Dubbel Delft 22/2

DELFT – Rond 1980 komt er besef bij de rijks- en de lokale overheid dat een deel van het woningbezit op omvallen staat. Met name in wijken waar veel particuliere verhuurders actief zijn is de staat van onderhoud van de huizen meer dan zorgelijk; wijken zoals de Delftse Olofsbuurt en het Westerkwartier. In die laatste wijk bestaat driekwart van de 958 woningen uit eengezinswoningen, waarvan 90% gebouwd is voor 1906. Ouder, goedkoper en kleiner: 60% van de huizen hebben een oppervlak tussen de 50 en 75 vierkante meter. De kwaliteit van de woningen is merendeels slecht, de huren dus te hoog en de koopprijzen stijgen helemaal de pan uit; steeds meer starters willen een koopwoning. Vanuit het Rijk komt er een subsidiepot ter beschikking waar kopers een beroep op kunnen doen. De huurders in de wijk zijn echter afhankelijk van de goedwillendheid van de verhuurder; helaas waren de meeste verhuurders maar met één ding bezig; hun portemonnee. De gemeente Delft koopt in 1980 zo'n 78 woningen op en er verschijnt een projectbureau stadsvernieuwing dat de toekomst van de wijk gaat bekijken. Er komt een gemeentelijke nota die door het toen al enige jaren actieve buurtkomitee als 'te veel op gemeentelijk woningbezit gericht' wordt bestempeld. De bewoners komen met een eigen 'nota stadsvernieuwing' waarin wordt gepleit voor een integrale visie op de toekomst van het Westerkwartier. Ze vinden dat de gemeente te veel de aandacht richt op het eigen woningbezit. De wijk bestaat uit zowel oorspronkelijke bewoners als nieuwelingen: starters in allerlei vorm en studenten; daaronder bevindt zich redelijke kennis op het gebied van stadsvernieuwing. Sommigen uit Rotterdam waar ze daar al wat verder mee zijn en ook bouwkunde studenten. Het wordt in die jaren een flink gevecht tussen bewoners en de gemeente waarbij alle varianten voor de wijk voorbijkomen, van alles platgooien tot niets doen. Het Buurtkomitee Westerkwartier, van waaruit de wijk opereert, heeft een fraaie accommodatie: gebouw Caminada. Goed voor buurtvergaderingen, het maken van de buurtkrant, het onderbrengen van kinderen bij de peuterspeelzalen, een ouderensoos en meer van dat moois. Het gebouw gaat uiteindelijk plat voor nieuwbouw.