Hans en zijn zoon Rick in het zelfgebouwde kantoor
Hans en zijn zoon Rick in het zelfgebouwde kantoor

LTS, Lekker Toch Succesvol?

Algemeen

Praktijkonderwijs wordt vaak gezien als ‘minder’ dan andere opleidingen. Dat blijkt al uit de naam: Lagere Technische School. Onterecht! Veel oud-leerlingen van LTS Sasbout Vosmeer in Delft werden Lekker Toch Succesvol.

Door Ester Janssen

Hans van der Meijs bijvoorbeeld, die in zijn gelijknamige bedrijf in Hoek van Holland afgedankte onderdelen omtovert tot nieuwe panelen en koelcellen. Daarmee is hij de enige in deze branche die aan hergebruik van materialen doet. Eigenwijs? Nogal.

Anders dan de rest
‘Deze is anders’, zei zijn moeder al vroeg. Als een van acht kinderen van een bloemenkweker moest de jonge Hans na schooltijd meehelpen in het bedrijf van zijn vader. Onbetaald. Om toch iets te verdienen, ging hij al snel tomatenkistjes bekleden. Later repareerde en verkocht hij fietsen en via de bromfiets die hij voor zichzelf bouwde, ging hij auto’s versleutelen en overspuiten. Allemaal naast school en de bloemen. Ook zijn schoolkeuze was eigenzinnig: hoewel zijn broers doorstudeerden en de meester vond dat hij meer in zijn mars had, wilde Van der Meijs per se naar de LTS. ‘Daar leerde je denken in oplossingen. Als je uit boeken leert, weet je hoe het hoort. Als je in de praktijk leert, weet je hoe het werkt.’

De manier waarop hij aan zijn eerste baan kwam, is bijzonder te noemen. Tijdens een rustige zomer op vaders kwekerij kwam hij op de bloemenveiling een man in een mooi, duur pak tegen. Prompt vroeg Van der Meijs of die werk voor hem had, voor een maand of twee. Binnen een week mocht hij op de vrachtwagen naar Aalsmeer rijden en voelde hij zich de koning van Bos Brothers. Sjaak van Vliet, die in hetzelfde bedrijf werkte, zag dat Hans van aanpakken wist en vroeg hem mee toen hij voor zichzelf ging beginnen.

Een tuincentrum in Engeland wilde naast bomen en planten ook bloemen gaan verkopen, maar had geen koelcel. ‘Die regel ik’, riep Van der Meijs, waarna hij dus zijn eerste exemplaar moest bouwen. Al snel was er een grotere nodig en ging het prototype naar de volgende klant. Zo reisden ze rond, overal gerecyclede koelcellen verkopend.

Fijn bedrijf
Het werd wel erg druk: vaak was hij ’s morgens vroeg op de bloemenveiling in Naaldwijk en ‘s middags alweer in Engeland, waar hij niet alleen verantwoordelijk was voor zijn eigen producten, maar ook voor de logistiek eromheen. Na veertien jaar werken met Van Vliet richtte Hans zijn eigen bedrijf op. Van Vliet is een trouwe klant gebleven. ‘De eerste klus die ik voor hem mocht doen, was op Manhattan, New York. Dat was wel heel stoer.’

Zo’n veertig man personeel heeft Hans van der Meijs BV inmiddels, die graag voor hem werken. ‘Het is hier relatief kleinschalig,’zeggen zij. ‘Je kunt een lolletje maken en Hans neemt je serieus. Je hebt veel eigen inbreng.’ Die goede sfeer wordt mede in stand gehouden door de aardigheidjes die Van der Meijs regelt voor zijn werknemers: het pretpakket voor het EK voetbal, de snack bij de lunch, de bruine kroeg die is nagebouwd… ‘Dat café is niet alleen gezellig, het werkt ook goed. De jongens zijn vaak de hele week op karwei, en als ze dan op vrijdag een biertje met elkaar drinken, willen ze iets goeds kunnen vertellen over hun werk. Ze doen hun best, ook voor elkaar.’

De club is hecht. Met liefde praat Van der Meijs over zijn compagnon Peter van den Berg, die er in 2014 bij is gekomen en over zijn vrouw Mirjam, die op kantoor de administratie doet. We zien ook zoon Rick nog even voorbij komen, die heeft vandaag zijn allereerste werkdag. ‘Maar hij weet allang wat werken is, hoor,’ zegt vader Hans trots. ‘Dat leren hij en zijn zus Celine van ons, net zoals ik het leerde van mijn ouders.’

Alles kan
Nog steeds gaat alles in het bedrijf op de eigen, authentieke manier. Zo heeft een stagiair onlangs een nieuwe zaagmachine ontworpen. ‘Er bestond nog geen apparaat dat precies kon wat wij wilden. De klus was eigenlijk te groot voor zijn stage, dus we hebben hem aangenomen en toen mocht hij hem betaald afmaken.’ Ook het kantoor hebben ze zelf gebouwd van hergebruikte koelcellen.

In principe kan alles. Als een (potentiële) klant iets wil, zegt Van der Meijs eerst ja en dan gaat hij het regelen. En als wat hij beloofd heeft niet kan? ‘Dan werken we eromheen. Het is soms spannend, maar het lukt altijd.’

Vroeger moesten mensen er nog wel eens van overtuigd worden dat het hergebruiken van materialen goede producten opleverde, maar nu bedrijven steeds milieubewuster worden, is dat geen probleem meer. Zo is er een supermarktketen die volgens de nieuwe regels moet verantwoorden waar hun restmateriaal naartoe gaat. Van der Meijs garandeert minstens driehonderdduizend vierkante meter aan te nemen. ‘Supermarkt verantwoord bezig, wij voordelig bouwmateriaal.’ En waar laat je dat dan? ‘O, dat past heus wel.’

Samen de wereld maken
Ook naast het werk is Hans altijd bezig. Hij heeft zijn huis verbouwd, een grote loods neergezet en een mooie verzameling aan zelf opgeknapte en gereviseerde spullen aangelegd. Er komt bijna geen einde aan de lijst. Vaak gebeurt dat in familieverband. Een prachtig voorbeeld zijn de jerrycans: zoon Rick straalt ze, dochter Celine ontwerpt de logo’s en vader Hans spuit ze. Andere gezinnen kijken ’s avonds televisie, maar bij Van der Meijs bedenken en maken ze hun eigen wereld. Dat is een kwestie van aanleg en opvoeding, zegt Hans, en niet in de laatste plaats van scholing. Die LTS was lang zo gek nog niet.