Het 'gezicht' van de HEMA zwaait af

DELFT - Woensdag 21 november zit het er echt helemaal op voor Lies van Velzen. Dan zwaait zij, 44 jaar lang 'het gezicht' van de HEMA aan de Molslaan, af. Een terug- en vooruitblik.
"Ik heb de HEMA bij het allereerste begin nog helpen inruimen, na twee weken instructie in Amsterdam. Iedereen die hier binnen komt, daarvan weet je al gauw: die redt het wel en die niet. Het vraagt wel iets van je. Wij zijn altijd een hechte groep gebleven, ik zie het HEMA-personeel als tweede familie. We helpen elkaar altijd met alles. Het leukste vond ik het contact met de klant. Iedere klant is anders. Ik heb leuke en minder leuke dingen meegemaakt, de HEMA was af en toe net GTST in dat opzicht. Een broek aan elkaar naaien van een klant die naar een sollicitatiegesprek moest, een das helpen strikken bij een student, allemaal leuke herinneringen. De legendarische karaoke-avond met het hele personeel in de discotheek waar Moodz nu zit. Of met z'n allen in de bus voor een sportdag in Vleuten. Daar wonnen we, omdat we de meeste deelnemers en supporters hadden. Of zelf, met behulp van een collega, voor het hele team een 3-gangen Kerstdiner in elkaar draaien. Dat kon in die dagen gewoon nog. Ik heb ook zeven keer de Vierdaagse gelopen, herkenbaar in HEMA-tenue. Dan werd je de kreet: "Hé ma, rookworst!" op een gegeven moment wel zat."
Woensdag 21 november stopt de trein. Lies heeft de AOW-leeftijd en moet stoppen. "Ik vond het altijd een goede werkgever, maar ik ga me niet vervelen hoor. Wandelen, fietsen en op mijn kleinkind passen, stilzitten is er niet bij. Donderdag 22 november is een afscheidsreceptie geregeld, maar eerst gaan we met de 'oude ploeg' aan de High Tea."
Lies begon als verkoopster, werd daarna gastvrouw en stond tot vijf jaar geleden achter de klantenservicebalie. "Sindsdien doe ik dienst als manusje-van-alles op de vloer. Bij de klanten stond ik als 'Willie Wortel' van de HEMA te boek. Want 'u weet altijd alles', zeiden ze dan. Men kwam ook altijd speciaal naar mij."