Hoe gaat het met Rob de Ruiter?

BERKEL en RODENRIJS - Rob de Ruiter (42) was een talent, maar moest vanwege blessureleed vroegtijdig stoppen. 

- Hoe gaat het met je?
“Het klinkt cliché, maar het gaat goed. We zijn goed door corona gekomen. Ik ben getrouwd met de liefde van mijn leven, Deborah, en we hebben 2 kinderen, Luna en Jay. Ik werk als Salesmanager van cosmetische grondstoffen, ik verkoop producten zoals parfums en schuimmiddelen.”

De Ruiter begon als 4 jarige bij DHC: “Dankzij mijn buurman Sjef Dooyenburg ben ik bij DHC beland. Begonnen bij de F-jes en daarna de hoogste jeugdelftallen doorlopen, met als hoogtepunt in ‘92/’93 het C1-elftal. Een elftal met onder andere Joris Aerns, Remy Kooijmans, Laurens Kok, Wesley Smits, Barry Vonk en keeper Jos van Rhijn. We wonnen alles wat er te winnen viel, het kampioenschap, de C1-cup en alle toernooien. We hebben 4 jaar geleden een reünie gehad, waar ook trainer Peter Vlasveld en leider Harry Coljé bij aanwezig waren. Ik heb nog 2 jaar in de B1 gespeeld voordat ik door ADO werd gescout. Als ik ADO zeg moet ik ook gelijk denken aan de talloze keren dat mijn vader en opa mij 4 keer in de week naar de training in Den Haag brachten. Bij ADO heb ik 2 jaar in de A1 gespeeld en daarna nog 2 seizoenen bij de amateurs van ADO. Het eerste jaar in het tweede elftal, we werden niet alleen kampioen Reserve Hoofdklasse maar ook kampioen van Nederland. En het laatste seizoen in het eerste, dat in de Eerste Klasse speelde, onder andere tegen DHC.”

- Je keerde terug bij DHC?
“Ja, het oude nest trok. Ik kwam in het eerste met mannen als René Lander, Ronald van Leeuwen, Christian Gerrets en Stefan Verhoeff. Ik heb een paar jaar in DHC 1 gespeeld, totdat ik, uitgerekend tegen ADO, mijn kruisband scheurde. Zuur, want voor de wedstrijd had ik te horen gekregen dat ADO mij nog steeds in de gaten hield. Nog geprobeerd, met hulp van fysio Thomas Clavan, om terug te komen. Maar na een jaar revalidatie gebeurde het weer. Het betekende het einde van mijn carrière, van 4-5 keer trainen in de week naar zo’n 7-8 jaar niets doen. Het was balen, ik kon wel janken dat ik met 27 jaar moest stoppen. Ik had nog mooie jaren bij DHC kunnen hebben. Pas na 8 jaar heb ik een forse renovatie aan mijn kruisband gehad.”

- Je kreeg een andere rol bij DHC?
“Ik ben leider bij één geworden, maar al snel een stapje terug gedaan en bij trainer Robert Eckhardt leider van het tweede elftal geworden. Het was pure gezelligheid, al speelden zij in de reserve Hoofdklasse. Na een mindere wedstrijd kon Eckhardt weleens verzuchtten: ‘Jongens, dit was zo slecht, het deed pijn aan mijn ogen’, haha. Aan de tijd bij het tweede een groep vrienden overgehouden: Mark van der Kaaij, Sjors Brouwer, Erik Nieuwenhout, Steven Suiker, Michael Clavan, Marvin van der Krogt, Joris Aerns en Robert Eckhardt junior. We staan bij mooie, maar ook bij mindere zaken voor elkaar klaar, dat is mooi!”

- Wat voor speler was je?
‘Ik was multi-inzetbaar, vooral in een verdedigende rol. Links, rechts of centraal, dat maakte mij niet uit. Ik had snelheid en inzicht.”

- Wat doe je nu nog?
“Ik heb nog een paar jaar bij Full Speed 3 gespeeld, een promotie meegemaakt, maar ben nu gestopt. Op zaterdag volgen wij de kinderen met hun sport, Luna zit op hockey en Jay voetbalt. Na 4 jaar trainer ben ik nu stand-in coach bij het team van Jay, hij speelt bij TOGB. Op zondag wil ik een beetje hardlopen, maar is ook een dag voor het gezin.” (RvD)