Hoe gaat het met Bas Voogt?

DEN HOORN - Bas Voogt (37) had een lange voetbalcarrière, maar stond door blessureleed vaak aan de kant.

- Hoe gaat het met je?
“Goed, als je kijkt naar de omstandigheden. Sinds december hebben we een dochter en nu ik, als kookdocent/stagebegeleider op een school in Den Haag, door het corona-gebeuren vaak thuis ben is dat super. Gelukkig hebben wij nergens last van, niemand trouwens in onze inner circle.” Bas begon met voetballen bij Vitesse Delft. “Daar speelde ik in de E- en de D-jeugd, onder andere met Ferry Bodde. In de C-jeugd heb ik de overstap gemaakt naar Feyenoord, waar ik met Robin van Persie, Glen Loovens en Leonardo samen speelde. Na vier jaar Feyenoord ben ik naar DHC gegaan. Daar ben ik in de A-jeugd begonnen.”

- Hoe was dat?
“Het eerste seizoen speelde ik onder trainer Piet van der Valk, het tweede onder René Slegtenhorst. Ik weet wel dat ik in die tijd vaak twee wedstrijden in het weekend speelde, op zaterdag met de A-jeugd en op zondag met het tweede elftal. Dat waren echt andere tijden dan nu. Je vond het een eer als je werd gevraagd om in het tweede te voetballen. Vaak deden we dat met meerdere spelers uit de A-jeugd, voornamelijk om blessures of schorsingen op te vangen.”

- Dat maakte de overstap naar de senioren een stuk makkelijker?
“Jazeker, want ik kwam vanuit de A-jeugd direct in het eerste elftal. Dat was onder trainer René van Delft. We hadden een goede jonge groep, onder anderen met Roel de Graaff, Kevin den Os en Ard van Peppen. Het voetbal was echt goed, maar wij hadden niet het ‘gogme’ om wedstrijden tot een goed einde te brengen. Uiteindelijk degradeerden wij toen uit de Eerste Klasse.”

- Hoe was het in de Tweede Klasse?
“Dat ging best goed. Wij hadden een hechte groep. Ik weet nog dat wij met Wilhelmus om de titel streden. Dat kampioenschap haalde wij in een uitwedstrijd bij Woerden binnen, mede omdat wij enkele weken daarvoor Wilhelmus versloegen. Die tijd in de Tweede Klasse was de beste tijd die ik heb meegemaakt, vooral ook omdat veel van die jongens nu nog mijn vrienden zijn.”

- Terug naar de Eerste Klasse…
“Ja, maar wat je toen zag was dat de ambities bij DHC steeds groter werden. In mijn ogen was dat een grote fout, want er kwamen steeds meer jongens van buitenaf. Die jongens voegden in mijn ogen ook niet heel veel toe, daardoor hadden zij veel minder binding. Ik wil wel kwijt dat ik een fantastische tijd bij DHC heb gehad. Uiteindelijk heb ik in dertien jaar 180 wedstrijden in het eerste elftal gespeeld, maar dat waren er 400 geworden als ik niet zo vaak geblesseerd was geweest.”

- En na DHC?
“Ik ben samen met Kevin den Os naar dvv Delft gegaan, daar speelden mijn vrienden Robbie Nooteboom en Nick Keijzer al. Wij hadden op papier een super selectie, maar het werd één grote teleurstelling. Ik ben na een half jaar gestopt, mede ook door blessures. Ik stond op het punt om te stoppen, maar kwam via mijn vader en René Slegtenhorst bij DHL terecht. Kwam ik uiteindelijk in de spits te staan. Maar ook bij DHL had ik vaak last van mijn kuit, hamstring of van een verrekte wenkbrauw. Had ik net vier of vijf wedstrijden ritme opgedaan, was ik daarna zes weken met Jan van den Akker bezig om te herstellen.”

- Wat doe je nu nog?
“Zaalvoetballen met mijn vrienden bij Schipluiden 2 en boksen met mijn vriend Nick van Willigen.”