Passie met een gouden rand: Joël Spierlings

DELFT - Joël Spierlings is pas negen jaar oud, maar heeft nu al een duidelijk doel voor ogen: nooit meer kinderen met een handicap die eenzaam zijn. Dankzij zijn fantastische plannen om dit te bereiken, is hij gekozen als kinderambassadeur van Stichting het Gehandicapte Kind.

Door Cheyenne Toetenel

Dit geweldige nieuws kreeg hij vorige week zaterdag te horen tijdens de spannende finale. De middag werd gepresenteerd door Lucille Werner. Zanger en ambassadeur Douwe Bob gaf een optreden. Goochelaar Steven Kazan kwam met een act en DJ Luc Sarneel van 3FM verzorgde de muziek. Acht zorgvuldig uitgekozen finalisten gaven een presentatie, ofwel ‘CAPTalk’, waarin zij uit eigen ervaring vertelden wat het betekent om met een handicap te leven. Vier van de kandidaten wisten de jury, bestaande uit influencer Dylan Haegens, presentatrice Ingrid Jansen en directeur Henk-Willem Laan, te overtuigen. De jongste deelnemer, Joël, was daar één van en gaat samen met de andere drie kinderambassadeurs aan de slag. Zij komen op voor de belangen van alle kinderen met een beperking.

Beperking
In zijn vrije tijd speelt Joël graag spelletjes, judoot hij bij Budo Gouweleeuw en vindt hij het geweldig om grapjes te vertellen. Veel plezier beleeft hij ook op de Maurice Maeterlinckschool, een school voor kinderen met een lichamelijke- of geestelijke beperking. Hij gaat naar deze school omdat hij Cerebrale Parese heeft, vertelt hij zelf. “Dat is een hersenverlamming. Een plek in mijn hersenen is beschadigd, waardoor de rechterkant van mijn lichaam al sinds mijn geboorte niet zo goed werkt.” Wereldwijd leven zo’n zeventien miljoen mensen met dezelfde beperking, waaronder presentatrice Lucille Werner. Juist zij is de persoon die Joël heeft aangespoord zich op te geven voor de zoektocht naar nieuwe kinderambassadeurs. “Vorig jaar kwam Lucille op onze school vertellen over de stichting. Ik dacht meteen: dat wil ik!” Joël kwam die middag vol enthousiasme thuis en vertelde het verhaal aan zijn ouders, die volledig achter zijn idee zijn gaan staan.

Eenzaamheid
Inmiddels mag Joël zich dus daadwerkelijk kinderambassadeur van het Gehandicapte Kind noemen. Een samenleving waarin elk kind vriendjes heeft en geen gehandicapt kind alleen hoeft te spelen; dat is het ideaal van deze stichting. Al sinds 1950 steunen ze projecten op het gebied van spelen, leren en sporten. Die inzet is hard nodig, legt Joël uit. “Veel kinderen met een handicap kunnen niet sporten bij de vereniging in de buurt en gaan naar een speciale school ver van huis. Daardoor voelen veel kinderen zich vaak eenzaam, want vriendjes in de buurt kun je dan niet snel maken. Kinderen met een handicap kunnen vaak ook niet zomaar naar de speeltuin. Voor al die dingetjes zet de stichting zich in, zodat niemand zich meer buitengesloten voelt.” Vanaf nu gaat Joël zich samen met de andere kinderambassadeurs inzetten voor dit doel. “Wij vormen samen het gezicht van de stichting, dus gaan ons verhaal vertellen in kranten, radio- en televisieprogramma’s.” Ook gaan de kinderambassadeurs met de plannen aan de slag die zij hebben gepresenteerd tijdens hun ‘CAPTalk’. “Ikzelf heb veel ideeën in mijn hoofd verzameld, ook dankzij de kinderen op school. Dat zij allemaal een beperking hebben is nu een voordeel, want dat betekent dat iedereen kan meedenken over problemen en oplossingen.”

Kermis en speeltuin
Joël wil er voor zorgen dat kinderen met een handicap meer plezier kunnen beleven. “Ik wil dat alle kinderen in een speeltuin kunnen spelen, maar de meeste speeltuinen zijn niet geschikt voor kinderen met een beperking. Kinderen in een rolstoel kunnen er vaak helemaal niet in. Ikzelf vind de netten en rekken waar je in moet klimmen om boven te komen moeilijk. Ook zitten de leuningen van speeltoestellen vaak alleen rechts, waardoor het voor mij lastig is om te spelen. Dat moet beter kunnen.” Ook focust Joël zich op kermissen. “Sommige kinderen kunnen niet tegen harde geluiden en felle lichten. Maar als we nou een uurtje per dag die lichten en geluiden uitzetten, kunnen ook die kinderen naar de kermis. Zulke simpele dingen kunnen een wereld van verschil maken.” Joël heeft nog veel meer plannen. “Ik kan niet wachten tot ik kan beginnen!”

Ken jij een vrijwilliger die het ook verdient om in de spotlights te worden gezet? Mail dan naar redactie@delftopzondag.nl !