Afbeelding

Want More! Het beste van 50 jaar OOR in boekvorm

Algemeen


Want More? Het beste van 50 jaar OOR neemt de lezer mee op een  tocht van vijf decennia door het (inter)nationale muzikale landschap in de breedste zin van het woord. Het jubileumboek voert je mee naar mooie, betoverende, schokkende, levensveranderende, hilarische en treurige momenten. Je beleeft een scala aan emoties langs de scherpe randen van de  steeds veranderende popcultuur.  Het boek is uitgebracht onder redactie van Jan-Maarten de Winter (hoofdredacteur OOR tussen 1974-1990) en Koen Poolman (hoofdredacteur van 2005 t/m heden).  In het boek zien we voorts ook Delftenaren, muzikant Robert Jan Stips en MOJO topman Berry Visser. 

Tekst: Martin Reitsma - Foto OOR 

OOR heeft heel wat bekende redacteuren, vormgevers, auteurs en fotografen in haar gelederen gehad zoals: - in willekeurige volgorde - Constant Meijers, Kees Baars, Bert van de Kamp, Jan Rot, Tom Engelshoven, Barend Toet, Herman van der Horst, Frans Steensma, Eric Schreurs, Tjerk Lammers en voorts fotografen zoals Anton Corbijn, Patricia Steur, Govert de Roos en Gijsbert Hanekroot, die desgevraagd zijn tijd bij OOR als bijzonder en inspirerend heeft ervaren. Hij droeg ook bij aan de produktie en redactie van dit boek.

Het voorwoord is van Hagenees Bart Chabot die onder meer schrijft: “Rock ’n Roll is niet alleen muziek, maar ook een manier van leven.” Hij volgde voor OOR ooit de leden van Golden Earring een jaar lang bij hun activiteiten en tekende uit de mond van Barry op: “We zijn met karrevrachten schade en schande wijs geworden, maar onszelf trouw gebleven”. Helaas stopte de teller na zestig jaar onafgebroken hits, klassieke albums, platgespeelde zalen en ouderwetse kwajongensstreken na de onheilstijding over George Kooymans.

Aantrekkelijke vormgeving 
De veelkleurige boekcover is uitnodigend en aantrekkelijk vormgegeven met afbeeldingen van onder meer David Bowie, Candy Dulfer en Golden Earring. Oprichter van OOR, Barend Toet, begon in 1971 een twee-wekelijkse muziekkrant die vooral keihard en swingend moest zijn en razendsnel zou uitgroeien tot hét lijfblad van muziekminnend Nederland, dat steeds mee zou bewegen op de veranderlijke jongerencultuur. Toet informeerde mij dat Berry Visser, voormalig topman van MOJO, 15 duizend gulden op tafel had gelegd om in die tijd te kunnen starten.

Het boek is een ware trip down memorylane: van rock tot jazz en van hiphop tot metal en alles ertussenin. Het is ook een reis van 50 jaar door de snel veranderende popcultuur, gelardeerd met klassiek geworden foto’s van toonaangevende fotografen als Anton Corbijn en Gijsbert Hanekroot en illustraties van onder meer  Peter Pontiac en Typex, de twee belangrijkste illustratoren in OOR’s geschiedenis.

Halve eeuw popjournalistiek komt langs
De bijdragen in het boek vormen een bloemlezing uit een halve eeuw popjournalistiek. Bijvoorbeeld:
Patti Smith, de opperpriesteres van de punk. Peter van Bruggen temt het blonde beest Blondie. In gevecht met Van ‘The Man’ Morrison, Heroes, het heldenepos over David Bowie. Kate Bush een feeëriek fenomeen. Mick Jagger en de eeuwige jeugd van een oude rocker. De schelmenroman van Bart Chabot over Golden Earring. De tragiek van de oer-hollandse blues met Cuby & The Blizzards. Rammstein niet alleen vuur, lust, fascisme maar ook een groot geweten. Herman van der Horst die de bron van de Mississippi Blues zoekt. Public Enemy, de raprevolutie en de blanke moraal.

Afrikaanse reizen 
Je treft ook verhalen aan over verre OOR-reizen waarbij de correspondenten op zoek gingen naar de bron van de moderne Afrikaanse popmuziek. Een speurtocht naar de woestijnblues, de swingende kamelen en het nomadenvolk de Toearegs in de Sahara, maar ook de tocht naar het carnaval in Bahia met de atabaque drummers die op trommels en percussie-instrumenten ingewikkelde en opzwepende ritmes speelden.
Het is genieten van de bijdrage van Peter van Bruggen over zijn meerdaagse verblijf bij Lou Reed. Hij werd drie dagen heen en weer geslingerd tussen haat en liefde, bewondering en walging. “Het was koorddansen, jezelf even vergeten” herinnert ook fotograaf Kees Tabak zich. Alleen zo hield je het lang vol in het gezelschap van Reed, zonder gek te worden. Van Bruggen ontlokte voorts zanger Tom Waits de uitspraak: “Iedere artiest moet een aantal stadia doormaken voordat hij volgroeid is.” Een mooie uitspraak in een tijd dat jonge talenten veelal snel opkomen en ook weer snel in de vergetelheid raken.
Boeiend is ook de stamboom over de ‘familie’verbanden van de Amerikaanse Westcoastbands, die country, folk en rock vermengden. Roger McGuinn van The Byrds zag dat het goed was. Begin jaren tachtig, na de Punkperiode, was het muzikale speelveld dusdanig omgeploegd dat alles nieuw en opwindend voelde. Een nieuwe golf spoelde over het muzikale landschap. . Met een mix van donkere funk en witte New Wave rockte en stampte Prince tot hij purple paars zag. De redactie ging ook meer dan eens op zoek naar de wortels van de Nederlandse popmuziek met toffe verhalen over Normaal en Herman Brood.

De kritische kant
Fotograaf Anton Corbijn mocht na kritiek zelf voor één keer het blad samenstellen. OOR kreeg ook nog wel eens harde noten te kraken: Manager van Kayak en Earth & Fire Frits Hirschland schreef aan de OOR redactie: “Gezien de vlegelachtige wijze waarop men bij OOR denkt zich te kunnen gedragen stel ik geen prijs meer op welke vorm van publicatie dan ook.” Een voorgenomen OOR publicatie met als kop ‘Het kutleven van Boudewijn Büch’ werd door toedoen van een verklikker buiten de redactie veranderd in “De engel der wrake”
Harry van Nieuwenhoven coördineerde de rubriek Elpee-Oase en zag toe op een harde lijn van recenseren. Hij gaf zijn schrijvers mee: “Slechts twee goede nummers op een LP is onvoldoende. Een LP kost wel 21 gulden. ” OOR had vóór het digitale tijdperk een eigen brievenrubriek. Die was goed gevuld als er een publiekslieveling in het blad was neergesabeld. Overuren voor de redacteuren.

Want More? is een aanrader

Deze uitgave is hét product van diepgravende research. Een unieke blik ook van binnenuit. Het zal de snaar van een (progressief) poppubliek weten te raken.
Maar liefst 536 pagina’s, 2000 (!) foto’s en ruim drie kilo zwaar. Een forse stoeptegel. 
Want More? is een veelzijdige uitgave die dan ook velen zal aanspreken, een rijk bezit voor iedereen met interesse in de verhalen over de artiesten, de makers, de fotografen, de illustratoren, de popfestivals, de specials en de geluidsdragers. Persoonlijk had ik graag ook nog bijdragen in het boek gezien over Alquin en JOHAN, toch jarenlang ook de vaderlandse favorieten van de toenmalige OOR-redactie. Maar je kunt niet alles hebben. Ik zal nog regelmatig teruggrijpen op Want More? Het is nu al een ‘klassieker’. Het boek is onder meer te bestellen via https://oor.nl en voorts verkrijgbaar bij Nationaal Popmuseum RockArt en bij de Nederlandse boekhandels. Meer info via: https://oor.nl 

Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding