Bij nacht en ontij

Om te beginnen wens ik u voor het nieuwe jaar hetzelfde wat u mij wenst. Hopelijk is dat een heel voorspoedig jaar met veel gezondheid. Ik moet zeggen dat we het jaar goed begonnen zijn. In verband met mijn vijfenzeventigste verjaardag van afgelopen donderdag -ik ben één van de drie koningen- verblijven we met de hele familie op Curaçao. De voorbereidingen voor die reis in coronatijd kostten veel tijd en energie, maar nu we hier eenmaal zitten is het het helemaal waard.
Natuurlijk hoop ik voor het nieuwe jaar ook dat we eindelijk van die pandemie af zijn. Vorig jaar zei ik dat het jaar onmogelijk slechter kon zijn dan het jaar ervoor, maar helaas is dat toch gelukt. Hopelijk zal dat voor 2022 niet het geval zijn, al ben ik wel bang dat we niet veel van het afgelopen jaar hebben geleerd.

Ongelooflijk
Zo werd half december duidelijk dat de winkels, horeca en de scholen de deuren sloten en dat sporten in groepsverband niet meer toegestaan was. Dit leidde tot files richting Duitsland en België, waar de maatregelen een stuk soepeler waren: op die manier komen we volgens mij nooit uit deze crisis, zeker niet als een grote groep ongevaccineerden nog eens gaat demonstreren in onze hoofdstad ook. Ik vind ongelooflijk dat er mensen die niet veel jonger zijn dan ik het daar de politie moeilijk maken. Je zou toch verwachten dat wijsheid met de jaren komt...
Daarnaast vind ik het vreemd dat we onze mond vol hebben van Europese samenwerking, maar dat op het gebied van die coronamaatregelen en de aanpak van het virus totaal geen eenduidigheid is: in onze buurlanden krijgen ondernemers de kans om hun zakken te vullen, terwijl de ondernemers hier hier op een houtje moeten bijten.

Hoofdpijndossier
Nog zo’n hoofdpijndossier is het asielbeleid. Mensen die hier uitgeprocedeerd zijn en weg moeten, blijven hier zitten en belanden in de criminaliteit. Dit gaat ten koste van de mensen die in hun eigen land echt in een gevaarlijke situatie zitten. Ook hierbij vind ik dat de Europese landen beter zouden moeten samenwerken.
Verder hebben we nu eindelijk een nieuwe regering. Ik ben benieuwd hoe ze het gaan doen. Mij lijkt dat een diplomaat niet per definitie een goede minister van financiën zal zijn, maar de tijd zal het uitwijzen. Wel vind ik het heel goed dat op gezondheidszorg en hoger onderwijs mensen uit het beroepsveld zijn komen te zitten. Daar heb ik zeker wel vertrouwen in.

Lichtje in de duisternis
Ten slotte hebben de Hoffotograaf en ik de afgelopen maand vaker thuis gezeten dan ons lief is. Een zeldzaam hoogtepunt en fantastisch uitje was naar het mini-Kerstconcert van Maartje en Kine. In een busje toerden zij het hele land door om mensen met glühwein en hun fantastische optredens te verrassen. Deze dames zijn altijd bij de tijd, ook qua teksten en toveren ook in deze donkere tijden een glimlach op menig gezicht. Dat zal het Bluesfestival dit jaar helaas niet doen. Als organisatie hebben we besloten om ‘all the way’ te gaan of de boel af te blazen. Hopelijk kunnen we er in 2023 weer een gigantisch feest van maken!