Leo van Leeuwen, thuis op de bank geflankeerd door dochters Demi en Esmee. (foto: Roel van Dorsten)
Leo van Leeuwen, thuis op de bank geflankeerd door dochters Demi en Esmee. (foto: Roel van Dorsten)

Hoe gaat het met Leo van Leeuwen?

Algemeen

DEN HOORN - Met zijn fanatieke instelling won Leo van Leeuwen (54) een paar mooie prijzen. 

- Hoe gaat het met je?
“Het gaat goed, zowel qua gezondheid als qua werk. Dit jaar heb ik al 15 jaar een eenmanszaak in het grondverzet. Ik verhuur mijzelf voor graafwerkzaamheden, daar heb ik een mooie graafmachine voor en dat gaat heel goed.”

Van Leeuwen begon als zevenjarige bij DSVP in Pijnacker: “Ik ben geboren in Klein-Delfgauw. Mijn ouders vonden het niet zo goed idee dat ik door het donkere Delftse Hout zou fietsen om bijvoorbeeld bij DVC aan de Brasserskade te gaan voetballen. Het werd dus DSVP, waar ik tot mijn veertiende heb gespeeld. Ik herinner mij van die periode trainer Jan van Holst, hij was streng en zat er bovenop. Die man heeft indruk gemaakt. Maar ook de jeugdkampen, waar spelers van het eerste elftal als begeleiding mee gingen, zal ik niet vergeten. Als eerste jaar B-junior naar Schipluiden verhuisd, waardoor ik bij vv Schipluiden ben gaan voetballen. De club had net de fusie tussen Steeds Voorwaarts en ASSO gehad, en het verschil met DSVP vond ik best groot. Het trainingsveld lag niet bij het hoofdveld, maar een paar straten verderop. Trainer was Henny de Bree, maar hij had niet een echte selectie onder zijn hoede. Het verschil tussen B1 en B2 was te groot.”

- Hoe was dat later?
“Vanaf de A-jeugd mocht ik ook meedoen in het Onder-23-elftal, dat vond ik mooi. Vooral ook omdat spelers van de zaterdag- én zondagafdeling samen speelden. Ik speelde bijvoorbeeld samen met Mike de Blij, één van de betere voetballers van de zondag. In die tijd werd het gestimuleerd dat de betere voetballers naar de zondagafdeling gingen, die keuze kreeg je in de A-junioren. Koos Jansen was de eerste trainer die ik meemaakte in de senioren. We speelden in de Tweede Klasse HVB, dat bestond toen nog. Later volgde nog Hans de Bruijn, Jan van der Stel en Piet Doorn. Tussen Hans en Jan ben ik nog een jaar naar MVV’27 in Maasland geweest, maar dat vond ik toch te ver fietsen, haha. Piet Doorn is acht jaar gebleven en hij is de leukste en beste trainer die ik heb meegemaakt. Piet was in staat om prestatie en gezelligheid samen te laten gaan. Met hem in het seizoen 1996-1997 promotie in de nacompetitie meegemaakt naar de Vierde Klasse KNVB. Voor mij een bijzonder jaar, omdat ik ook topscorer van het Delftse Courant-klassement werd met 26 doelpunten. Wat leuk was dat in hetzelfde weekend zowel het eerste elftal van de zaterdag als de zondag promoveerden.”

- Bleef het hierbij?
“Nee. Direct na de promotie volgde degradatie, maar twee jaar later werden we kampioen in een uitwedstrijd bij v.v. Bohemen. Het bleef lang 2-2, maar vlak voor tijd benutte John Schulten een penalty. Ook nu bleven we maar  één jaar in de Vierde Klasse. En ik herinner mij een wedstrijd tegen Oud-Oranje met spelers zoals Gerry Mühren en Hugo Hovenkamp.”

- Wat voor speler was je?
“Fanatiek, ging altijd voorop in de strijd, zocht ook de grenzen op. Speelde als rechtsbuiten, was niet erg technisch, maar had wel een goede voorzet. Toch ook goed voor zo’n 10 doelpunten per seizoen. Gestopt op mijn 31ste. Nooit lager gespeeld, ik zou mij dan ergeren aan anderen als zij niet mee konden komen.”

- Wat doe je nu nog?
“Tennissen bij Hodenpijl en ik zit in de begeleiding van Den Hoorn O19. Ik heb twee dochters. Demi reed tot 2 jaar geleden paard, Esmee is een fanatieke handbalster bij DIOS. Dat fanatieke, dat herken ik wel...” (RvD)