Iconen gaven de Delftse voetbalwereld kleur en zwaaien nu af

DELFT - Voor de meeste regioploegen zit het seizoen erop. Sommige spelers zien we het volgend seizoen weer terug, anderen hangen hun voetbalschoenen voor wat betreft het selectievoetbal voorgoed in de wilgen.

Tot deze groep behoort ook een aantal spelers dat het voetbal in de Delftse regio al zo'n twintig jaar kleur heeft gegeven. Zo speelde Marvin van der Krogt twee weken geleden zijn laatste thuisduel voor DHL en zat Marvin Vermeer afgelopen zondag voor het laatst op de bank bij Den Hoorn. Zij kunnen vanaf komend seizoen makkelijker een weekendje weg, zullen doordeweeks zeeën van tijd overhebben, maar naar alle waarschijnlijkheid toch ook regelmatig weer langs de lijn te vinden zijn.
Datzelfde geldt voor Klaas van Balen (37), die de komende weken Delft via de nacompetitie voor degradatie gaat proberen te behoeden. "Ik heb een prachtige tijd als keeper gehad en de beslissing om te stoppen was aan de ene kant best moeilijk, maar aan de andere kant ook weer niet. In 1997 kwam ik halverwege het seizoen bij DVC in het eerste elftal terecht. Dat jaar werden we kampioen en promoveerden we naar de vierde klasse. Inmiddels heb ik er met Delft een seizoen in de eerste klasse opzitten en gaan we er alles aan doen om op dat niveau te blijven. Er is dus altijd sprake geweest van een stijgende lijn in mijn carrière."
Na een aantal jaar bij DVC vertrok de doelman naar Den Hoorn. "Ook daar heb ik prachtige tijden gehad. We speelden bijna elk seizoen wel nacompetitie en dat zijn natuurlijk de krenten in de pap; vooral voor een keeper als het op strafschoppen aankomt. Ik ben er door omstandigheden weggegaan, waarna ik nog vijf mooie jaren bij Delft gehad heb."
De twijfel over het stoppen komt vooral voort uit het moment waarop. "Dit seizoen vallen de resultaten tegen, maar als we via de nacompetitie degraderen zal het geen smet op die ruim twintig jaar zijn. Het gezinsleven is druk, helemaal als je een aantal avonden in de week traint en op zondag een wedstrijd moet voetballen. Als ik nu meer mijn steentje kan bijdragen, is dat alleen maar mooi. Daarnaast heb ik nog het idee dat ik van meewaarde kan zijn. Dat is leuker afscheid nemen dan wanneer anderen voor jou beslissen dat het tijd is geworden."
Bij DHL speelde Joris Aerns twee weken terug tegen Full Speed zijn laatste duel. "Zondag moeten we nog wel aantreden tegen De Ster, maar ik wilde mijn loopbaan niet daar beëindigen. Daarom pakte ik bewust een gele kaart."
De laatste thuiswedstrijd was mooi. "Achter mijn rug om werd een voorwedstrijd geregeld van het TOGB-elftal onder 11 van mijn zoon, waarvan ik trainer ben en de jeugd van DHL. Dat was een emotioneel moment."
Aerns begon in de jeugd van HBS, debuteerde in het eerste van DHC, maakte een uitstapje van twee jaar naar Wilhelmus, keerde terug bij DHC en sloot zijn carrière af bij DHL. "Mijn schoonvader is er voorzitter en ik had gezegd dat ik er wel een paar jaartjes wilde afbouwen. Dat werden meer dan tien jaar. Ik heb het elk jaar bekeken en de woorden van Wim van Zinnen in mijn hoofd gehouden: 'Het is een prachtig spelletje, maar het is het leukst als je het zelf doet.' Jongens vragen me weleens hoe ik het zo lang heb kunnen volhouden. Dat is ten eerste omdat ik nog heel fit ben, maar vooral ook omdat ik al die jaren met geweldige mensen heb samengespeeld. Nu is het tijd voor mijn gezin, maar waarschijnlijk zie je me wel terug als trainer. Dat doe ik nu bij de jeugd van TOGB en dat bevalt me. Verder zal ik vast nog regelmatig meetrainen, maar de verplichtingen zijn er niet meer. Dat is na al die jaren ook weleens lekker."
Tim Steenks (35) speelde de afgelopen tegen Boshuizen na twintig jaar zijn laatste wedstrijd selectievoetbal en liep daarbij net de nacompetitie om promotie mis. De technicus speelde voor Delft, Katwijk, Delft, Vitesse Delft, Delft en Den Hoorn. "Ik heb een prachtige carrière gehad, maar voor mij is het nu tijd om er een punt achter te zetten. Bij Delft heb ik geweldige jaren gekend. Vorig seizoen was de promotie het hoogtepunt, maar dat was een piek in een jaargang met heel veel dalen. Daarom heb ik besloten om naar Den Hoorn te gaan en daar ben ik achteraf heel erg blij mee."
Steenks voelt zich op het Eric R. van Dijk sportcomplex namelijk als een vis in het water. "In dat ene jaar heb ik zoveel vrienden gemaakt. Dit is, net als Delft gewoon een prachtige club. Daarnaast hebben we sportief gezien een fantastisch seizoen gedraaid. Daar ben ik trots op. Voor mij zit het er na dat ene seizoen bij Den Hoorn op. Dat die gasten me proberen over te halen, is het mooiste compliment dat je kunt krijgen. Maar mijn tijd zit erop. Het gaat minder makkelijk dan vroeger en na dertig jaar ben ik de verplichtingen ook weleens moe. Ik ga een tijdje niks doen, ook niet spelen in een vriendenteam, want daarvoor ben ik te fanatiek. Maar je kunt er zeker van zijn dat je me op termijn weer in de voetballerij terug kunt vinden."