Hemd van het Lijf: Hans Kuyper

De Delftse beeldend kunstenaar Hans Kuyper is genomineerd voor de Nederlandse Portretprijs 2019.

1. Waarom wilde je hier op de foto?
Omdat dit kunstwerk van mijn hand, een brons getiteld 'Huisje, boompje, beestje', deze maand zijn 25-jarig jubileum beleefd. Het was een open opdracht. De schijf lag er al, daar moest iets op komen. Dat mocht naar eigen inzicht ingevuld worden. Mijn stijl toen was speels en figuratief. Het moest iets worden voor iedereen: winkelend publiek, winkeliers en kinderen. Poelier Van der Krogt zat in de jury en zei over het beeld: 'Ik zie een kip op een huisje, dus ik ben blij'. Het is een prozaïsch beeld, voor de hand liggend.

2. De wedstrijd om de Portretprijs. Hoe ging dat in zijn werk?
Er waren in totaal 1200 inzendingen, 800 schilder- en 400 beeldhouwwerken. In Slot Zeist was de laatste voorselectie. Daar dropen 70 van de 120 overgebleven kunstenaars gedesillusioneerd af. Ik zit bij de laatste 6 van de beeldhouwers, bij de schilders moet er een winnaar worden gekozen uit 44 overgebleven kandidaten. Op 16 september worden de winnaars bekend gemaakt. Al eerder, vanaf 1 september, opent een expositie van alle 50 finalisten in Slot Zeist. Deze werken worden tot 18 november tentoongesteld.

3. Kun je van je werk leven?
Met moeite, het kunstenaarschap is geen vetpot. Voor mijn atelier aan het Rietveld betaal ik al 450 euro in de maand. Sinds het eerste beeld op de Burgwal heb ik bijna twintig jaar lang beelden voor de openbare ruimte gemaakt, daarnaast maakte ik relatiegeschenken voor een bedrijf om in mijn onderhoud te kunnen blijven voorzien. Ik ben me nu aan het toeleggen op keramiek, want van opdrachten alleen kan de schoorsteen niet roken.

4. Welke opdrachten zijn het leukst om te doen?
Opdrachten voor een werk in de openbare ruimte en geven de meeste voldoening. Daar wordt altijd driftig op gereageerd. In Purmerend staan een paar bronzen koeien van mij. Het blijkt een zeer populair decor voor bruidsreportages en dronkenlappen willen nog wel eens in de koe die op een sokkel staat klimmen. Beelden in de openbare ruimte worden één met de stad, het worden gebruiksvoorwerpen.

5. Wie waren jouw voorbeelden?
Van vroeger: Donatello, Ghiberti en op keramiekgebied Torrigiano. Van nu: Ron Meuck. Zijn sculpturen, zoals de bekende supergrote liggende baby, zijn bijna eng realistisch. Delftse collega's die ik wil noemen zijn Theo Janssen, Wilma Keizer, Joost Konings en Jan Wisse. Je moet aan een werk zien dat het handenarbeid is. De illusie en spanning van het echte heeft poëzie in zich. Ik ben nu bezig met een keramische wasbak, 'Duchamp revisited' op een slow-cooking manier.

6. Als ik burgemeester was....
Dan zou ik me hard maken voor kunstenaars die niet de naam De Hooch of Vermeer dragen. Een kunstenaar moet veilig zijn in zijn atelier. Hou als gemeente die gebouwen in bezit.