Voor Bo de Vroege kan het balletje niet snel genoeg weer gaan rollen

DELFT - Concordia haakte zondag door een 2-0 overwinning op Excelsior ‘20 aan bij de subtop in de tweede klasse. Bo de Vroege hoopt dat hij en zijn kameraden snel weer op het veld staan om de weg naar boven in te zetten.

Door Alphons de Wit jr. 

Ook bij Concordia kwam de mededeling van premier Rutte en minister De Jonge dinsdagavond hard aan. “Het is niet te hopen dat dit einde seizoen betekent. We zitten er net zo lekker in. Je merkt aan alles dat we er na de voorbereiding steeds beter in komen en klaar zijn om te vlammen. Dan komt dit natuurlijk ontzettend slecht uit. Aan de andere kant is je gezondheid natuurlijk veel belangrijker”, vertelt rechtsback Bo de Vroege.
De Vroege is met zijn nog net geen twintig jaar één van de routiniers binnen het piepjonge elftal van Concordia. “We hebben natuurlijk Evert Vrijhof die al wat jaartjes meeloopt, maar daarna ben ik denk ik samen met Mika Bavelaar en Noam Althuis degene die het langst bij de selectie zit. Als je naar onze teamfoto uit de F1 kijkt, zie je dat zes van de acht gasten nu bij het eerste zitten. Dat is natuurlijk erg leuk.”

E-sporter
Wat ook erg leuk was, was om de afgelopen seizoenen actief te zijn als e-sporter van zijn favoriete club. “Totdat FIFA 21 uitkwam, heb ik Sparta vertegenwoordigd in de landelijke competitie. Dat was heel erg leuk om te doen. Het hield in dat er op maandag en dinsdag opnames waren en het was wel bijzonder dat er speciaal mensen op af kwamen om naar mijn verrichtingen te kijken. Ik kwam er terecht door aan een kwalificatietoernooi mee te doen. In de kwartfinale verloor ik van Frank van der Slot, inmiddels een bekend YouTuber. Hij won het toernooi, maar mij werd wel gevraagd mijn gegevens achter te laten. Later werd ik benaderd of ik als junior e-sporter wilde beginnen en toen Frank in 2018 stopte, heb ik zijn plaats ingenomen.”
Helemaal toevallig was het niet dat de Kasteelclub bij De Vroege uitkwam. “Want ook al werd ik in de kwartfinale uitgeschakeld, ik was met mijn zestien jaar veruit de jongste deelnemer. Daarnaast zochten ze niet alleen naar iemand die goed was met FIFA, maar ook naar iemand die wat met de club heeft. Ik ben al van jongs af aan supporter en mijn broertje speelde er in de jeugd.”
Op voetbaltechnisch gebied werd De Vroege niet veel wijzer van zijn periode in Rotterdam-West, maar als mens groeide hij. “Ik ben er volwassener door geworden. Het was bijzonder dat er mensen waren die speciaal voor mij kwamen kijken en ook al vallen de resultaten wat tegen; dan moet je toch even de tijd voor ze nemen. Verder ben je een uithangbord van de club. Je moet je dus netjes gedragen, zeker ook omdat vlak onder je mond een microfoon zit bevestigd. Alles wat je zegt, wordt nogal versterkt. Daarnaast ga je het belang van een goede voorbereiding inzien. Al met al was het een hartstikke leuke tijd.”

Huidige seizoen
Ook bij Concordia beleeft de verdediger veel plezier. “Over het seizoen tot nu toe heb ik een beetje een dubbel gevoel. Thuis presteren we heel erg sterk, maar de twee uitwedstrijden hebben we verloren. Tegen Wippolder hadden we zeker meer verdiend dat een 2-1 nederlaag en bij COAL hadden we heel veel moeite met het veld. Wij zijn een ploeg die het van het voetbal moeten hebben en onze eigen nieuwe kunstgrasmat helpt daarbij. Ik denk dat we voor het linkerrijtje moeten gaan. Dat is wel wat anders dan de afgelopen anderhalf jaar, waarin we tegen degradatie streden. Bij COAL was het echter een knollentuin en zij hebben een ploeg die de beuk erin gooit. Dat is vaak ook wel iets waar ons jonge elftal nogal wat moeite mee heeft.”
Het voetballende gedeelte is dik in orde. “We komen grotendeels uit dezelfde lichting en als je kijkt naar de trainers die we hebben gehad, hebben we heel veel mazzel gehad: in de jeugd stonden Martijn Leonard, Maurice Bavelaar en Wesley Zandstra voor de groep. Dan is het niet zo gek dat we in de jeugd ook op divisieniveau hebben gespeeld.”
De Vroege hoopt dat het balletje snel weer gaat rollen. “Want als team zijn we nu eindelijk echt klaar om te vlammen. Persoonlijk heb ik in de zomer bij het trampolinespringen een blessure opgelopen: de aanhechting tussen mijn knie en mijn bovenbeen is gescheurd en ik verloor een tand. Daardoor heb ik in de zomerstop niets kunnen doen; ik heb een kleine twee maanden alleen maar op bed kunnen liggen. Na wat trainen leek het de goede kant op te gaan, maar na twintig minuten op het veld was ik bekaf. Inmiddels sta ik er gewoon weer negentig minuten. Ik hoop dan ook dat deze voetballoze periode niet te lang duurt, want ook al kun je in die periode trainen, het opbouwen van een wedstrijdconditie is toch wat anders.”