Marco Rossel keerde na een avontuur bij ADO terug bij zíjn Wippolder en beleefde er mooie jaren. (foto: Roel van Dorsten)
Marco Rossel keerde na een avontuur bij ADO terug bij zíjn Wippolder en beleefde er mooie jaren. (foto: Roel van Dorsten) Foto: Roel van Dorsten

Hoe gaat het met Marco Rossel?

sport

DEN HOORN - Marco Rossel (40) was meer dan tien jaar aanvoerder van Wippolder.

Dat Rossel bij Wippolder zou beginnen, was snel duidelijk. "Mijn vader Ruud speelde altijd in het eerste elftal en was bestuurslid, terwijl mijn moeder in het jeugdbestuur zat. Ook speelden mijn broers Ruud en Richard er. Ik heb zelfs één wedstrijd met hen in het eerste gespeeld."

- Met wie speelde je samen?
"In de jeugd trok ik op met jongens als Robert Lamers, René Blaauw, John de Ruijter, Joey Kartopawiro. Het was leuk, maar grote successen waren er niet. Alleen in de F1 kan ik me een kampioenschap herinneren."

- Wanneer kwam je bij het eerste?
"Op mijn vijftiende lieten Martin Stoelinga en Koos van der Burg me debuteren. Het was bijzonder dat ik tegen Delfia met Ruud en Richard in één elftal speelde. In de beslissingswedstrijd om degradatie te ontlopen tegen BEC viel ik in. Het ging er fel aan toe; dat was wel even anders dan in de jeugd. Doordat mijn broer Ruud een corner van Rob van der Wees binnenknikte, wonnen we. Het was mijn laatste wedstrijd in mijn eerste periode bij Wippolder."

- Want?
"Koos en Martin zorgden ervoor dat Sebastiaan van den Ende en ik bij ADO terecht konden. Ik speelde er drie jaar, waarvan één in de A-jeugd met onder meer Sebastiaan, Maarten Bak, Peter Maseland en Robbie de Ruiter. Het was pittig om er aan te haken. Ik kreeg fysieke klachten en haalde nooit mijn eigen niveau.

- En daarna?
"Speelde ik twee jaar bij de amateurs van ADO. In dat tweede jaar werden we algeheel amateurkampioen voor reserve-elftallen. Het jaar daarna ging ik terug naar Wippolder."

- Hoe beviel dat?
"Ik koos er bewust voor om weer met mijn vrienden te spelen, al was er ook interesse van andere clubs. De verwachtingen waren vooraf natuurlijk hoog, maar ik kon ze op dat moment nog niet waarmaken.

-Later wel?
"Na twee moeizame jaren werd ik onder Ramon Hageraats aanvoerder en vond ik het plezier weer terug. Ik heb die band zo'n tien jaar mogen dragen. We hadden naast een leuk team ook een geweldige technische staf met onder andere Ruud Zantman, Ben van den Brink en Ron Schouwstra. In één van de laatste jaren promoveerden we onder Peter Pothof naar de derde klasse."

- Was dat een hoogtepunt?
"Ja, in dat seizoen werd niet veel van ons verwacht, maar het liep goed en we pakten een periode. Daarna knokten we ons door de nacompetitie heen en in de beslissingswedstrijd kopte Daniël van Leeuwen ons naar de derde klasse. Het jaar erna vlogen we er onder Erwin Stoelinga en zijn opvolger Pierre Schultz, net zo hard weer uit. Ik hield het voor gezien."

- Wat ging je doen?
"Het was tijd voor iets nieuws, daarom ben ik naar d.v.v. Delft gegaan. Door blessures speelde ik vooral in het tweede. Dat was niet erg, want we hadden een vriendenteam, waarmee het ook buiten het veld altijd feest was. Qua sfeer was het te vergelijken met Wippolder. Ik denk er met veel plezier aan terug."

- Dat was het einde?
"Mijn vriendin Mirjam en Mike Mesker hebben een afscheidswedstrijd georganiseerd tussen Wippolder en Delft. Het was prachtig om te zien hoeveel oud-ploeggenoten en trainers ook tijdens het feestje na afloop afscheid kwamen nemen. Ik ben ze daar heel dankbaar voor."