Foto: Koos Bommelé
Foto: Koos Bommelé Foto: KOOS BOMMELE

Hemd van het lijf: Núria Badell Santeugini

Algemeen

Núria Badell Santeugini (60) heeft veel ervaring op het gebied van pedagogiek. In haar boek 'Het Geluid van Gras' vertelt ze over haar visie.

Waarom wilde je hier in Delftse Hout op de foto?
"Ik hou van buiten zijn en ben echt een natuurliefhebber. Dat is iets wat ook naar voren komt in mijn boek."

Waar gaat jouw boek over?
"De sentimentele reis in mijn kindertijd, de ontdekking van mijn passie en de weg tot innovatie. Kinderen moeten meer vrijheid en kansen krijgen. Zij zijn onze toekomst, dus er moet meer naar ze worden geluisterd. De titel van mijn boek, 'Het geluid van Gras', is een metafoor voor het luisteren naar kinderen. Grote bomen - mensen - maken veel geluid in de wind, maar luister ook eens naar de kleinere objecten - kinderen."

Voor wie is het bedoeld?
"Voor pedagogen, onderwijzers en ouders. Opvoeden is niet iets wat je van a tot z kunt doorlopen. Opvoeden komt van binnenuit en is instinctief. Dit boek over het heuristische spel kan daarbij ondersteunen."

Wat hoop jij met dit boek te bereiken?
"Dat mensen profiteren van mijn kennis en inzien dat de opvoeding anders kan. Het is voor mij essentieel dat het niet alleen een effectief boek is, maar ook affectief. Ik wil opvoeders raken, zodat ze in een proces van zelfreflectie terechtkomen."

Vanwaar die interesse in pedagogiek?
"Op mijn tiende liet de juf van een lagere klas mij even op de kinderen passen. Mijn interesse werd gewekt en ik besloot op mijn vijftiende dat ik juf wilde worden. Ik ben de academische pabo gaan doen en uiteindelijk juf en pedagoog geworden. Uit al die jaren dat ik met kinderen heb gewerkt, is dit boek ontstaan."

Hoe trots ben jij op dit boek?
"Heel trots. Dat begint al bij de tekening op de kaft, die door mijn 88-jarige vader is gemaakt. Hij woont nog altijd in Spanje, en dat hij dit nu voor mij heeft gemaakt maakt het sentimenteel."

Jij bent vertrokken uit Spanje?
"Ja, al 26 jaar geleden. Ik botste in Andorra tegen een man aan tijdens het skiën, mijn man dus! Een Delftenaar die zijn stad niet wilde verlaten, dus ben ik destijds naar hier gekomen."

En hoe bevalt Delft?
"Het eerste jaar was moeilijk, maar inmiddels ben ik hier helemaal op mijn plek. Ik heb een sociaal leven opgebouwd en vind Delft een bijzondere stad."

Kunnen we in de toekomst meer boeken verwachten?
"Ik denk dat dit mijn eerste en mijn laatste was, want ik ben heel tevreden met dit verhaal. Lezers die geïnteresseerd zijn kunnen mailen naar info@nuriabadell.nl."

Als ik burgemeester van Delft zou zijn, dan...
"...zou ik van de Markt meer een ontmoetingsplek maken, waar mensen kunnen zitten en kinderen met elkaar kunnen spelen. In mijn ogen is het plein nu groot en kaal. Bomen en bankjes zijn een goede toevoeging."