Daniël Dessens is op 40-jarige leeftijd nog steeds één van de sterkhouders van het jeugdige DVC. "Of ik hierna nog een jaar doorga? Op dit moment zeg ik nee, maar je weet nooit hoe een balletje kan rollen." (foto: Roel van Dorsten)
Daniël Dessens is op 40-jarige leeftijd nog steeds één van de sterkhouders van het jeugdige DVC. "Of ik hierna nog een jaar doorga? Op dit moment zeg ik nee, maar je weet nooit hoe een balletje kan rollen." (foto: Roel van Dorsten) Foto: Roel van Dorsten

Daniël Dessens ziet positieve veranderingen bij professioneler DVC

Algemeen

DELFT - Trainers, maar vooral ook spelers komen en gaan in het amateurvoetbal. Bij DVC staat er echter nog één speler op het veld die daar drieëntwintig jaar geleden ook al stond. Daniël Dessens vindt het voetballen voor zíjn club dan ook het leukste wat er is.

Door: Alphons de Wit jr.

Na zijn overstap vanuit de jeugd van Vitesse Delft is Dessens het blauw en wit van DVC altijd trouw gebleven. “Het is namelijk een supergezellige club en alles is altijd tot in de puntjes geregeld. Toen ik hier op mijn zeventiende in het eerste elftal kwam, was dat met onder andere de gebroeders Rontberg. Inmiddels speel ik samen met mijn zoon. Gedurende de jaren is het voor wat betreft de prestaties wel wat minder geworden, maar dat is niet ten koste gegaan van de sfeer.”

Kentering
Toch ziet de 40-jarige routinier wel dat er sprake is van een kentering. “Want de nieuwe trainer, Dennis Glasbergen, pakt het wel allemaal wat professioneler aan dan de vorige trainers. Maar ook bij hem zie je dat hij moet roeien met de riemen die hij heeft. Zo begonnen we de voorbereiding met een groep van een mannetje of vijfendertig, maar daar is nu nog maar ongeveer de helft van over. Dat is iets wat je in het verleden vaker hebt gezien en dat is natuurlijk zonde.”
Toch ziet Dessens verbeteringen in vergelijking met de afgelopen jaren. “Dennis is heel principieel en houdt zich aan zijn afspraken. Als je niet komt trainen, dan sta je er op zaterdag ook niet in. Het is alleen jammer dat de selectie dermate krap is dat hij niet heel veel smaken heeft om uit te kiezen. Aan hem ligt het niet.”
Sterker nog. “Dennis heeft een uitgesproken visie en die weet hij heel goed op de jonge groep over te brengen. Je ziet ook dat het voetballend echt wel beter gaat dan in de afgelopen jaren. Ik kan me nog een wedstrijd herinneren tegen Schipluiden, dat in de vierde klasse instapte. We verloren met 21-1. Pas speelden we tegen Graaf Willem II Vac, één van de gedoodverfde kampioenskandidaten, en we verloren met 7-2. Natuurlijk is dat een ruime nederlaag, maar het is veel erger geweest.”

Terug naar de selectie
Dessens maakt sinds dit seizoen weer deel uit van de selectie van DVC. “Ik vond het leuk om onder Dennis te trainen. We hebben jarenlang samengespeeld en zijn ook goede vrienden. Het is best bijzonder om hem nu in deze rol te zien en ik moet soms ook best weleens op mijn tanden bijten. Ik heb aan het begin van het seizoen tegen hem gezegd dat ik weer bij de selectie wilde aansluiten en dat ik van plan was mijn wedstrijden in het tweede te spelen. Daarbij gaf ik aan dat als hij een beroep op me wilde doen voor het eerste elftal ik er zou staan. Dat is dit seizoen bijna elke wedstrijd het geval geweest.”
In de tussentijd heeft Dessens in het vierde elftal en bij de veteranen gespeeld, maar eind vorig seizoen besloot hij zich toch weer beschikbaar te stellen voor de selectie. “Want in de kleedkamer was het wel leuk en gezellig, maar voetballend stelt dat natuurlijk niet echt veel voor.” Nog belangrijker: “Daarnaast zit mijn zoon van achttien dit jaar voor het eerst bij de selectie. Het leek me ontzettend leuk om samen met hem in een elftal te spelen. Dat is het ook, maar ik merk wel dat het, ondanks dat ik met mijn inzicht en balgevoel een heel eind kom, na een wedstrijd lastiger is om te herstellen en dat ik meer last heb van kleine pijntjes.”

Voetballen met Luca
Op het veld zit Dessens, die als centrale verdediger staat opgesteld, wel wat van zichzelf terug in zijn zoon Luca, die de linksbuitenpositie inneemt. “Ondanks dat we allebei altijd honderdtien procent geven in een wedstrijd, zijn we allebei wat luie spelers.”
Als routinier voelt Dessens zich niet geroepen om tussen zijn jonge ploeggenoten een coachende rol op zich te nemen. “Dat is nooit mijn grote kracht geweest, dus dat ga ik nu ook niet doen. Die jongens kunnen goed voetballen en spelen niet voor niets in de selectie. Ik voel me dan ook niet geroepen om een soort van vader te spelen.”
Ondanks dat DVC momenteel met één punt onderaan staat, heeft Dessens er alle vertrouwen in de weg omhoog te vinden. “We hebben pech gehad dat de wedstrijd tegen Haagse Hout vanwege een blessure bij hen werd gestaakt, want we stonden echt op het punt om de wedstrijd naar ons toe te trekken. Nu halen we die wedstrijd zaterdag in. Daarnaast kon de wedstrijd tegen KSD Marine afgelopen weekend niet doorgaan door een coronageval. Zulke dingen heb ik in mijn jaren in de selectie nog nooit meegemaakt.”
Wat Dessens ook niet hoopt mee te maken, is een degradatie naar de vijfde klasse, die komend seizoen heringevoerd wordt. “Handhaving is onze doelstelling en ik heb er alle vertrouwen in dat we dat met deze groep kunnen bereiken.”