Prosecco die geen prosecco mag heten (maar net zo lekker is)

DELFT - Het is voorjaar. En met mooi weer is er niks lekkerder dan met een koele prosecco in de tuin of op je balkon te zitten.

Een witte mousserende wijn als de Bellussi Cuvee Prestige bijvoorbeeld. Uit Midden-Italie, solide proseccogebied. “En toch mag je deze geen prosecco noemen”, vermaant Bart Kooiman van De Wijnstok in de Frederik Hendrikstraat. Hoe dat kan? Talloze wijnen dragen een regionale naam, zoals Bordeaux of Champagne. Dat betekent dat die betreffende wijnen in die streek geproduceerd moeten zijn, en soms zijn er nog andere voorwaarden aan verbonden. Voor het Italiaanse prosecco gelden dergelijke geografische eisen dus ook. Het is een wijn met de Denominazione di Origine Controllata e Garantita (DOCG) of DOC status, die afhangt van regio en in het eerste geval zelfs van de bepaalde opbrengst van de druivenoogst. “Bij prosecco geldt ook de voorwaarde dat de wijn van de proseccodruif is gemaakt”, legt Bart uit. “En dat is met de Cuvee Prestige nu precies niet het geval. Die is namelijk gemaakt van de Pinot Noir, en daarom mag die dus geen prosecco heten.” Dat mag dan overdreven lijken, het is vastgelegd in nationale en Europese wetgeving. “Het beschermt de naam en het product. En dat is van groot economisch belang voor de betreffende streek.” Een minder gunstig bijeffect is wel dat de wijnhuizen in dergelijke gebieden zelden vernieuwend zijn.

Van rest- naar grondstof
Terug naar de Bellussi Cuvee Prestige. Die wordt dus van de Pinot Noir gemaakt. Een blauwe druif. “Daar kun je dus prima een witte wijn van maken”, verklaart Bart. “Het vruchtvlees van de druif is namelijk gewoon wit. Dus als de wijn niet te lang op de schil geweekt wordt, krijg je daar een prachtige witte wijn van. Zo maken ze overigens ook rosé; die wordt heel kort op de schil geweekt. En de schillen zelf worden overigens ook hergebruikt: “Daar wordt grappa van gemaakt. Dat past helemaal in de trend van biologisch werken en restantstoffen hergebruiken.”

Verhaal
Dat kunnen ze overigens niet alleen in Italië. Ook in Nederland. Zo maakt de firma ‘Dik & Schil’ een heerlijke orangecello. Inderdaad, een sinaasappellikeur naar het voorbeeld van de Italiaanse Limoncello. “Die likeur wordt gemaakt van (biologische) sinaasappelschillen”, vertelt Bart. “En hoe komt de fabrikant er aan? Die halen ze bij horecabedrijven die verse jus d’orange serveren. Zo wordt het restproduct van de één de lekkernij van de ander.” Denk daar maar eens over na als je met een koel wijntje in je tuin zit. Achter ieder product zit een verhaal!