Afbeelding

Jill uit Delfgauw pakt uit met wereldtitel veertienkamp!

sport

DELFGAUW - Ga er maar aan staan! Voor het eerst in de atletiekarena om te proberen met goed gevolg een veertienkamp te voltooien. En dan meteen de wereldtitel pakken. Dat presteerde de Delfgauwse Jill de Gier (24) laatst in het Finse Helsinki.

Door Ruud Stift

Of het vooraf in de sterren geschreven stond? Jill kreeg bij het WK veertienkamp startnummer 1 opgespeld en ja, dan kan het eigenlijk al niet meer mis gaan, toch?
"Hahaha, was het maar zo makkelijk", zegt Jill lachend. "Helaas was het geen ABC-tje. De veertienkamp, een buitenbeentje in de atletiekwereld, is echt niet iets waarvan je zegt: yolo, dat gaan we even out of the blue doen. Het was zo zwaar! Ik weet ook bijna zeker dat ik deze titel volgend jaar, in Frankrijk, niet zal gaan verdedigen. Maar wellicht gaat het rond die tijd wel weer kriebelen, je weet het bij mij nooit. Ik probeer iedere keer weer voor een andere uitdaging te gaan."

Persoonlijk record
De veertienkamp (tetradecahtlon), het 'zusje' van de twintigkamp, nam een zaterdag en een zondag in beslag. Op de eerste dag mochten de 17 deelnemers zich stukbijten op zes nummers:100 meter horden, hoogspringen, 1500 meter, 400 meter horden, kogelstoten en de 200 meter sprint.
"Na de 1500 meter, waar ik maar liefst 15 seconden onder mijn persoonlijk record liep, voerde ik het klassement aan. Normaal leg ik me meer toe op langere loopafstanden, dus ik besloot er gewoon vol voor te gaan en dan maar te kijken waar mijn schip zou stranden. Ik had vooraf begrepen dat de atleet die het beste tussendoor herstelt de meeste kans zou maken op de overwinning. Met mijn duurvermogen als wapen hoopte ik het lang vol te houden."
Op dag twee stond nog een 'toetje' van acht nummers op het menu: 100 meter sprint, verspringen, 400 meter, speerwerpen, 800 meter, 200 meter horden, discuswerpen en de 3000 meter.
"Bij de eerste twee nummers was ik nog redelijk fit, maar na de 400 meter zat ik er letterlijk helemaal doorheen. Ik was een hoopje ellende. Gelukkig had ik lief ondersteunend publiek bij me, mijn ouders, mijn vriend en mijn oma. Omdat de boel bij de mannen langer in beslag nam, hadden we iets meer pauze."
Haar moeder kon tussendoor even heerlijk haar kuiten masseren en dat gaf de burger Jill weer moed.
"Na het speerwerpen besloot ik de 800 meter een soort van 'op mijn gemak' te lopen, omdat kramp in de kuiten op de loer lag. Toch wist ik dit loopnummer ook nog te winnen, met een eindsprintje (2.36,13 tegen 2.36,91 van nummer twee de Finse Maxine Mattson)."

Familieleden
"De publieke belangstelling? Ja, dat hield niet over. Ik was daar aan het sporten met alleen de andere deelnemers, in de verschillende klassen. Het publiek bestond eigenlijk alleen uit familieleden van de sporters. Jammer was ook dat we niet in het Olympisch Stadion terecht konden vanwege een verbouwing. Het WK vond plaats op het trainingscomplex naast dit stadion. Leuk was dat we met de gehele delegatie, bij de mannen deden drie Nederlanders mee, op de tweede plaats overall eindigden. Deze meerkamp valt niet onder de regelgeving van de internationale atletiekbond, de IAAF, maar is ondergebracht bij de IAUM: de International Association for Ultra Multi-Events. Bij de mannen was de competitie veel groter, met deelnemers over de hele wereld. Bij de vrouwen, tenminste de 14 die wisten te finishen, was het meer een Europees onderonsje met maar liefst acht deelnemers uit thuisland Finland, twee Engelse dames, twee Ierse en een Zweedse. Oh ja, een Nederlandse dame hobbelde ook nog mee, hahaha."

Nieuwe uitdaging
Jill trainde voorafgaand aan het evenement zo'n 6 tot 7 keer per week. "Ik liep al vijf, zes keer per week hard, vooral duurtraining. Speciaal voor het WK ben ik me ook gaan toeleggen op de werpnummers en de sprint, met daarnaast nog krachttraining. Ik had tot aan het WK nog nooit een 400 meter en een 200 meter horden gelopen, dus dat was best spannend. Ach, ik ben altijd wel te porren voor gekke dingen. Vorig jaar liep ik de Rotterdam Marathon, in 3 uur en 23 minuten. Mijn nieuwe uitdaging is een halve marathon in Spijkenisse, in december. Verder wil ik ooit de Two Oceans Marathon lopen in Afrika. Dat is een afstand van 56 kilometer langs de kust van zowel de Indische- als de Atlantische Oceaan. Deze veertienkamp was fantastisch om mee te maken, een superleuke ervaring. Ik had op mijn club, AV Phoenix in Utrecht, terloops laten vallen dat ik een veertienkamp zou gaan doen. Daarbij vergat ik te vermelden dat het om een WK ging. Ik was bang dat ik als laatste zou eindigen. Dat bleek dus mee te vallen.."

 

 

 

Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding