Hoe gaat het met Marcel Jongeleen?

ZOETERMEER - Voor Marcel Jongeleen (52) geldt echt ‘ruwe bolster, blanke pit’.

- Hoe gaat het met je?
“Wij hebben als gezin allemaal met corona te maken gehad. Maar nu gaat het uitstekend. Ik heb tijdens de eerste lockdown het hardlopen ontdekt en liep bijna iedere dag een rondje rond het Noord Aa. Ik voel mij daardoor fitter. Ook veel thuis gewerkt tijdens corona. Ik werk al 8 jaar als administratief medewerker bij stichting OOM, het scholingsadviesbureau voor de metaalbewerking. Vier dagen in de week, het is een rustige functie. Ik heb geen overdreven ambities meer, op mijn vader na is iedereen in mijn omgeving er nog, gezond en wel. Ik heb alles wat mijn hart begeert.”

Jongeleen begon als 7-jarige bij Delfia: “Als F-je op een heel veld, gewoon 11 tegen 11. Dat was mijn start. Op een jaartje B2 na altijd in de hoogste jeugdelftallen gespeeld. Dat van B2 had te maken met mijn pubertijd, ik was geen makkelijke jongen toen. Via de A1 ben ik in de selectie gekomen, met Martin Stoelinga als hoofdtrainer. Ik werd pas een vaste waarde in het eerste elftal toen Chris Treling de honneurs van Martin overnam. Ik ben er nog wel een jaar uit geweest met een kruisbandblessure, het was het eerste jaar van trainer Wim Alkemade. Een jaar later werden wij met zowel het eerste en tweede elftal kampioen, allebei op dezelfde dag en allebei bij Full Speed. Wij wonnen met 1-2 en ik maakte beide doelpunten. Het is maar goed dat er van het feest na afloop filmbeelden zijn gemaakt, anders waren nu nog alles kwijt, hahaha. Wij werden kampioen van de Vierde Klasse, maar een jaar later zijn wij gelijk weer gedegradeerd. Dat kampioenschap is mijn enige hoogtepunt, al hebben wij ook een keer de finale van de Stad Delft-bokaal bereikt, maar die verloren van Concordia.”

- Delfia had toch goede spelers in die tijd?
“Als je ziet met welke spelers ik allemaal gespeeld heb, dan hadden wij hoger moeten spelen. Chris Treling, Leo Rontberg, Ronald Hes, Egmond en Glenn Blinker, Jeroen Heerings, Jeroen Gronsveld, Erwin van Dijk, Marco van Willigen, Robert Linthorst, allemaal rasvoetballers. Maar wij trainden op dinsdag- én vrijdagavond. Achteraf was het sportief gezien niet zo slim om op vrijdag te trainen, want na afloop vlogen wij zó de stad in. Delfia was een feestvereniging.”

- Nooit hogerop willen spelen?
“Nee, ik wist precies wat mijn kwaliteiten waren. Ik stond in de spits en was een echte rauwdouwer. Ik moest het van mijn loopacties hebben en scoorde 20 doelpunten gemiddeld per seizoen. Daarbij is Delfia de club van mijn familie, mijn vader heeft ook in het eerste gespeeld.”

- Na afloop van je carrière wachten er andere taken?
“Ja, ik werd technisch coördinator en heb Alex Scholte als trainer aangenomen. Met Alex had ik een bijzondere klik. Ik heb nog een tijdje met Robert Linthorst Delfia getraind en toen Alex daar lucht van kreeg vroeg hij mij als assistent bij Full Speed. Ik vond het interessant om te zien hoe ik met een groep kon omgaan, en heb vervolgens mijn UEFA B gehaald. Na Full Speed werd ik hoofdtrainer bij Quintus, maar dat heb ik 3 weken gedaan. Ik was net weer vader geworden en had iedere keer als naar de club reed het gevoel dat ik die kleine in de steek liet. Dus mijn contract ingeleverd, bij Quintus hadden ze alle begrip.”

- Wat doe je nu nog?
“Ik ben penningmeester van Delfia en speel nu in Full Speed-Delfia veteranen 2. Maar niet al te fanatiek, ik wil nog weleens een training overslaan, haha.” (RvD)