Hoe gaat het met Steven Suiker?

ROTTERDAM - Steven Suiker (38) wilde sportief gezien vooral heel veel plezier hebben.

- Hoe gaat het met je?
“Het gaat heel goed. We zijn 100% gezond, gelukkig wel. Het is wel een bijzonder jaar met de geboorte van onze tweede dochter, een verhuizing en een nieuwe baan inclusief thuiswerken door corona. Ik werk als Director Corporate Control bij Stedin en ben, simpel gezegd, verantwoordelijk voor alle financiële vraagstukken binnen het bedrijf. Het is een drukke, interessante baan. Bij Stedin werken we vol aan de Energietransitie met als doel een klimaatneutraal Nederland in 2050. Dertig jaar vooruitkijken, dat is best lastig, zeker als je soms niet eens weet wat morgen je brengt.”

Suiker begon officieel op zes-jarige leeftijd als voetballer bij DHC: “Haha, ik zeg weleens “Ik ben bij DHC op de middenstip geboren.”, zo vaak was ik met mijn familie aan de Bras te vinden. Ik ben bij Tinus Stok en Piet van Geest begonnen op het veld langs de A13. Een balletje hooghouden met één keer stuiteren, dat weet ik nog goed. Ik heb bij DHC de hoogste jeugdelftallen doorlopen, al moest ik in de A-jeugd vanwege studie soms een beetje schipperen. In mijn jeugdtijd bij DHC veel geleerd, niet alleen op het veld, maar ook tijdens internationale toernooien en jeugdkampen. Al die ervaringen hebben mij gevormd.”

- Direct vanuit de jeugd in het eerste elftal?
“Nee, in die tijd had je bij DHC nog drie selectie-elftallen. Ik begon in het derde, maar kwam al snel in het tweede. Tegen Sportclub Feijenoord maakte ik samen met Ard van Peppen mijn debuut in het eerste elftal. De carrière van Ard is net even iets anders verlopen dan die van mij, haha. Ik was een solide verdediger en kon goed koppen. Later werd ik door trainer Niek Oosterlee in de spits gezet, naast Laurens Kok. Stond er opeens vier meter in de spits, wij werden de Twin Towers genoemd. Ik scoorde vooral lelijke doelpunten, al maakte ik wel een hele mooie goal tegen Klaas van Baalen van Den Hoorn. Na een voorzet van Marvin van der Krogt kopte ik de bal stijf in de kruising.”

- Toch vertrok je naar Full Speed?
“De sfeer bij DHC veranderde gaandeweg, randzaken werden steeds belangrijker. Moeilijke keuze, maar daar wilde ik geen onderdeel meer van zijn. Toen belde Pierre van Zinnen, hij was trainer bij Full Speed. Brian Schalker, Erik en Tim Nieuwenhout waren mij al voor gegaan. Bij Full Speed was ik echt op mijn plek. Het plezier stond voorop, maar wij gingen ook voor elkaar door het vuur. Pierre was daar belangrijk in, hij wist ons te raken. Bij Full Speed kampioen geworden in de vierde en later in de derde klasse. Bij Full Speed heb ik vier jaar gespeeld. Toen ben ik naar DVC gegaan om in het bierteam te gaan spelen, geweldige tijd gehad inclusief kampioenschap met rondvaart. Bij DVC speelde ik met mijn vrienden Rob de Koning, Wouter Mol en Stellan van Oorschot, maar ook met mijn neef Menno. Zes meter Suiker in de verdediging, daar kwam niemand langs, haha.”

- Wat doe je nu nog?
“Ik zit nu in een andere fase van mijn leven, maar heb nog veel contact met mijn DHC-vrienden. Dat vind ik belangrijk. Qua sport wielrennen, hardlopen en soms golfen met Erik Nieuwenhout, Michael Clavan en Rob de Ruiter. Als wielrenner La Marmotte in Frankrijk gereden. 174 km, 5000 hoogtemeters, vier cols, 10 uur fietsen. Als je zo diep bent gegaan en na afloop je moeder aan de telefoon hebt, dan houd je het niet meer droog. En met mijn vader en zus de marathon van New York gelopen. Zo gaaf, wat een unieke ervaring was dat!” (RvD)