Blaudzun wist de regenbuien te verdrijven op Westerpop (Foto: Koos Bommelé)
Blaudzun wist de regenbuien te verdrijven op Westerpop (Foto: Koos Bommelé) Foto: KOOS BOMMELE

Kolkend Westerpop bewijst bestaansrecht

cultuur

DELFT - In een tijd dat veel evenementen onder druk staan en zeker gratis festivals continu hun bestaansrecht uit moeten leggen, geldt voor Westerpop 'zien is geloven'.

Door Edgar Kruize

Het festival is in 1989 gestart als veredeld buurtfeest, om het 100-jarig bestaan van het Westerkwartier te vieren. Drie decennia later weet men nog altijd dat gemeenschapsgevoel heel sterk in acht te houden, terwijl tegelijkertijd de landelijke uitstraling en aantrekkingskracht worden gebruikt om talent ook voorbij de regio in de kijker te spelen. Westerpop kiest programmatechnisch heel slim voor de zogenaamde 'sandwich'-methode. Geef het publiek iets wat men kent/leuk vindt en programmeer daar tussendoor of omheen andersoortig talent. Het werkt! Op vrijdagavond trekken gerenommeerde namen als de ronkende indierockers Indian Askin en de zwoele Brazilectro-pioniers Zuco 103 het publiek naar de sportvelden van het Stanislas College. Dergelijke optredens worden afgewisseld met artiesten die strijden om de Peter Tetteroo Bokaal. Deelnemers Sonorous, The Arthurs en uiteindelijke winnaars Dad's Amaryllo zouden op eigen kracht niet zo'n vol festivalveld trekken, maar krijgen zo wel het massale applaus dat ze verdienen.

Strijdvaardigheid
De warme ontvangst van nieuw talent is kenmerkend voor het Westerpop-publiek. Ja, het festival is en blijft voor velen een buurtfeest waar ze oude bekenden tegen het lijf lopen. Er wordt her en der flink gepraat, maar er is ook een gretige nieuwsgierigheid naar nieuwe muziek. Dit én de collectieve strijdvaardigheid van vaste bezoekers als de weergoden niet meewerken. De hemelsluizen staan open als Ruben Hein op zaterdag aantreedt. 'Dan maar een poncho aan', want naar huis gaan is geen optie. Kom daar bij een ander gratis festival maar eens om. Blaudzun beukt als volgende act op de main stage de regenwolken weg. De zon laat zich voorzichtig zien, Blaudzun's glitterjasje reflecteert de stralen als een discobol als hij het publiek voor het eerst deze dag laat springen tijdens zijn 'Hey now'. Het blijft droog, het veld loopt voller, de sfeer is alsmaar uitbundiger.

Magisch moment
Ook op zaterdag werkt de 'sandwich'-methode uitstekend. Tussen de acts op het hoofdpodium beklimt Europees talent het Stage Europe Network-podium. Vooral de piepjonge Inger uit Estland maakt – gewapend met alleen een gitaar en zijn liedjes - veel indruk. Op het hoofdpodium vloeien herkenbaarheid en muzikaal avontuur naadloos in elkaar over. Als Martijn Fischer zijn set met Hazes-nummers speelt, zingt het veld broederlijk mee. Als Wild Romance voor een fikse portie rock 'n roll zorgt en het publiek warm maakt voor 'Saturday Night', gaan de vuisten omhoog. Onbetwist hoogtepunt, hiphop- en bluesicoon Everlast, doet het veld kolken met de klassieker 'Jump Around'. Maar als tussendoor het wellicht minder bekende Son Mieux aantreedt en een overrompelende set neerzet, is het publiek net zo enthousiast. Wellicht zelfs enthousiaster. Alles valt hier op zijn plek. Het dalende zomerzonnetje, de vlammende performance, het collectieve gevoel van 'wij maken dit magische moment met zijn allen maar mooi mee'. Het zijn zulke onverwachte momenten op Westerpop die verbroederen en verwonderen, het festival al drie decennia kenmerken, tienduizenden mensen op de been krijgt en het bestaansrecht blijvend onderstrepen.