Jeroen Hoornweg voelt zich helemaal op zijn plek bij Schipluiden.
Jeroen Hoornweg voelt zich helemaal op zijn plek bij Schipluiden. "De jaartjes gaan tellen, maar daar merk ik nog weinig van. Ik wil hier zeker nog wel een paar jaar doorgaan." (foto: Roel van Dorsten)

Positieve Jeroen Hoornweg wil nog lang niet stoppen bij Schipluiden

Algemeen

SCHIPLUIDEN - In wat voor veel voetballers geldt als de nadagen van hun carrière maakte Jeroen Hoornweg een kleine drie jaar geleden de stap van SEP naar Schipluiden. Van ophouden wil de middenvelder nog lang niet weten. 

Door: Alphons de Wit jr. 

Afgelopen zaterdag was Hoornweg goud waard voor de Midden-Delflanders, doordat hij met de enige goal de wedstrijd tegen Ariston ‘80 besliste. “De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik ook de tweede had moeten maken, want Ali Ahidar bood me een niet te missen kans, maar ik wist hem er toch niet in te krijgen. We sprongen sowieso niet al te zuinig met onze kansen om, waardoor zij er in de tweede helft nog in geloofden en ons onder druk zetten. Dat leidde ook weer tot kansen voor ons, maar die misten we. Gelukkig bleef het daarbij en hielden we de punten in huis.” 

Nieuw systeem
Dit betekende het derde duel van een ongeslagen reeks, daar tegen KMD werd gelijkgespeeld en van Quick Steps werd gewonnen. “En dat is lekker, want we konden de punten maar al te goed gebruiken. Na de winterstop zijn we met een nieuw systeem gestart en dat begint zijn vruchten af te werpen. Daarnaast is het erg fijn dat er steeds meer jongens van een blessure zijn teruggekomen. We begonnen het seizoen met 4-3-3, maar nu spelen we in het Van Gaal-systeem: 3-5-2. In het begin startte ik niet in de basis, maar viel ik in. Voor nu denk ik dat ik met twee goals in dit systeem een visitekaartje heb afgegeven.”
Hoornweg heeft het naar zijn zin bij Schipluiden, waar hij een kleine drie jaar geleden kwam aanwaaien, nadat hij ruim tien jaar voor SEP had gespeeld. “Dit is een ontzettend fijne club, die denk ik op veel fronten vergelijkbaar is met SEP. Bij beide clubs kom je vrijwilligers tegen die bijna altijd op de club aanwezig zijn en er heerst ook echt een familiegevoel. Daarnaast ben ik goed opgevangen door de groep en kan ik het hartstikke goed met die jongens vinden. Martijn van Dorp is een goede vriend van me en natuurlijk ben ik mijn broer Pim gevolgd, die al eerder voor de club had gespeeld en vlak voor mij de stap van SEP naar Schipluiden maakte.”

Positiviteit en kwaliteit
Daarbij draagt de 35-jarige medewerker in de kinderopvang onder meer met zijn ervaring heel wat bij aan het elftal van trainer Benjamin van der Zwan. “Ik ben balvast, weet me nog weleens uit benarde situaties te frommelen -ze noemen me niet voor niets weleens Suarez-, maar ik heb ook de positiviteit hoog in het vaandel staan. Het is mooi om te zien dat er steeds meer jonge jongens bij het eerste elftal komen en ik probeer ook op momenten dat het voor hen zwaar kan zijn de sfeer er goed in te houden. Daarnaast weet ik van geen ophouden en ga ik altijd door. Hopelijk pikken ze daar ook wat van op.”
Hoornweg loopt al bijna twee decennia lang mee in het selectievoetbal, daar hij in 2005 zijn debuut bij Full Speed maakte. “En de jaartjes gaan wel tellen, maar veel last heb ik er eigenlijk nog niet van. Ik zorg ervoor dat ik na de gezamenlijke warming-up nog wat extra sprintjes trek en mijn spieren goed strek, zodat ze soepel zijn. Op die manier gaat het tot nog toe goed en ik hoop op die manier nog jaren verder te kunnen spelen.”
Trainer Benjamin van der Zwan maakt dankbaar gebruik van Hoornwegs ervaring en visie op voetbal. “Maar dat geldt niet alleen voor mij. In aanloop naar sommige wedstrijden roept hij een aantal wat ervarener spelers bij zich en overlegt hij over de te hanteren tactiek. Zelf vind ik dat altijd fijn als trainers dat doen, want ik denk dat het goed is voor de motivatie als spelers ook enige vorm van inspraak hebben.”

Familiebanden
Hoornweg trok in 2019 in het kielzog van zijn broer Pim naar Schipluiden, maar moet het sinds een klein halfjaar op het veld zonder zijn maatje doen. “In november werd acute leukemie bij hem vastgesteld, dus het is wel duidelijk dat ik voorlopig niet meer met hem samen zal spelen in het eerste elftal. Als je die boodschap krijgt, is dat natuurlijk een mokerslag waarvan je wel even bij moet komen. Aan de andere kant heb ik gezocht naar een manier om het te accepteren om zo verder te kunnen. Als familie doen we er alles aan om er voor hem en voor elkaar te zijn; we vormen een ontzettend hecht gezin. Dat is nu wat wij kunnen doen en de artsen doen de rest. Gelukkig is er een match met de stamcellen van mijn broertje Sjoerd, die bij SEP in het tweede speelt. Deze kunnen ze voor de behandeling van Pim gebruiken. Verder is het natuurlijk prachtig dat de club shirtjes heeft gemaakt met ‘Stay Strong Pim’ en heb ik gelukkig laatst nog een doelpunt met hem kunnen vieren. We blijven positief en zo gaat hij er weer bovenop komen.”