Hoe gaat het met Bart Heemskerk?

DELFT - Bart Heemskerk (38) debuteerde als B-junior in het eerste en bleef jarenlang de betrouwbare rots in de branding van DHL.

Als zoon van vader Guus was al snel duidelijk bij welke club Heemskerk ging voetballen. "Ik ben zo ongeveer op het voetbalveld geboren en ook mijn broers speelden bij DHL. In het weekend waren we altijd op de club. Als zesjarig jongetje werd ik lid."

- Hoe beviel dat in de jeugd?
"Heel goed. Doordat we een niet zo grote jeugdafdeling hadden was het onderlinge kwaliteitsverschil tussen de spelers soms best groot, maar we hadden het vooral hartstikke leuk met z'n allen. Willem van Kempen en Peter Pothof waren de trainers. Ik zat in een elftal met onder anderen Ruben Laguna, Koen van Wingerde, Floor Bekker en Sander van der Krogt. Roel van Velzen was de eerste jaren keeper, maar toen we naar de D-jeugd gingen werd hij aanvaller."

- En de stap naar de senioren?
"Die kwam al snel. Al op mijn zestiende begon Pierre van Zinnen aan me te trekken. Ik debuteerde in een beslissingswedstrijd om degradatie af te wenden, nog op het oude terrein van Schipluiden. Dat was natuurlijk meteen een vuurproef en we handhaafden ons. Het was een mooi elftal met jongens als Marcel Vermeij, Ben Hoefnagel, Erwin van der Vlist, de Lukassens en de Dukkertjes."

- Volgden je vrienden uit de jeugd snel?
"Dat duurde voor de meesten nog een jaartje of twee. Ook toen hadden we een goed elftal met onder anderen Koos van Leeuwen, Martin van der Voorde, John Gillemans, Ruben Arkesteijn die terugkeerde van Tonegido, Driss Bibouh en Tom van der Eijk. Het leuke was dat we elk jaar wel ergens om speelden. Was het niet om degradatie te ontlopen, dan was het een nacompetitie om promotie of het kampioenschap."

- Welke trainers had je?
"De eerste paar jaar trainden we onder Pierre van Zinnen. Daarna kwam Peter Pothof, René Slegtenhorst onder wie we twee keer promoveerden, John van Diggele, John de Letter en Wim van Zinnen. Tijdens het seizoen onder Van Diggele nam Jan van den Akker het halverwege over en liepen we in de laatste wedstrijd tegen Den Hoorn door een gelijkspel net de nacompetitie om promotie mis. Zij moesten winnen om kampioen te worden, wij voor die nacompetitieplek. Uiteindelijk hadden we allebei niks."

- Wat is je mooiste herinnering?
"Op sportief vlak is dat de beslissingswedstrijd tegen Docos op het terrein van Alphense Boys. We hadden aan het eind van de competitie evenveel punten, dus moest die wedstrijd er komen. We wonnen. Verder hebben we wel vaker promotie- of kampioensfeestjes gehad."

- En qua sfeer?
"Eigenlijk gewoon het kleedkamergevoel. We speelden van jongs af aan met elkaar, waardoor je in het veld net een stapje verder bent. Verder waren de weekendjes weg ook altijd echt een belevenis. Wat ik altijd heel belangrijk vond is dat bij DHL het plezier in het voetbal altijd hoog in het vaandel stond."

- Wanneer ben je gestopt?
"Dat was toen ik een jaar of dertig was. Ik scheurde mijn rechter voorste kruisband af en toen was het welletjes. Na de operatie heb ik een tijdje niets gedaan. Daarna ben ik bij de veteranen gaan trainen en viel ik in waar dat nodig was. Ik heb nog een jaar in het derde gespeeld, maar toen ik daar de voorste kruisband van mijn linkerknie scheurde was ik klaar."