschillende mensen, op andere plekken zijn, de uitdaging van: wat gaan we nou weer krijgen? Het is een ander stramien dan lezen, borduren of fietsen. Figureren is nooit hetzelfde”. 

“Je komt soms echt op plaatsen waarvan je het bestaan niet weet. En op locaties, waar na sluitingstijd niemand meer is, zoals het Rijksmuseum, of waar je normaal gesproken niet naartoe gaat, zoals de deftige herensociëteit De Witte tegenover het Mauritshuis. Soms sta je onder een partytent in de kou en regen en denk je: “Wat doe ik hier”? Zoals ook die keer dat Lia voor een commercial van het CDA met 7 graden Celsius in haar badpak op het strand van Den Helder moest liggen. Maar dan wordt er verder goed voor je gezorgd en kun je later weer terugkijken op een bijzondere dag”. Projecten met verkleedpartijen, zoals The Last Vermeer, hebben hun voorkeur. 

Indrukwekkende lijst
Het cv van de twee is lang en zeker om over naar huis te schrijven. Zo waren ze te zien in onder andere commercials van ABN AMRO, CDA, NS, AH en Jumbo, Kruitvat, Mc Donald’s, Postcodeloterij en Zekur Autoverzekering. (Edel)figuratie deden ze voor onder andere Baantjer, Brugklas, Bon Bini 3, Dokter Tinus, Draadstaal, Stuk TV en De Prooi. Ook hebben ze fotoshoots voor PostNL burendag, AD en Hoogheemraadschap Delfland op hun conto staan. Hun opdrachten krijgen ze via verschillende castingbureaus waarbij ze ingeschreven staan.

Gebaar van herkenning
Worden ze wel eens herkend? Jan heeft wel signalen daarvan opgevangen. Bijvoorbeeld naar aanleiding van de commercial voor Zekur. “Daarin zitten Lia en ik naast elkaar in een zogenaamde auto op een trailer, zodat het net lijkt of we rijden. Lia achter het stuur en ik ernaast. Iemand passeert ons dan rechts, waarop ik naar mijn hoofd wijs. In de stad wees er dus een keer iemand naar zijn hoofd toen hij mij zag”. Lia denkt in de stad meer herkend te worden vanwege het feit, dat ze ooit in de enige echte kousenwinkel van Delft heeft gestaan, de Marktshop.

Grote familie
De actieve pensionado’s hebben er geen spijt van dat Jan ooit reageerde op een Facebook-advertentie, waarin figuranten werden gezocht voor De Prooi. Het was het begin van wat ze omschrijven als “een verrijking”. “Je ontmoet andere mensen, boort andere kennissen bronnen aan. Je ziet vaak dezelfde mensen terug, het is een grote figurantenfamilie. Als je er een keer niet bij bent, word je meteen door iedereen geappt!”  

Rob van Soldt

Rob is 78 jaar maar voelt zich naar eigen zeggen niet zo. “Ik sta er qua gezondheid top op. Alleen af en toe last van de ziekte van PHPD (Pijntje Hier Pijntje Daar). Maar dat is normaal op mijn leeftijd”. Rob voelt zich niet alleen geen 78, hij oogt ook niet als zodanig. Zijn actieve en enerverende leven houdt hem kennelijk jeugdig. 

De geraniums ziet Rob nog steeds vanaf de voorkant. Nadat hij in 2004 gebruik kon maken van een heel goede 55+ regeling bij zijn werkgever, kon hij al op 60-jarige leeftijd van zijn pensioen gaan genieten. Maar dat houdt geenszins in dat hij al op zijn lauweren is gaan rusten. “Ik wilde mijn energie anders gebruiken”, aldus Rob. Sindsdien heeft hij alle 26 kerken van Delft van binnen gezien, evenals het museum Historisch Joris. Zingt hij in het koor van de Maria van Jessekerk en blies hij op de sousafoon bij Excelsior Delft. En geeft hij aandacht aan zijn vier kinderen, zes kleinkinderen en vier achter kleinkinderen. “Ja, ik werd jong vader, op mijn 22ste al. En op mijn 44ste was ik opa. Mijn oudste achter kleinkind is inmiddels 5 jaar oud”, verklaart Rob. Voor hen schrijft hij zijn levensverhaal. “Mijn eigen historie opschrijven is leuk. Je komt steeds meer tegen. Je trekt een lade open en dan komt er meteen weer een bij”.  

Radioactief
Een kijkje in de lades van Robs leven leert, dat hij van vele markten thuis is. Zijn arbeidzame leven in Delft begon in 1966. “Toen werd ik opgeleid tot stralingsdeskundige bij de kernreactor die in de TU wijk staat. Daar heb ik 39 jaar gewerkt. Twintig jaar daarvan heb ik ook nog voor de klas gestaan, van 1975 tot 1995. Ik doceerde over veilig werken met radioactiviteit. Wat de gevaren ervan waren, hoe je ertegen te beschermen, en wat de regelgeving ervoor was. De laatste vijf jaar heb ik 25 ziekenhuizen door heel Nederland bezocht om röntgenapparatuur te testen aan de hand van Europese regels. Daarna kon ik met pensioen”.

Muzikaal
Ook in deze nieuwe fase in Robs leven zat hij niet stil. Hij inventariseerde elf jaar lang kerken voor de Stichting Kerkelijk Erfgoed Delft. De data werden opgeslagen in het gemeentelijk archief. Daarna inventariseerde hij drie jaar lang het museum van de huidige GGZ-instelling St. Joris. Tevens gaf hij er rondleidingen, waarin hij door zijn werk al ervaring had. Doordat hij uit een muzikale familie komt, mocht hij al op jonge leeftijd met zijn vader mee om te zingen in het kerkkoor. “Hiermee ga ik door tot ik de trap niet meer op kan komen”. Ook hielp hij mee met het stemmen van het orgel en was hij tweede dirigent bij een jeugdorkest. Allemaal onder zijn terechte motto: “Plezier in je leven kun je zelf maken”.

Leo en Hanny Kramer

Leo (79) en Hanny (81) zijn, net als buurman Rob overigens, bewoners van het eerste uur in de Dasstraat. “En we wonen er nog steeds met veel plezier”, zo zeggen ze. “Je wandelt zo het park in, het OV zit op loopafstand en je kunt fietsen tot aan Vlaardingen. En we wonen boven het winkelcentrum, waar helaas wel veel leegstand is. We hopen dat dit weer een goede invulling gaat krijgen”. Maar bovenal zijn de twee “hevig actief in de jeu de boules sport”. 

Beiden zijn al 22 jaar lid van de Delftse Jeu de Boules Vereniging Midi, welke met haar 45 jaar de op een na oudste Petanque vereniging van Nederland is. Zowel Leo als Hanny zijn Lid van Verdienste  en Leo bovendien erelid. Hanny zit in de activiteitencommissie en Leo in de onderhoudsploeg. Ook hield hij zich jarenlang bezig met de marketing kant. De beide pensionado’s staan naar eigen zeggen nog volop in het leven. “Bij Midi heb je een uitlaatklep, je sociale contacten. Je gaat erheen om te boulen, maar ook voor een bakkie en een praatje. Dit is trouwens van iedere vereniging een belangrijke functie”. De tijd die nog over is, is gereserveerd voor hun beide dochters en drie kleindochters, of een drankje bij restaurant SPAZIO bij Rotterdam Airport.

Het spel
De Jeu de Boules competitie gaat zomer en winter door, vertellen Leo en Hanny. “In de zomer speel je buiten, ook als het regent. Dan denk je weleens: “Waar ben ik mee bezig”. Alleen bij onweer ga je naar binnen. De wintercompetitie is verplicht binnen. Midi heeft zestien verwarmde binnenbanen en 43 buitenbanen. De binnenbanen moeten ook beschikbaar zijn voor eigen mensen, niet alleen voor competitiespelers. Daarom mogen er tot 64 personen op de baan, anders is dit niet meer te realiseren”. Momenteel heeft Midi 215 leden en is daarmee opgekrabbeld uit het dal van 180 leden dat de Corona crisis veroorzaakte.

Petanque groeit
Bij Midi worden ook Jeu de Boules lessen gegeven, die trouwens onder andere gesponsord worden door de uitgever van Delft op Zondag. Uit de vijver van 26 cursisten houdt de vereniging meestal zo’n kleine twintig nieuwe leden over. “Dit zijn niet alleen pensionado’s, maar ook mensen die nog in het arbeidsproces zitten”, aldus het koppel. “Jeugd komt er nauwelijks op af. Toch heeft Petanque een groeiende positie. Het nadeel is, dat toernooien als EK en WK in Nederland niet uitgezonden worden op tv, zoals bijvoorbeeld in Frankrijk wel het geval is”.

Bekende toernooien
Midi organiseert een aantal gerenommeerde toernooien zoals het Markt-, Haring-, Lente- en Mosseltoernooi. “Hier staan onze schoonzoon en kleindochter dan mosselen te koken. Het Markttoernooi strekt zich uit van de Nieuwe Kerk tot aan het Stadhuis en kent vele spelers uit binnen- en buitenland”, aldus een trotse Leo en Hanny.

Oproep
Vind u het als bewoner van een straat ook leuk om uw verhaal te vertellen in Straattaal? Mail dan naar: rianne@delftopzondag.nl of app 06-40287100