Walter van Geenen, op de foto met zoon Alexander, over Martin Stoelinga: 'Hij is de meest succesvolle trainer van Wippolder.' (foto: Roel van Dorsten)
Walter van Geenen, op de foto met zoon Alexander, over Martin Stoelinga: 'Hij is de meest succesvolle trainer van Wippolder.' (foto: Roel van Dorsten)

Hoe gaat het met Walter van Geenen?

Algemeen

DEN HAAG - Walter van Geenen (58) noemt zichzelf niet de beste voetballer van sv Wippolder, maar hij werd met deze club wel Kampioen van Nederland.

- Hoe gaat het met je?
‘Het gaat ontzettend goed, dat geldt ook voor mijn zoon Alexander. Wij zijn gezond en hebben niets vervelends meegemaakt in de afgelopen corona-periode. Ik werk als jurist Aansprakelijkheid en Letselschade bij Zurich Verzekeringen.’

Van Geenen begon als zesjarige bij sv Wippolder: ‘Ik ben opgegroeid in de Wippolder en zat op de Cornelis Musiusschool. Mijn vriendje Peter de Bruin vroeg of ik ook lid wilde worden van Wippolder. Het was 1969 en Wippolder speelde net op het nieuwe  sportpark aan de Oudelaan. Mijn eerste trainers waren Frans Krauz en Jan Krapels. Ik weet nog dat wij op de woensdagmiddagen in de DPC, de Delftse Pupillen Competitie, speelden. Ik heb dan ook een hele leuke jeugdtijd bij Wippolder gehad.’

- Gold dat ook in de senioren?
‘Jazeker. Ik heb, naast het voetballen, veel vrijwilligerswerk gedaan. Zo ben ik onder andere redacteur van het clubblad geweest en heb, vanwege mijn achtergrond als jurist, in veel besturen gezeten en daar met name de strafzaken gedaan. Met fantastische voorzitters zoals Jan Wessling, Danny de Lee en Hans Prade samengewerkt. Maar ook als voetballer een prachtige tijd meegemaakt, zeker als ik aan de periode terugdenk dat Martin Stoelinga trainer was van Wippolder.’

- Vertel eens?
‘Het was de tijd dat Wippolder van de Eerste Klasse HVB opklom naar de Derde Klasse KNVB. Martin was een charismatische man, die in staat was om de beste voetballers van Delft naar Wippolder te halen en die met de talentvolle jeugd van de club te laten samenspelen. Ik heb met ondermeer Frans van Straaten, Frans van Velzen, Koos van der Burg, Hans de Ruyter en Leon Mulder gespeeld. Naast het voetballen organiseerde Martin ook van alles. Naar de sauna in Scheveningen, maar ook een tripje naar Praag, waar hij vrienden had. Daar waren ook spelers van SEP bij. Met Martin was het ook lachen geblazen. Omdat wij in die tijd succesvol waren, vertelde hij aan het begin van het seizoen dat hij een dilemma had: ‘Ja jongens, hoe ga ik het doen? Hang ik aan het eind van het seizoen de slingers in de breedte of in de lengte op?’, hahaha. Martin was ook een man van de onverwachte zaken; hij was geschorst voor de wedstrijd tegen BEC. Hij mocht niet op de bank zitten, maar deze derby wilde je niet missen. Hing Martin in een bakkie boven het veld om zo via een megafoon aanwijzingen te geven. Het voorval haalde Studio Sport, haha.’
- Wat voor speler was je?
‘Ik was zeker niet de beste voetballer die bij Wippolder rondliep. Ik had wel een enorme drive. Ik speelde op het middenveld en liep tijdens een wedstrijd een marathon. Tweebenig, rechts of links maakte mij niet uit. Kijk, ik heb maar twee jaar echt in het eerste van Wippolder gespeeld, maar zoveel mooie dingen meegemaakt. Omdat wij in 1983 kampioen van de Hoofdklasse HVB waren geworden mochten wij op het KNVB sportcentrum in Zeist om het kampioenschap van Nederland spelen. Wij wonnen het toernooi en konden ons dus Nederlands Kampioen noemen.’

- Wat doe je nu nog?
‘Hoewel Wippolder in mijn hart zit, ben ik tegenwoordig veel bij DHL te vinden. Mijn zoon voetbalt er en ik zit nu ook als secretaris in het bestuur. DHL is een leuke, familiaire club. Ik voetbal er ook, in de 7-tegen-7 competitie. Er wordt nog een hoog niveau gehaald, het is zeker geen Jan Piet Snot-competitie’. (RvD)