Passie met een gouden rand: Robert van den Bosch

DELFT- Robert van den Bosch is als mede-initiatiefnemer van het dagbestedingscentrum Residentie Contact iemand die altijd bezig is om in dienst te staan van de samenleving. “Als dat het doel is, vind ik het leuk.”

Door Finn Rekveldt

Robert heeft een achtergrond in de ICT. Hij had nooit gedacht om in de dagbesteding van jongeren met een beperking terecht te komen, totdat hij kinderen kreeg. “Ik heb vier kinderen, waarvan er 2 jongens doof zijn. Toen ze wat ouder waren, werd mijn zoon Joshua afhankelijk van dagbesteding.” Daar zag Robert hem achteruitgaan: “ik merkte dat het hem niet verder hielp. Ze lieten hem daar vooral knippen, plakken en wat dingetjes doen met kralen. Dat vond ik niet terecht, want er gaat veel geld naar dagbesteding toe en daarvoor wil je natuurlijk dat je kind zich ontwikkeld. Dat gebeurde gewoon niet.” Robert merkte aan zijn zoon dat hij veranderde en gewelddadig werd, omdat hij zijn ei nergens kwijt kon.

Residentie contact
Vervolgens kwam het initiatief voor Residentie contact tot stand. “Je wilt die jongeren toch een doel geven en een zinvolle tijd doormiddel van goeie dagbesteding. Daarmee creëer je een zinvolle connectie tussen hen en de samenleving.” Voor Robert is dit de belangrijkste reden om met residentie contact te starten, het verder ontwikkelen van jongeren met een beperking, zodat ze minder afhankelijk van je worden als ouder. “Ieder mens heeft talenten, en een beperking hoeft daar niet altijd een blokkade in te zijn. Daarbij zijn er veel bedrijven die ze mee laten helpen als dagbesteding.” Volgens Robert pakt die samenwerking met bedrijven goed uit; “Sociaal en betrokken ondernemerschap is iets waar veel ondernemers warm voor lopen. Het betreft natuurlijk geen arbeidsplaats, dat kan ook niet. Maar voor die jongeren is het in de plaats van een cirkel met lotgenoten, een plek waar ze collega’s hebben en mee kunnen draaien.”

Ontwikkeling jongeren
Naast dagbesteding is het doel van Residentie Contact ook om de jongeren basisdingen bij te brengen die heel belangrijk zijn in het leven. “We hebben hier een speciale trainingsplek voor. Hier leren ze koken en met financiën omgaan. Tijdens corona konden veel mensen niet werken, maar werden wel doorbetaald. Dat soort mensen zijn nu bij ons vrijwilliger geworden om wat terug te doen. We hebben bijvoorbeeld een kok die de jongeren in Jip en Janneke taal kan uitleggen hoe je een gezonde maaltijd op tafel zet. Zo hebben we ook iemand die dat met belangrijke financiële zaken kan doen.” Dit lijkt een goeie aanvulling op de zorg die de jongeren normaal gesproken krijgen. “Bij zorg aan huis is het soms zo ingericht dat 1 zorgverlener in alles moet begeleiden. Dit is te veel. Bij ons krijgen de jongeren per onderwerp specifieke aandacht.” Doordat de vrijwilligers allemaal een connectie hebben met de doelgroep, werkt het voor die jongeren heel goed; “Als die connectie er is ontstaat er wat. Je ziet dat de jongeren plezier krijgen omdat ze dingen leren. De zingeving komt terug en ze voelen zich serieus genomen. Dat is voor mij echt de prachtig om te zien.”

Doelgroep en vrijwilligers
De jongeren die hier komen voor hun dagbesteding hebben een beperking. Het zijn twintigers met een verstandelijk niveau tussen de 5 en 20 jaar. Ze hebben autisme, zijn doof, verstandelijk of lichamelijk gehandicapt. “Mijn zoon is 24 jaar. Maar zijn verstandelijke niveau ligt rond de 5 jaar. Hij zal nooit volledig zelfstandig zijn, maar er zijn een heleboel dingen waar hij wel zelfstandig in kan worden. Dat is voor al die jongeren die bij ons komen ook heel belangrijk, om te kijken naar de dingen die ze wel kunnen.” Er zijn eigenlijk 2 soorten vrijwilligers nodig; “Mensen die een connectie/ervaring hebben met de doelgroep of mensen die gecertificeerd zijn in het gebied van zorg.” Vooral de herkenning van Robert met andere ouders die in dezelfde situatie zitten, drijft hem om dit door te zetten. “Ik weet dat er mensen zijn die nu in dezelfde situatie zitten en denken van; ‘ik moet ergens terecht maar waar?’ voor die mensen wil ik er zijn. Als ouder van een kind met een beperking draag je dat dagelijks mee, en als je een veilige plek hebt waar je kind terecht kan, is dat fijn voor die ouders.”

Ken jij een vrijwilliger die het ook verdient om eens in de spotlights te worden gezet? Mail dan naar redactie@delftopzondag.nl!

Robert van den Bosch