Weergaloos Westerpop perfectioneert zijn vorm

De 27^ste editie van Westerpop is er eentje voor in de geschiedenisboekjes. Deze tweede keer op de sportvelden van het Stanislas College blijkt de nieuwe jas inmiddels volledig op maat.

Was Westerpop in het verleden naast een gezellig festival ook een verkapt buurtfeest, anno 2018 kan je niet anders dan van een volwaardige festivalervaring spreken. Die volwaardige ervaring uit zich tijdens de editie die 6 en 7 juli plaatsvond onder meer in een strakkere doorstroom van het publiek en een beter geregelde drank- en voedselvoorziening. Zonder dat het gemoedelijke van het evenement af is gegaan. Bezoekers kunnen gewoon klapstoeltjes meenemen en het perfecte festivalweer is de kers op de taart. Al mag het muzikale aanbod natuurlijk ook niet worden uitgevlakt.

Het veld te lijf
De strijd om de Peter Tetteroo Bokaal barst op vrijdagavond los tussen drie volledig andere maar kwalitatief aan elkaar gewaagde bands. Met een verzengende set verzekert Rise Of The Wood zich van de bokaal. Zij zullen de komende tijd in de ontwikkeling van hun carrière door Westerpop worden ondersteund en mogen de volgende editie openen, zoals Leoparte dat dit jaar op zaterdag heeft gedaan. Absoluut hoogtepunt op vrijdagavond is de overdonderende set van Dool. Boegbeeld Ryanne van Dorst gaat het veld te lijf alsof ze voor een immens stadion staat en pakt daardoor zelfs het enthousiast meeklappende barpersoneel mee.

Nieuwsgierigheid
De gretigheid bij de optredende artiesten is er op zaterdag ook. Suus de Groot van Sue The Night gaat meerdere malen de catwalk op om het publiek bij de hand te nemen in de perfecte zonnige pop van haar band, Candy Dulfer keuvelt er vervolgens vrolijk op los, maar zet onderwijl een buitengewoon swingende en funky set neer. Wat altijd opvallend is bij Westerpop is hoe 'open minded' het publiek is. Er zijn maar weinig festivals die weg kunnen komen met een programma dat vervolgens richting Southern rock en ietwat overstuurde hardrock doorschuift, om via jazzy hiphop bij Britpop uit te komen, zonder daar bezoekers mee weg te jagen. Het publiek van Westerpop is al jaren zeer nieuwsgierig naar bands die het (nog) niet kent en als zo'n band dan overtuigt gaan massaal de handen op elkaar. Om dit jaar op het eind bij een bruut beukend Modestep nog eenmaal los te gaan.

Enthousiaste menigte
De nieuwsgierige aard van de bezoekers maakt ook dat het Stage Europe Network-podium al jaren een prima plek heeft. Hier presenteert (nog) onbekend Europees talent zich. Dit jaar maakt met name het Noorse Endlings impact. Als ze in de brandende zon hun set starten, is het voor veel bezoekers net een bier- of patathaalmomentje. Maar na een nummer of drie staat de band voor een enthousiast klappende menigte die overtuigd is door wat ze horen. Dat is kenmerkend voor Westerpop. Het mag dan verhuisd zijn, het mag professioneler geworden zijn, het hart van het festival en met name de bezoekers klopt nog altijd op het ritme van de muziek. En als het voor hen goed is, is het doorgaans ook écht goed.