Een beperkte delegatie van het Varend Corso deed Delft aan en Leo Quack mocht daarbij natuurlijk niet ontbreken. (foto: Koos Bommelé)
Een beperkte delegatie van het Varend Corso deed Delft aan en Leo Quack mocht daarbij natuurlijk niet ontbreken. (foto: Koos Bommelé) Foto: KOOS BOMMELE

Bij nacht en ontij met Leo Quack

Algemeen

Sinds 1 juli mogen we allemaal weer wat meer en het is duidelijk te zien dat daarnaar werd gesmacht. Het is weer wat drukker in de stad en ook qua evenementen is er weer iets meer mogelijk. Het wrange is dat het weer aan het begin van de coronaperiode erg goed was, maar nu de regels wat versoepeld zijn, werkt het niet helemaal mee. Daarnaast blijft het voor gelegenheden die vaak livemuziek programmeren of geen terras hebben een moeilijke tijd.
Met de hoffotograaf ben ik weer naar een Delft op Zondag-miniconcert in het Hampshire Hotel geweest. Het is toch wel een beetje gek om iedereen daar maar op hun stoelen te zien zitten. Er trad een ontzettend goede zangeres op en in normale tijden zouden er zeker mensen zijn die een dansje zouden wagen, maar nu was er niet veel meer mogelijk dan klappen na ieder liedje. Dat is wel jammer. Bij de opnames van een videoclip afgelopen donderdag, waarbij Koos en ik ook waren uitgenodigd, ging het er wel wat wilder aan toe.

Corso
Dan zou afgelopen zaterdag het Varend Corso op het programma staan, maar ook hier gooide corona roet in het eten. Het bestuur van het organiserend comité liet zich echter niet uit het veld slaan en voer zelf met twee prachtig versierde boten de route van het evenement en meerde voor de gelegenheid op de Hooikade aan. Voorzitter Rob Baan, de koning van de Cressplantjes, heeft met zijn bedrijf Coppert Cress de afgelopen maanden grote klappen gehad. Hij heeft er echter voor gezorgd dat er geen personeel ontslagen hoefde te worden en heeft ook zijn taken als voorzitter van het Corso niet verzaakt. Wat mij betreft verdient hij daar een grote pluim voor.
Een andere leuke bijeenkomst was de heropening van Museum Lambert van Meerten afgelopen vrijdag door mijn dagcollega. De verbouwing, met als doel alles in de oorspronkelijke staat te herstellen, heeft even geduurd, maar het eindresultaat mag er zijn; het is zeker de moeite waard om er eens binnen te lopen. Daarnaast was de catering door Pieter Overgaag ook weer als vanouds.
Gelukkig vult de agenda zich de laatste tijd steeds meer. Zo gaan we dinsdag naar de ondernemersbarbecue van de Buitenhof en is er volgende week vrijdag een Westerpop-reünie op het festivalterrein, de gymvelden van het Stanislascollege. René Steijger weet het enthousiasme er bij de vrijwilligers goed in te houden en iedereen kijkt alweer uit naar de volgende editie, die volgend jaar zomer gepland staat. Gelukkig gaat met René zelf alles weer helemaal goed.

Kritische noot
Ook wil ik nog een kritische noot kraken. We gaan door een zware tijd en dat levert voor eenieder meer nadelen dan voordelen op. Als we doen wat van ons gevraagd wordt, dan heb ik er alle vertrouwen in dat de schade redelijk beperkt blijft. Daarom snap ik niet dat mensen massaal samenkomen om tegen de lockdown te demonstreren. Alhoewel, de lockdown is niet altijd de reden. Ik heb het idee dat sommigen 's morgens de krant erbij pakken om te kijken waarvoor ze via social media mensen kunnen optrommelen om te demonstreren om de regering een hak te zetten. Als je ziet dat het coronavirus in de landen om ons heen oplaait, zou ik daar voorzichtig mee zijn.
Ook van het racismedebat word ik moe: ieder weldenkend mens vindt racisme verwerpelijk en als het er is, moet het worden aangepakt. In kansenongelijkheid geloof ik niet. Ik vergelijk het altijd als werken voor een baas. Als nieuwkomer moet je eerst je best doen om een plaats te veroveren. Dat is als je een nieuw land binnenkomt net zo.