Arie van der Elst scoorde in een seizoen als voorstopper meer dan als spits en is trots op zijn tuin, aangelegd door zoon Jordi. (foto: Roel van Dorsten)
Arie van der Elst scoorde in een seizoen als voorstopper meer dan als spits en is trots op zijn tuin, aangelegd door zoon Jordi. (foto: Roel van Dorsten) Foto: Roel van Dorsten

Hoe gaat het met Arie van der Elst?

sport

DELFGAUW - Arie van der Elst (64) begon als B-junior bij DSVP, maar groeide al snel uit tot een rasechte DVC'er.

Van der Elst groeide op in Delfgauw. "En we waren eigenlijk altijd aan het voetballen, op straat en op pleintjes. Een aantal vriendjes speelde bij DSVP en daar heb ik me ook aangemeld. Ik heb er twee jaar in de B3 gespeeld en een jaar in de A3. Daarna maakte ik de overstap naar DVC."

- Vanwaar die keuze?
"Inmiddels had ik weer wat andere vrienden en die speelden daar. Met Henk van Baarle hadden we een ontzettend fanatieke trainer. Wij hielden wel van een biertje en een peukie; hij rookte niet en dronk nauwelijks. Ik weet nog dat we na een avond doorhalen 3-3 speelden tegen de koploper. Toen ik hem daarop wees, zei 'ie: 'Als jullie niet zoveel gezopen hadden, hadden we gewonnen.' Ook dronken we bij een toernooi in Ermelo tussen de wedstrijden door weleens een biertje. Iedereen kwam ermee weg, behalve zijn neefje, dat hij betrapte."

- En toen naar de senioren...
"Ja, ik begon in het derde elftal, maar werd al snel bij de selectie gevraagd. Het tweede was ook een geweldig elftal, waarin ik met Louw den Dunnen centraal achterin stond. Hij was laatste man en ik zei altijd: 'Schuif jij maar in, dan schakel ik die spits wel uit'. En dat lukte vaak ook wel. Ik was misschien technisch niet zo goed, maar ik kon aardig koppen en had een goede sliding."

- Met wie speelde je er?
"Met Louw dus en met mannen als Piet Schouten en Hans de Bruijn. Dat deden we goed, want na een aantal kampioenschappen schopten we het zelfs tot de reserve derde klasse van de KNVB. Het eerste, waarin ik ook twee seizoenen heb gespeeld, schopte het in die tijd tot de vierde klasse KNVB. Dat was heel wat, maar ze donderden er ook snel weer uit. In dat elftal heb ik een jaar als spits gespeeld en een jaar als voorstopper. Het grappige was dat ik in het seizoen dat ik achterin speelde meer scoorde dan als spits."

- Hoe was de sfeer?
"Die was ontzettend goed. We trokken ook buiten het veld erg goed met elkaar op. Trainingsavonden brachten we door op de club en in het weekend waren we vaak in 't Kruikie van Louw den Dunnen te vinden. Later introduceerde trainer Koos Jansen ook sinterklaasavonden. In het begin zaten we daar als volwassen kerels echt niet op te wachten, maar het bleek hilarisch te zijn met surprises en gedichten. Ook speelden we elk jaar een interland: iemand was in Duitsland op vakantie geweest en had daar kennissen opgedaan bij de lokale voetbalclub. We deden elk jaar een uitwisseling, waarbij het bier rijkelijk vloeide."

- Wanneer stopte je met selectievoetbal?
"Toen ik een jaar of tweeëndertig was. Daarna heb ik nog vijftien jaar in lagere elftallen gespeeld, maar de spierpijn won het uiteindelijk van de liefde voor het spelletje. Een jaar of twaalf geleden heb ik samen met Ton van der Kruk nog geprobeerd om de club wat uit het slop te trekken. We haalden er wat jongens bij, ook mijn zoon Jordi en pleegzoon Dave Destombes en er kwamen jongens uit lagere elftallen. Ton van der Kruk werd leider van het eerste, ik van het tweede en we werden zelfs nog een keer kampioen. Daarnaast beleefden we prachtige trainingskampen."

- Wat doe je nu nog?
"Als het eerste thuis speelt, ga ik meestal kijken en afhankelijk van het wedstrijdverloop blijven we met de oude lullen langs de lijn staan of drinken we een biertje in de kantine."