Hoe gaat het met Cock Kuipers?

DEN HOORN - Cock Kuipers (59) is al bijna zijn hele leven lang verbonden aan SV Den Hoorn.

Op achtjarige leeftijd verhuisde Kuipers met zijn gezin van Schipluiden naar Den Hoorn. "Je mocht toen pas later beginnen met voetballen en voor mij werd het dus Den Hoorn. Op het pleintje vlakbij school en op het Julianaplein in het dorp deden we al veel paaltjesvoetbal. In de jeugd kwam ik terecht in een team met onder anderen Hans Bouter, Cees Beekhuizen en Jan Lemmers. We hebben een geweldige tijd gehad."

- Wanneer kwam je in het eerste?
"Dat was toen ik een jaar of twintig was, maar dat had zijn redenen. Op mijn zestiende ging ik in dienst en werd ik in Duitsland geplaatst. Ik kwam eens in de paar weken een weekend terug naar Den Hoorn en daar voetbalde ik in het derde. Toen ik in 1980 terugkeerde naar Nederland, kwam ik direct in het tweede. Dat ging goed, want conditioneel had ik mijn zaakjes goed op orde. Anton van Bommel haalde me dan ook snel bij het eerste. Ik vond dat oude hoofdveld, dat helemaal omringd was door bomen, fantastisch."

- Wat was Van Bommel voor trainer?
"Hij was een aardige man, maar was vooral heel erg gericht op de oefenstof. Hij kreeg het voetballend dan ook wel op de rails. Hij werd opgevolgd door Cor van Galen, die meer van de conditie en gezelligheid was. Hij betrok ook de vrouwen erbij en dat zorgde voor een geweldige sfeer. Het was goed dat zij in die volgorde trainer bij ons waren."

- Wat was jij voor een voetballer?
"Ik heb alle plekken in het elftal zo ongeveer gehad, maar het liefst speelde ik op de rechtsbackpositie. Ik was snel en een aanvaller kwam mij wel drie keer tegen voor hij me voorbij was. Daarnaast droeg ik ook in aanvallend opzicht mijn steentje bij. Er was zelfs een seizoen dat ik tot een paar rondes voor het eind bovenaan in het topscorersklassement stond. Ook ben ik een paar keer uitgenodigd voor het Westlands elftal."

- Waren jullie succesvol?
"Onder Jan de Letter werden we kampioen. We hadden een mooi elftal met Bertus Holierhoek, Cees Beekhuizen, Hans Bouter, Jan Lemmers, Eric van Dijk, Peter Pothof, Leo van Marrewijk en Hans van Beek. Na het behalen van dat kampioenschap gingen we met een brandweerwagen door het dorp. Toon Biemans, misschien wel onze trouwste supporter was die dag ziek. Toen hebben we de tocht even onderbroken om bij hem langs te gaan. De sfeer was sowieso altijd goed. Ik weet nog dat Henk Schenkels uit het tweede, die kapper was, eens iemand in de kleedkamer op de prullenbak zette en zijn haar ging knippen. Verder hebben we een aantal keer nacompetitie gespeeld. Dat waren altijd bijzondere wedstrijden."

- Hoe dat zo?
"Er kwam, net als bij wedstrijden tegen Schipluiden, heel veel publiek op af en dat maakte indruk. Verder gebeurde er bij wedstrijden tegen Schipluiden altijd wat: de kantine werd geverfd, de middenstip was ineens verdwenen; ik heb zelf nog eens achter kippen aangezeten."

- Wat doe je nu nog?
"Ik ben een jaar of tien trainer geweest bij de F'jes, sinds mijn zoon Mike, die ook een tijdje in het eerste heeft gespeeld, ging voetballen. Het was bijzonder om met het oud-eerste tegen hem te voetballen. Verder speel ik in de 7-tegen-7 competitie en tennis ik met Hans Bouter en Cees Beekhuizen. Wij hebben dus altijd samen gesport. Ten slotte bezoek ik zoveel mogelijk thuiswedstrijden van het eerste. Dat is altijd gezellig."