Bij nacht en ontij met Leo Quack

We leven in vreemde tijden. Alles wat we altijd als vanzelfsprekend hebben beschouwd, blijkt dat opeens veel minder te zijn dan we hadden gedacht. We kunnen nu even niet naar de andere kant van de wereld vliegen; de andere kant van het land wordt zelfs al afgeraden. Sinds mijn laatste bijdrage in deze prachtkrant hebben we één normale week gehad. In die week ging ik nog 'gewoon' twee keer naar De Lier: één keer om mijn gebit op te laten kalefateren en de andere keer voor een optreden van Stripped, de Rolling Stones-coverband van Jack Steijger en consorten die in café Delirious optraden.

Lockdown
En toen was het ineens 15 maart, de dag waarop van het ene op het andere moment alles anders werd. Het was raar die middag: mensen die in een restaurant zaten te eten zaten en van het ene op het andere moment verzocht werden het etablissement te verlaten, voorraden konden worden weggegooid of weggegeven. Uiteindelijk zijn we bijna een maand verder en kunnen we concluderen dat deze maatregelen niet voor niets zijn genomen en dat ze effect beginnen te sorteren. Wat me wel opviel, is dat bij zoveel ondernemers het water al binnen een week aan de lippen stond. Dat begrijp ik niet, want ik heb altijd geleerd dat je in tijden dat het goed gaat een buffertje moet aanleggen. Datzelfde geldt in de Europese politiek: we hebben als Nederland een mooie buffer opgebouwd onder Rutte en consorten om deze klappen op te vangen en nu verwachten landen waarin voor de vuist weg is geleefd dat we hen financiële bijstand verlenen. Natuurlijk is solidariteit heel belangrijk, maar enige vorm van discipline zou in dit geval ook niet verkeerd zijn.

Schouder aan schouder
In deze onzekere tijden is saamhorigheid zeker belangrijk. We zullen samen uit de crisis moeten komen en dat is lastig zat. Bij de Sjees hebben we deze periode aangegrepen om schoon te maken en de lang gekoesterde verbouwing vorm te geven. We hebben met het personeel om tafel gezeten en zo goed als zij zich het vuur uit de sloffen lopen voor ons en onze gasten, blijven wij nu voor hen zogen. Verder is het van belang dat iedereen zich aan de gedragsregels rondom Corona houdt; des te eerder kunnen we weer 'gewoon' de straat op. Hopelijk weten de experts snel een medicijn uit te vinden, zodat de gevolgen van dat vreselijke virus onder controle kunnen worden gehouden. Daarnaast hoop ik dat de waardering voor de mensen in de zorg standhoudt. Die mensen doen nu nog meer goed werk dan ze normaal al doen en krijgen nu de waardering, maar voor mij zijn zij al die jaren al toppers geweest. Hopelijk zien de anderen dit ook in.

Hoop
Het is een surrealistisch beeld in de binnenstad. De straten zijn bijna leeg. Aan de ene kant doet dat pijn, want 2020 had een prachtig jaar kunnen worden; aan de andere kant laat het zien dat bij de meeste mensen het verstand zegeviert. Hopelijk kunnen in de zomermaanden de horecagelegenheden weer open en is er een medicijn, zodat de angst afneemt. Want laten we eerlijk zijn: voor hardwerkende ondernemers zijn dit zware tijden. De toeristen blijven -logischerwijs- weg en dat geeft harde klappen. Hopelijk komen we samen sterker uit deze vreselijke tijd.
Daarnaast moeten we genieten van het beetje vrijheid dat ons nog gegund wordt. Wij kunnen nog naar buiten; in andere landen is zelfs dit niet meer vanzelfsprekend. Verder wens ik iedereen in het ziekenhuis, zowel personeel als patiënten, heel veel kracht toe.