Peet Meijster:
Peet Meijster: "Theo Uphus schreef het boek 'Over voetbal gesproken' en besteedde een hoofdstuk aan mij. Dat is mooi." (foto: Roel van Dorsten)

Hoe gaat het met Peet Meijster?

Algemeen

PIJNACKER - Een ernstige blessure zorgde ervoor dat de veelbelovende carrière van Peet Meijster (65) voortijdig ten einde kwam.

- Hoe gaat het met je?
“Na 43 jaar in de agrarische sector gewerkt te hebben ben ik nu met vervroegd pensioen. Dat bevalt heel goed, je kunt zelf je grenzen bepalen. Ik kan daardoor ook veel aandacht aan mijn kinderen en kleinkinderen schenken. Dat ik met vervroegd pensioen ben komt door overbelasting in mijn werk, ik heb al 15 jaar last van mijn knieën, rug en handen.”

Meijster begon als acht-jarige bij RKDEO, maar zijn verhaal begint toen hij een jaar of veertien was: “Via het Delfts Elftal kwam ik in de Haagse Selectie en was er belangstelling van ADO. Met mijn vader, moeder en een vertegenwoordiger van ADO was ik bij voorzitter Leo Venrooij thuis om toestemming te krijgen om midden in het seizoen bij ADO te gaan trainen. Ik zou bij RKDEO blijven spelen. Die goedkeuring kwam er, ik ging vijfmaal per week naar het Zuiderpark.”

- Het begin van iets moois?
“Bij ADO kwam ik in de B-regionaal terecht. Maar ik bleef ook in de Haagse Selectie spelen. Met dat team hadden wij een week in Zeist, waar wij training kregen van bondscoach Fadrhonc. Als afsluiting was er een toernooi, waar spelers werden geselecteerd voor het Nederlands Elftal 14-15 jaar. Ik was één van hen. Je moet weten dat ik heel trots was; van RKDEO via het Delfts Elftal, de Haagse Selectie en ADO naar het Nederlands Elftal. Ik heb vijf interlands gespeeld. Twee keer tegen Engeland en tweemaal tegen West-Duitsland. Wedstrijden met meer dan 10.000 toeschouwers. En één in het UEFA-eftal, tegen Denemarken. Van die wedstrijden werd je beter! Maar ook bij ADO. Ik speelde en trainde regelmatig met A-regionaal mee, met spelers zoals Hans Suiker, Johnny Dusbaba, Kees Storm en Tscheu La Ling. Maar toen kwam 21 december 1974.”

- Wat gebeurde er?
“Het was een wedstrijd tegen Sparta. Vujadin Boškov, trainer van ADO, kwam kijken of ik in aanmerking zou komen voor een profcontract. Maar na zeven minuten ging het mis. Er kwam een bal tussen mij en een Sparta-speler. Ik was er iets eerder bij, kreeg met een sliding de bal weg, maar de Spartaan raakte mij vol op mijn been. Een dubbele beenbreuk. Ik wist het gelijk: “Nu is alles voorbij.”  Uiteindelijk heb ik er negen maanden meegelopen. Ik kreeg alle medewerking van ADO om via de amateurs terug te komen, maar ik zag dat niet zitten. Ik wist dat mijn droom was vervlogen. Op mijn 21ste ben ik van baan veranderd en heb mij vol op mijn werk gestort. Via het bedrijfsvoetbal ben ik nog in contact gekomen met OLIVEO en heb het daar nog twee  seizoenen geprobeerd. Maar ik werkte 12 uur per dag en had een gezin met twee kinderen. Het was niet vol te houden en ik ben op mijn 25ste gestopt.”

Omschrijf je eens als speler?
“Een vechter met een goede actieradius, die ook niet bang was om een sliding in te zetten. Linksbenig, met een goed schot. Een regelaar die mensen op hun plek kon zetten. Goede trainers zoals Rob Baan, Louis Krikke, František Fadrhonc en Cor van der Hart gehad. Na OLIVEO heb ik nog in de zaal gespeeld. Tot mijn 42ste, toen ik uitgerekend bij RKDEO dacht een schop tegen mijn kuit te krijgen. Het bleek een zweepslag en het einde van mijn voetballoopbaan.”

- Wat doe je nu nog?
“Samen met mijn vrouw Adie vooral genieten, we vermaken ons best. Ik wandel elke dag met de hond, dat is mijn manier om in beweging te blijven.” (RvD)