De helende handen van Den Hoorn hangen de waterzak in de wilgen

DEN HOORN - Harrie Brouwers was drieëntwintig jaar lang veel meer dan alleen de verzorger van Den Hoorn. Daarom werd hij afgelopen zondag bij zijn afscheid tot Lid van Verdienste benoemd.

Brouwers kwam drieëntwintig jaar geleden gek genoeg bij toeval bij de huidige eersteklasser terecht. "Ik deed in die tijd verschillende cursussen en zat in het jeugdbestuur van Wippolder. In die tijd zei Rob Notenboom senior, die daar toen trainer was: "Wordt het voor jou niet eens tijd om iets met die opleidingen te gaan doen? Ik weet toevallig dat ze bij Den Hoorn iemand zoeken. Is dat niets voor jou?"
Ik ben erin gesprongen en heb het er de afgelopen drieëntwintig jaar ontzettend naar mijn zin gehad."
Toch ging er de afgelopen jaren iets knagen. "Want de afgelopen jaren kreeg ik eigenlijk steeds minder te doen, omdat jongens sneller naar de fysio gaan. Dat geldt niet specifiek voor Den Hoorn, maar je hoort het door het hele land. Zeker als je op een hoger niveau voetbalt, worden je taken als verzorger ingeperkt. Ik had er niet meer echt zin in om een veredelde waterzakdrager te zijn."
Het besluit te stoppen kwam voor velen onverwacht. ¨Ik heb die beslissing helemaal zelf genomen, heb het er zelfs niet met mijn vrouw over gehad. Op 1 augustus heb ik het zowel op de club als thuis kenbaar gemaakt en ze hadden het eigenlijk allebei niet echt zien aankomen."
Toch speelde Brouwers al wat langer met de gedachte te stoppen. "De afgelopen drieëntwintig jaar heeft alles in het teken gestaan van de club. Hadden we op vrijdag een feestje, dan ging ik eerst nog even langs de club om jongens te behandelen, kwam ik op dinsdag bij een klant vandaan, dan lag ik een halfuurtje op de bank, at ik wat en ging ik rond half zes weer op mijn fiets naar de club. Ik heb in die drieëntwintig jaar welgeteld één wedstrijd gemist. Dat betekende ook dat als mijn vrouw eens een weekendje weg wilde, ik altijd nul op rekest gaf, want de jongens hadden me nodig."
Voor veel van 'zijn kinderen' was de 64-jarige ex-militair veel meer dan een verzorger. "Je bent er in goede tijden en in slechte tijden en dat betekent dat je lief en leed met die jongens deelt. Neem nou Donny van den Bos, die inmiddels gelukkig hersteld is van teelbalkanker. Daar praat je mee en je denkt bij jezelf: 'Waarom moet hem dat nou overkomen?' of Donny Slot die voor de derde keer met een zware blessure kampt. Natuurlijk zijn er in de tijd dat ik bij de club zat ook een aantal mensen veel te vroeg ontvallen. Maar er zijn ook andere dingen, zoals een jongen die 's nachts om twee uur belt of ik de volgende dag even naar zijn dochter wil kijken, die de dag tevoren van een paard is gevallen of een jongen die 's avonds laat belt dat hij de volgende dag niet kan spelen, omdat zijn vriendin het pas heeft uitgemaakt. Ik denk dat die gesprekken bij de taak van een verzorger horen, maar dat maakt wel dat je er vierentwintig uur per dag, zeven dagen in de week mee bezig bent. Die tijd komt nu vrij voor mijn vrouw, kinderen en kleinkinderen. En ik moet zeggen: tot op heden bevalt me dat prima. Natuurlijk zal ik, net als afgelopen zondag, nog regelmatig een wedstrijdje bezoeken, maar dan hoef ik niet meer heel de dag op de club te zijn."
Andere clubs hoeven dan ook niet bij Brouwers aan te kloppen. "Dat zou ik niet netjes vinden tegenover Den Hoorn, maar belangrijker nog: ik heb de keuze gemaakt om meer tijd met mijn gezin door te brengen. Ik ben in het huis gaan klussen en kon gewoon na het eten doorgaan; als we eens een weekendje weg willen, dan kán dat ook gewoon."
Al met al is Den Hoorn de afgelopen jaren een bepalende factor geweest in Brouwers' leven. "Ik heb hier een prachtige tijd gehad. Natuurlijk liep het met de ene trainer wat beter dan met de ander. Wat dat aangaat verliep de samenwerking met Henk van Dorp, Frenk van der Kleij en Harry Biemans wat mij betreft fantastisch. Daarnaast hebben we ook in sportief opzicht successen behaald: ik begon bij een vierdeklasser en inmiddels spelen we in de eerste klasse. Wat dat aangaat kun je zeggen dat ik op mijn hoogtepunt stop. Wat wel aangetekend moet worden, is dat ik in deze successen nauwelijks een rol heb gespeeld. De spelers moeten het doen en ik heb mijn best gedaan om daar, het liefst op de achtergrond, mijn steentje aan bij te dragen."
En dat werd gewaardeerd, bleek ook afgelopen zondag. "Want om klokslag halfvijf waren alle spelers al in de kantine; dat heb ik in die drieëntwintig jaar nog nooit meegemaakt. Daarnaast werd ik benoemd als Lid van Verdienste en daar ben ik trots op. Verder hebben veel jongens in de leeftijd van achttien tot vijftig jaar die in de selectie hebben gespeeld de moeite genomen om even langs te komen. Dat waardeer ik enorm."
Brouwers draagt de tas over aan Bart Holierhoek. "Hij heeft in het verleden weleens stage bij me gelopen en kent veel jongens. Ik draag alles met een gerust hart aan hem over, maar als hij eens vragen heeft of hulp nodig heeft, kan hij me altijd bellen."