Hoe gaat het met Frans Oude Meyers?

PIJNACKER - Frans Oude Meyers (54) behoorde tot de eerste lichting SEP'ers die in de KNVB-competities uitkwam.

Ondanks dat hij opgroeide in Den Haag was Oude Meyers voorbestemd om voor SEP te gaan voetballen. "Mijn vader speelde er toen en heeft in totaal ruim driehonderd wedstrijden in het eerste gespeeld. Ik begon er op mijn vijfde en toen we op mijn twaalfde naar Delft verhuisden werd het allemaal wat makkelijker. Mijn vader ging lang door, dus ik ben hem in de selectie maar net misgelopen."

Met wie speelde je zoal?
"Met Marco Noordhuizen, Laurens van der Weijde en Hans Schillemans. De lichtingen boven en onder ons waren wat sterker, maar we hadden het leuk. Toen ik eenmaal in de B-jeugd zat, mocht ik regelmatig met het tweede mee. Toen ik eenmaal achttien was, kwam ik bij de selectie en speelde ik mijn wedstrijden voornamelijk in het tweede. Het ging echter snel mis."

- Hoe dat zo?
"Aan het begin van het seizoen hadden we onder trainer Nol van der Swaluw een voorbereidingsweekend, waarbij ik mijn enkelbanden scheurde. Daarbij was het ook nog eens zo dat Peter Lips erbij kwam en die stond toch op mijn plekkie. Het duurde nog wel even voor ik vast in het eerste kwam."

- Wanneer was dat?
"Rond mijn drieëntwintigste. We stonden stijf onderaan in de hoofdklasse van de onderbond en trainer Koos Jansen gooide het roer om. Daardoor kwam ik in het elftal en dat liep lekker: we speelden ons veilig, pakten een periode en promoveerden nog bijna. Het jaar erna werden we kampioen van de hoofdklasse onderbond. Dat was voor mij een hoogtepunt."

- Waarom?
"Ik weet nog dat we de eerste wedstrijd tegen Delft speelden. We verloren nipt met 3-2, maar er stond vierhonderd man te kijken. We hadden het lelijke eendje SEP op de kaart gezet. Verder speelden we veel mooie derby's. Dat was anders dan in de hoofdklasse onderbond, waar je tegen ADS, Marathon, TEDO en Maasstraat speelde. Ik weet nog dat we in dat kampioensseizoen bij Spoorwijk speelden. We waren heer en meester en twintig minuten voor tijd kwamen de supporters het veld op: we moesten rennen voor ons leven..."

- Wie speelden er in dat elftal?
"Het was echt wel een goed elftal met vooral jongens die van jongs af aan al bij SEP speelden, zoals Michel, Gerard, Jaap en René Haak, Leo Boer en Jack Altena. Toevallig was Sadat Özturk via Koos Jansen van Full Speed overgekomen en hij bleek het ontbrekende puzzelstukje. Vooral in de onderbond scoorde hij aan de lopende band."

- Hoe ging het verder?
"Een jaar of twee na de promotie stopten de wat oudere jongens en degradeerden we weer naar de onderbond. Tot die tijd sprokkelden we genoeg punten voor lijfsbehoud. Ik heb tot mijn eenendertigste in het eerste gespeeld en daarna was het trainen moeilijk te combineren met het gezinsleven. Daarom ben ik in een lager elftal gaan voetballen, maar ik was nog te fanatiek. Vervolgens heb ik nog twee jaar in het tweede gespeeld en daarna ben ik teruggekeerd in dat vriendenelftal. Dat heb ik tot mijn vijftigste volgehouden. Inmiddels ben ik ook al twaalf jaar vaste vlagger bij het eerste. Dat is leuk, want de spanning voor een wedstrijd blijft hetzelfde en er spelen nu zoons van jongens met wie ik heb gevoetbald. Er wordt natuurlijk weleens wat naar je geroepen, maar ach, ik heb een dikke huid."