Het gezicht achter: Montrieurs

RIJSWIJK - Slaapkamermeubels in elkaar zetten, wat is daar nou aan? Veel, weten ze bij Montrieurs in Rijswijk. Een persoonlijk verhaal over persoonlijk werk.

Door Ester Janssen

Michel van der Ree is afwisselend enthousiast, nadenkend en geëmotioneerd als hij over het familiebedrijf vertelt. Eerst maar de basis: in 1998 richtte vader René de onderneming op. Montrieurs levert en monteert de slaapkamermeubels bij mensen thuis. Soms richten ze ook een winkel in en af en toe hebben ze een nog groter project, zoals een hotel of een vakantiepark. Inmiddels heeft Montrieurs vestigingen in Rijswijk, Sneek, Venlo en Mechelen (België). 

Bij binnenkomst in het warm ingerichte bedrijfspand valt onmiddellijk de buste van vader Van der Ree op. Niet alleen door zijn vier zonen, die er allemaal werken, wordt hij gemist, maar door het hele team. ‘Hij werkte al een tijd niet meer fulltime,’ vertelt oudste zoon Michel. ‘Maar hij was de wijze kracht op de achtergrond. Als je eens ergens meezat of input wilde van iemand die alles al eens had meegemaakt, ging je naar hem. Of je nou monteur was of op de administratie werkte.’ Het is pas twee jaar geleden dat hij onverwacht overleed. ‘Het geeft troost dat we met alle broers zijn werk kunnen voortzetten. Hij is onvervangbaar, maar gelukkig hebben we allemaal iets van hem meegekregen en kunnen we er zijn voor elkaar. In praktische zin helpt het dat hij alles goed heeft achtergelaten en dat we alle vier al in het bedrijf waren, toen hij ons ontviel.’ 

Beginnend bij de jongste Van der Ree: John, die verantwoordelijk is voor de logistiek, Danny, die samen met zwager Jeroen de buitendienst doet en zorg draagt voor de opleiding, Jeff, die verantwoordelijk is voor de dagelijkse operatie, en Michel, de man die algemeen eindverantwoordelijk is en verschillende kleinere afdelingen runt. 

Die opleiding, dat is een succesverhaal. De Montrieursschool is in het leven geroepen omdat er eigenlijk geen standaard vooropleiding bestaat die mensen klaarstoomt voor precies dit vak. In Rijswijk zijn ongeveer acht coaches en 45 pupillen. De coaches zijn gezocht onder monteurs die al langer werkten bij het bedrijf. ‘Wat wij doen is een heel specifieke combinatie van vaardigheden’, legt Van der Ree uit. ‘Allereerst moet je natuurlijk technisch inzicht hebben, je moet de meubels kunnen monteren. Dat is fysiek zwaar werk, daarom moet je leren je lichaam zo te gebruiken, dat het lang meegaat. Daarnaast moet je een goed chauffeur zijn, want je rijdt met grote spullen. Waar mensen vaak niet bij stilstaan, is dat het heel persoonlijk werk is. Je komt bij mensen in de slaapkamer, de meest intieme ruimte van hun huis. Ze kopen een slaapkamer op sleutelmomenten in hun leven. Als ze voor het eerst gaan samenwonen bijvoorbeeld, of juist na een relatiebreuk. Of als ze ouder worden en een ander bed nodig hebben. Hoe je slaapt, heeft impact op heel je leven. Daarom willen wij echt voor de klanten zorgen.’ Die combinatie van het technische en het sociale is niet vanzelfsprekend. Het valt dan ook niet altijd mee om geschikt personeel te vinden. 

‘Het is een luxeprobleem, maar het is sowieso een uitdaging om verantwoord te groeien als bedrijf’, merkt Michel op. ‘We zijn met de broers bijvoorbeeld vaker gaan vergaderen. Ook de logistiek wordt uitdagender. Je moet op allerlei gebieden meer keuzes maken. Gelukkig hebben we een super Human Resource-afdeling. Zij zoeken heel grondig de juiste versterking in de verschillende teams.’ Bij een rondje door het bedrijf wordt duidelijk hoeveel dingen er in elkaar grijpen. De orders die op kantoor 

zijn ingepland, staan op grote karren klaar om in de wagens geladen te worden en naar de klanten te worden gebracht. 

Bij de uitgang staat fruit om mee te nemen. ‘Dan gaan de mannen minder snacken bij de benzinestations.’ Van wie is dat zorgzame idee? ‘Van onze moeder. We hebben het wel gehad over onze vader, maar zonder mama had hij het nooit kunnen doen. En wij ook niet. Zij maakt de sfeer.’ Het ontroert Van der Ree als hij over zijn moeder praat. ‘Tijdens de lockdown wilde zij een alternatief voor de vrijmibo. Na Corona was zij de eerste die vond dat we op kantoor weer samen moesten lunchen. En na de lunch wijst zij ons erop dat er een doekje over de tafel moet.’ 

Ook privé is er een nauwe band, Pa heeft een aantal jaren geleden een stuk grond gekocht waarop voor ieder gezin een eigen huis is gebouwd. ‘Werk en privé lopen bij ons volledig door elkaar heen. Maar dat vinden we prima.’