"Mijn eerste kennismaking met tennis was in de kinderwagen"

Ze komt uit een gezin waar vader, moeder en de drie kinderen zijn opgegroeid op de tennisbaan. Birgit Pardoel trainde hard, met veel talent, en speelde het spelletje uiteindelijk op hoog niveau. Met heel veel plezier, nog steeds.

Door Willem de Bie

De start
Ze gaat dus al jong mee naar de tennisbaan, Tennisvereniging Pijnacker, waar het hele gezin speelt. Officieel mocht een kind in die tijd vanaf acht jaar aan de slag: "Ik had al zo veel van het spel gezien en met een bal tegen een muurtje staan slaan dat ik op mijn vijfde mocht beginnen". Ze gaat trainen bij de club en krijgt ook nog privéles. En dan zijn er ook nog de tennisactiviteiten van het district Den Haag. "Ik trainde toen wel ongeveer vijf a zes dagen in de week; ja, het was toen alleen maar tennis. En school natuurlijk". In die jaren, van haar achtste tot haar zestiende wordt de kiem gelegd voor een succesvolle tenniscarrière.

Verder willen
In die tijd traint Birgit ook bij tennisschool 'Guro' in Amsterdam. Onder leiding van Kees Houweling werden daar veelbelovende junioren de kneepjes van het vak bijgebracht: "Daar had ik echt een hele leuke tijd! Veel opgestoken van Kees en ook door het trainen en spelen met anderen. Je leerde ook hoe en waar je in competities mee kon doen; je werd vaak gevraagd om ergens te komen spelen". Ook in de schoolvakanties wordt het tennisracket niet opgeborgen: "Je had zes weken schoolvakantie; twee gingen je met je ouders mee, de andere vier zat ik in pleeggezinnen want dan speelde je toernooien. Je werd dan een soort van ingekwartierd".

Tienduizend dollar
Na het afronden van de Mavo op de Fatimaschool in Pijnacker en een opleiding bij Schoevers voor receptioniste / secretaresse gaat Birgit grotere toernooien spelen. Net als andere 'betere' tennissers die door Kees Houweling waren getraind: "Ik ging toen de zogenaamde tienduizend-dollar-toernooien spelen in Europa. Maar dat was toch niet mijn ding; je moet heel goed alleen kunnen zijn. Ik miste mijn sociale omgeving". Vader Pardoel komt dan met het idee van een 'scholarship', een beurs in Amerika: "Van 1984 tot en met 1986, samen met Manon Bollegraf en Jacqueline van Wijk in Floirida geweest. Veel trainen en spelen, samen met andere sporters. En dat was super! Echt een supertijd gehad!". Terug in Nederland - 1987 - gaat Birgit aan de slag met het halen van trainerslicentie A en B van de tennisbond. Ze wordt gebeld met de tip dat Jan de Rook, bondscoach bij de dames, een tennisschool gaat beginnen. Met een vers trainersdiploma in de hand gaat de Pijnackerse bij de eveneens verse tennisschool aan de slag. Met veel plezier. Al die jaren speelt ze op hoog niveau, toen A2, nu heet dat 1.9, toernooien en competities. Ook later in haar carrierre speelt ze op het dat hoogste niveau: "In 2001 ben ik in de Nationale Veteranen Toernooien gaan spelen; veteraan ben je in tennis al vanaf je vijfendertigste. Met heel veel plezier heb ik dat tien jaar gedaan!". Ook hier doet Birgit het meer dan goed. Nationaal eindigt ze regelmatig bij de eerste drie.

Wereldkampioen
'De mooiste wedstrijd was in april 2002, waar ik samen met Nicole Jagerman op het WK speelde. Nicole raakte in het begin geblesseerd, maar we moesten wel een dubbel spelen. Ik heb toen iemand anders opgetrommeld die zogenaamd in ons team zat en die speelde dus de volgende wedstrijd. In de finale was Nicole weer present en zijn we wereldkampioen geworden. Dat vond ik echt top! We waren niet als winnaar getipt, maar het pakte super goed uit!. Ik ben echt een liefhebber van het spelletje, heb van mijn hobby mijn werk kunnen maken. Tennis heeft zoveel factoren die het spel bepalen en je kan er zelf aan sleutelen". Bij het tennis zijn wel zaken veranderd, zowel qua spelregels en de gebruikte materialen. Maar ook de mentaliteit: "Die is over het algemeen prima hoor, maar ik erger me wel eens aan sommige ouders. Die zijn vaak nog fanatieker dan het kind. Door het nieuwe puntensysteem staan sommigen al direct na de partij uit te rekenen hoeveel tienden kindlief is gestegen. Ik vind dat eng".

Prachtige tijd
Al pratend over haar carrière komen er natuurlijk ook verhalen boven: "Ik moest spelen op een nationaal toernooi in Vlissingen. Mijn moeder bracht me en stond natuurlijk ook langs de baan. Windkracht tien! En ik heb altijd veel vlakke slagen en sla daar dus alles in de hekken te slaan. Komt mijn moeder naar de baan en zegt 'alleen als je wint krijg je nieuwe tennisschoenen'. Ik was zo kwaad dat ze zoiets zei en dacht 'ik zal je 's even wat laten zien!'. En toen won ik de wedstrijd; ik vergeet het nooit. Dit was misschien niet de beste manier, maar een kind 'pakken', gefocust krijgen, dat heb ik er wel van geleerd". Gedreven, deskundig, met passie voor het tennis, je ziet het Birgit dagelijks op diverse tennisparken in praktijk brengen.