Klassieker op Zondag: Geen hondenkar

DELFT - Levenskunstenaar Tijn Noordenbos houdt van Frankrijk - ondanks de inwoners, zegt ie zelf. Een ouwe Citroën lijkt dus een perfecte match, maar daar denkt de hond anders over.

"Wacht even, de boosdoener moet ook op de foto." Noordenbos trekt zijn hond bij zich, om te poseren voor zijn klassieke Citroën Belphégor. Het is een prachtige, uiterst lieve en rustige hond.
"Ja, tot hij in die auto moet," bromt Tijn, dan is er geen land meer met hem te bezeilen. Hij springt in het rond in de cabine, levensgevaarlijk. Het kwam allemaal toen de Citroën op een dag wat na brandde, met een knal uit de uitlaat als gevolg. Sindsdien beschouwt hij dat ding als een demoon. De bedoeling was dat ik ermee heen en weer zou rijden naar Frankrijk, waar ik destijds een huisje had, en om onderweg leuke spulletjes op de kop te tikken die ik hier dan kon verkopen. Ik ben met de hond op pad gegaan, maar kwam op de maidentrip niet verder dan de Belgische kust, omdat hij zo aan het stressen was dat hij me het rijden onmogelijk maakte. Ben je daar wel eens geweest, aan de Belgische kust? Man, man, wat een droefenis! Maar goed, ik ben met die Citroën dus nooit in zijn moederland geweest."

Rampenproject
"Ach, hoe gaat dat. Ik was twee jaar geleden bij Peter van Bemmelen, die in auto´s doet. Hij had al zijn ouwe auto´s uitgestald op een open dag. Ik had die Citroën al een paar keer gezien bij hem. Ik was helemaal niet op zoek, maar ik viel op dat ding. Hij is gestyled door Flaminio Bertoni, die van de Traction Avant, 2CV en de DS. Je kon erop bieden. Dus ik bel mijn vrouw op
en zeg: 'Joh, ik doe een bod op dat ding.' Dan weet zij al hoe laat het is. 'Verschrikkelijk, zei ze, weer een rampenproject!' Tja, het kost altijd geld bij mij, ik word nooit rijk. Ik kocht hem en heb hem op laten knappen. Dat was best nog een hoop gedoe. Hij stond op Frans kenteken dus hij moest keuringsklaar gemaakt worden. Daarbij, het was een kiepauto. Op zich wel grappig, maar je kan er niet leuk mee naar Frankrijk. Met een goede vriend heb ik die opbouw erop gemaakt."

Joyriding
"Iemand heeft hem ooit gepikt. Dat heeft nog in deze krant gestaan. Ik was met vakantie in Italië geweest en bij thuiskomst werd ik gebeld door iemand die zei: 'Je auto staat wel op hele rare plek'. Bleek dat ie ergens op de Nassaulaan voor een garage stond, met een bekeuring erop. Alle sloten kapot gemaakt. Joyriding. Ik hoorde steeds meer verhalen van mensen die hem hadden zien rijden. Heeft nog een nachtje geparkeerd gestaan op de Bras. De volgende dag heeft die joyrider de tank leeg gereden en hem voor die garage gezet. Hufterig, ja."

Rijdend museum
"Hij is te koop, dankzij de hond. Ik heb hem op Marktplaats gezet, op Catawiki, op alle verkoopsites die er zijn. Niks, nul, niks. Onzinbiedingen. Ik heb er vele duizenden euro´s in gestoken, maar voor 5000 neem ik m´n verlies. Niet voor minder, het is de kapper niet. Ik heb al een andere bestemming voor de Citroën: een rijdend museum. Ik heb de inrichting al bijna klaar, een soort bar, waarin geometrische vlakken voor een vervreemdend effect zorgen. Ik ga ermee voor de deur van de grote musea staan, met de boodschap: Ook levende kunstenaars zijn interessant. Ja, het is een statement en natuurlijk wil ik een beetje provoceren. Maar zeg nou zelf, het is toch onzin dat musea miljoenen betalen voor een oud kunstwerk, terwijl de levende kunstenaars de nek wordt omgedraaid? Nou dan!'