Dubbel Delft

De belangrijkste verbinding over water tussen Delft en Rotterdam is de Schie. Op oude kaarten staat aangegeven dat er tussen de weg en de Schie enkele aardewasserijen en tuinen lagen. Die tuinen zijn tot ver in de twintigste eeuw in gebruik geweest.

Het gebied langs de Rotterdamseweg ten noorden van de Oudelaanmolensloot werd vanouds 'de Vlietlanden' genoemd en lag formeel in de gemeente Vrijenban. Daar lag al eeuwen lang een 'stuck warmoesland', zeg maar tuinland, dat pas in 1947 is verdwenen. In 1928 huurt Simon Jan van Kampen de tuin. Hij moet zijn eigen tuinderij aan de Buitenwatersloot verkopen, omdat de gemeente Delft de grond nodig heeft voor stadsuitbreiding in die wijk. Siem van Kampen laat een nieuw en voor die tijd modern tuindershuis bouwen bij de tuin aan de Rotterdamseweg. Op de tuin staat al een huis dat omstreeks 1900 was gebouwd. Van Kampen heeft er ruim tien jaar gewoond en gewerkt. Vanaf die tijd wordt de tuinderij gepacht door zijn neef Nicolaas Struijk. Merkwaardig genoeg wonen er na 1938 geen tuinders in het huis. Pas in juni 1945 gaat Struijk er daadwerkelijk wonen.

Ten noorden van deze tuinderij had J.C. van Marken in 1885 de Lijm & Gelatinefabriek laten bouwen. Vanaf 1887 werd daar beenderlijm geproduceerd, in 1911 gevolgd door gelatine. Zo'n duizend mensen zijn hier dan aan het werk. In 1947 koopt de Lijm & Gelatinefabriek het kavel met de twee huizen in verband met mogelijke uitbreiding. Struijk geeft zijn tuinderij eraan en treedt in dienst bij de Lijmfabriek als vertegenwoordiger, in het huis mag hij blijven wonen. In 1967 wordt de grond met de beide huizen door de Lijmfabriek verkocht aan de firma De Boo, die uitbreidingsplannen heeft. De vroegere tuinderij is dan inmiddels al lang als fabrieksterrein in gebruik.

In mei 1968 zijn de beide huizen gesloopt. Op het huidige industrieterrein wijst niets meer op de bestemming die het land eeuwenlang heeft gehad, dit laatste 'stuck warmoesland' is verdwenen. Een deel van de gebouwen van de Lijmfabriek is gerestaureerd en is als industrieel erfgoed behouden gebleven.
(www.dubbeldelft.nl)