Barry van Straten heeft, naast een druk bestaan als familieman én sociaal werker, ook tijd als zanger van het Hollandse lied. (foto: Roel van Dorsten)
Barry van Straten heeft, naast een druk bestaan als familieman én sociaal werker, ook tijd als zanger van het Hollandse lied. (foto: Roel van Dorsten)

Hoe gaat het met Barry van Straten?

Algemeen

NOOTDORP - Voor doelman Barry van Straten (36) strekte het speelveld zich verder uit dan het strafschopgebied.

- Hoe gaat het met je?
“Het gaat goed, al hebben wij een druk leven. Wij zijn een samengesteld gezin, met twee dochters van mij uit een eerdere relatie en een zoon en dochter van mijn lieve vrouw. Dat is de basis, die al 7 jaar bestaat. Samen met mijn vrouw ben ik ook aan het ondernemen. Wij zijn zpp’ers in de Jeugdzorg en geven trainingen. Daarnaast werk ik ook als docent op het ROC Mondriaan, waar ik de opleiding Sociaal Werk geef. Ik heb dus een goed gevulde week, ook omdat ik óók nog als ambulante begeleider bij mensen aan huis kom. Deze combi doe ik nu zo’n 5 jaar.”

Van Straten begon als vijf jarige bij sv Wippolder: “Daar heb ik in de hoogste jeugdelftallen gespeeld. Zowel met C1-, B1 en A1 kampioen geworden met spelers zoals Anton Sijsling, Michael Schaap, Joey Kartopawiro, Kevin Halve, Wesley van Velzen, Ramon Dijkgraaf en Maarten van der Burg.  Vanuit de jeugd ook in de selectie terechtgekomen. Ik ben gebleven tot mijn 21ste. Nu ik terugkijk vind ik dat best een lastig punt, maar ik ben toen vertrokken omdat ik geen vertrouwen voelde van de trainer, waardoor ik geen volwaardig eerste elftal-speler werd. Ik ben toen naar DHL gegaan, maar eigenlijk was dat het ook niet. Hoewel ik best wel mijn wedstrijden meepakte in het eerste was John Gillemans een jongen van de club en kreeg hij de voorkeur. Het was hetzelfde verhaal als bij Wippolder, niet het gevoel hebben dat je erbij hoort. Dus na een jaar vertrokken, nu naar dvv Delft. Marco van Leest was daar trainer van het tweede elftal, dat in de Reserve Eerste Klasse speelde. Dat was geen schande en ik heb daar 2 seizoenen gespeeld. Omdat ik met mijn werk als jongerenwerker regelmatig in de avonduren moest werken kon ik steeds vaker niet trainen. Ik ben toen gestopt.”

- Het was niet direct het einde?
“Nee, al ben ik ruim een jaar niet actief geweest. Het begon te kriebelen toen Delfia halverwege het seizoen belde. Zij hadden geen back up achter Michel van der Vlist. Ik vond dat heerlijk, op vrijdag trainen en ‘s zondags op de bank. Totdat Michel tegen DHL een rode kaart kreeg en ik erin moest. Ik heb toen de laatste wedstrijden gespeeld. Michel vertrok naar dvv Delft en ik werd met mijn 25 jaar de meest ervaren speler bij Delfia, dat aan een nieuw team moest bouwen. We misten op een haar na de nacompetitie, al had ik voor mezelf wel een goed jaar. In de overschrijvingsperiode belde Piet Gelauf van Vredenburch, of ik daar keeper wilde worden. Ik wilde weleens weten waar mijn top lag. Maar bij aanvang van het seizoen bleek dat Piet nog vijf anderen had gehaald. Nog voordat ik een officiële wedstrijd had gespeeld was ik weer terug bij Delfia. Dit keer liep het anders.”

- Hoe dat zo?
“Er gebeurde iets, waardoor ik besloot om in een vriendenelftal te gaan spelen. En niet als keeper, maar als rechtsback. Dat heb ik 4 jaar gedaan, waarbij ik vaak eerst rechtsback in het vierde was om daarna als reservekeeper bij het eerste elftal te zijn. Met het vierde elftal ook 4 keer kampioen geworden.”

- Wat voor keeper was je?
“Een coachende teamplayer, die het van hard werken moest hebben. Wel één met een Oscar Moens-duik, haha.”

- Wat doe je nu nog?
“Samen met Mo Rida train ik bij RKDEO de meisjes O15-2, onze dochters spelen in dat team. Ik ben ook als zanger actief, binnenkort komt mijn tweede single uit!.” (RvD)