Kees Bos: De hockeyende, hardlopende entertainer

Delft op Zondag blikt met oud-sporters terug op de belangrijkste momenten uit hun gloriejaren. Deze week een gesprek met multi-sporter Kees Bos.

Kees Bos wilde voetballen, moest op hockey en is vooral hardloper en entertainer

Door: Willem de Bie

Als kleine jongen was Kees Bos helemaal gek van voetbal. Dat was zijn sport. Helaas dacht zijn moeder daar anders over: Keesje moest op hockey. "Tja, wat wil je als je acht bent, wie betaalt die bepaalt. Misschien dachten ze dat ik via de hockey in betere kringen terecht zou komen, zoiets. Maar het was de tijd van de Beatles en ook ik had lang haar. Dat paste niet zo bij hockey, lekker kort haar, dan hoorde je er bij". Doorzetter Bos deed het goed bij de club, de Delftse Hockey Club: "Speelde ik toch nog bij DHC…".

Blessure
Met hard werken kwam Bos uiteindelijk in het derde van Hudito te spelen: "Mooie tijd, mooie wedstrijden, ik was best fanatiek". Er waren opties om nog hoger te komen, maar helaas was dat ineens van de baan: "In een wedstrijd schoot mijn knie ineens op slot, meniscus. Zo, daar baalde ik enorm van! Het is met die knieën van mij nooit meer echt goed gekomen. Ik daalde qua teams af naar lagere regionen; daar had je lui die bij een training of een wedstrijd gewoon niet kwamen opdagen. Witheet kon ik dan worden...".

Weg-atletiek
Hockey vraagt veel van het lichaam, met name van armen, benen en rug. Na verloop van tijd ging het lopen, zelfs op snelheid, wel weer goed bij Kees: "Een aantal van mijn vrienden zaten bij AV'40, de club van de atleten. De nadruk lag daar toen op speerwerpen, kogelstoten, de honderd meter, en zo meer. Ik hoorde bij de 'wegatleten', die werden niet echt voor vol aangezien. Betalen wel contributie, zijn er bijna nooit, komen alleen douchen. Weg-atletiek was toen nog pionieren, er was minder begrip voor onze tak van sport".

Koplopers
Kees Bos dacht dat het voor dat soort hardlopers beter kon. Van Martin Stoelinga kreeg hij het aanbod om de accommodatie van 'Wippolder' te gebruiken als die beschikbaar was. En zo kwam er een nieuwe club in Delft, de 'Koplopers'. Typisch zo'n Kees Bos-naam; er zouden er nog vele volgen. Bos trainde wel mee, maar het hardlopen ging 'm steeds moeilijker af: "Ik ben me vooral gaan storten op het organiseren. Voordeel was dat ik weet hoe deze sport in de praktijk werkt, zodat je meer oog hebt voor details. Zoals bijvoorbeeld de afstand: tien kilometer moet 10.000 meter zijn en geen 9.488. Lopers vergelijken hun tijden en dat moet niet gaan over appels en peren".

Evenementen
Sporter / organisator Bos begint aan een reeks van bekende loop-evenementen: "Zoals de Kerkpolderloop, samen met de Gemeente Delft. Meer dan 500 lopers deden daar aan mee. Was een tijdrovende klus: zat ik op een hypermoderne Tandy 2000 PC alle uitslagen in te kloppen. Als alle bites en bits ons goed gezind waren hadden we aan het eind van de zondagmiddag de uitslag".

Bos zou Bos niet zijn als hij niet ook de uitslagen vergezeld liet gaan van korte, grappige teksten. Kees had (en heeft) een historie als cabaretier, kunstenmaker, nar en humoristisch pratend orakel. Zo kwam hij op het lumineuze idee om een 'Verdonkeremaanloop' te organiseren, gebruik makend van de nacht waarop de wintertijd ingaat. Wie deze halve marathon liep in anderhalf uur, startte om 02:00 uur, finishte dus om 02:30 uur. Al snel was deze loop een begrip en deden er per keer meer dan duizend lopers mee. Na 1987 veranderde de naam in 'Droomtijdenloop'.

Aparte tak van sport
Een andere 'Bosloop' was de 'Golden Ten Loop', een jaarlijks op Hemelvaart (afgelopen donderdag) gehouden tien-kilometerevenement, dat in juni 2006 nog ruim duizend atleten naar Delft trok. Binnen de nationale atletiek unie is deze loop een landelijk evenement met enige duizenden deelnemers.

Bos is vaak aan de finish van een 'loop' te vinden waar hij op geheel eigen wijze 'de boel aan elkaar lult' zoals hij dat noemt. Kees Bos, onlangs voor het zesde jaar zestig geworden, sport niet meer op hoog niveau maar doet dat wel als entertainer: "Ooit begonnen met de eerste Nederlandse pop quiz 'Connecties', ben ik nu al veertien jaar actief met de 'Muzikale Bingo'. Ik toer met succes langs zorgcentra, complexen met aanleunwoningen, zonnebloemafdelingen en Alzheimercentra. Muziek, gesprekjes, gekkigheid en een spelelement".

Kees Bos, een aparte tak van sport.

Bij foto vermelden: 'Foto: Stan van Adrichem'