Hoe gaat het met Nick Keijzer?

DELFT - Nick Keijzer (34) speelde op hoog niveau, maar wilde vooral plezier maken op het voetbalveld.

Keijzer begon op jonge leeftijd bij DHC. "We woonden er in de buurt en toentertijd was het de club die het meest tot de verbeelding sprak. Ik ben er gaan voetballen en dat beviel erg goed. Toen ik gescout werd door Feyenoord ben ik vertrokken. Dat was goed om mee te maken, maar na twee jaar zat het avontuur erop. Van mijn lichting zijn er trouwens geen spelers écht doorgebroken in het betaald voetbal, maar het waren wel heel gezellige gasten."

- Wat dat een teleurstelling?
"Natuurlijk is het een harde afwijzing na twee jaar, maar ik kon er goed mee omgaan. Ik ben van nature misschien ook niet de meest strijdvaardige. Ik ging terug naar DHC, wat ik ook een geweldige vereniging vond. Ik speelde er in een elftal met onder andere Robbie Notenboom."

- Kwam je al snel bij het eerste?
"Ik denk dat dat op mijn achttiende was. Mijn eerste halfjaar bij de senioren speelde ik in het tweede, daarna haalde Niek Oosterlee me bij het eerste, waar onder andere Barry Vonk, Remy Kooijmans, Kevin den Os en Bas Voogt al speelden. Niek was altijd jeugdtrainer geweest en dit was zijn eerste klus als hoofdtrainer. Mij beviel dat erg goed."

- Bleef je lang?
"Rond mijn eenentwintigste heb ik een aantal proeftrainingen gedaan bij profclubs, maar ze wezen me af omdat ik te oud was. Misschien was ik wel gewoon niet goed genoeg. De stap die volgde, vonden veel mensen verrassend. Ik ging naar Haaglandia. Ik kon daar in de hoofdklasse, toen nog het hoogste amateurniveau spelen. Ik heb het daar waanzinnig naar mijn zin gehad. Ik speelde met onder meer Brutil Hosé, Maikel Renfurm, Mourad Mghizrat en Patrick de Groot. Ik had al snel mijn plekje links op het middenveld veroverd. Voor mij was het een keuze die niet alleen op voetbalgebied, maar ook op persoonlijk vlak goed uitpakte. Ik heb er drie geweldige jaren gehad."

- Wat ging je daarna doen?
"Nadat ik twee maanden met een teamgenoot van Haaglandia naar China ben geweest, sloot ik me aan bij Westlandia. Ook dit was een geweldige vereniging, maar dan op een andere manier dan Haaglandia. Deze club betekent heel wat in het Westland en ook hier heb ik drie mooie jaren gehad, al heb ik door het kunstgras daar wel acht van mijn tenen blijvend beschadigd."

- En toen?
"Vroeg Robbie Notenboom of ik bij Delft wilde komen spelen. Ronald Hes was er trainer en dat eerste jaar liep echt top. Wel vond ik het lastig om met het niveau, dat toch wat lager lag dan ik gewend was, om te gaan. Het jaar erna kreeg ik het steeds drukker met teksten schrijven en muziek maken, dat er van voetballen weinig meer kwam. Daarom ben ik ermee gestopt. Ik heb het later nog een seizoen bij Den Hoorn geprobeerd, maar verder dan één mooie goal kwam ik niet. In voetballend opzicht was het niet veel, maar qua sfeer wel. Ik ben blij dat ik dat jaar nog heb meegemaakt."

- Waar ben je het meest trots op?
"Veel mensen denken dan meteen aan kampioenschappen, maar ik sta er denk ik iets anders in. Ik vind het ontzettend tof dat ik aan die periode een aantal heel mooie en waardevolle vriendschappen heb overgehouden. Zo voetbal ik nu nog in de zaal met onder andere Rob Notenboom, Kevin den Os en Bas Voogt. Je begint met voetballen voor het plezier en dat heb ik tot op het hoogste amateurniveau weten vol te houden."